فرصت طلایی اسکار برای سینمای ایران
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: رضادرستکار در روزنامه شرق نوشت: حضور در آکادمی «اسکار» موضوعی است که می‌توان از چند جهت به آن نگاه کرد. بخش اول به این موضوع برمی‌گردد که حضور در این مراسم افتخاری است که تقریبا با هیچ افتخار هنری دیگری در حوزه سینما قابل مقایسه نیست.
یک مراسم منحصربه‌فرد است و با توجه به اینکه نقطه متعالی ارزشگذاری هنر سینما به حساب می‌آید، سینمای ایران باید بهترین تولید یک‌ساله خودش را به این اتفاق مهم سینمایی معرفی کند. نکته بعد در ارتباط با اهمیت بیشتر این مراسم برای سینمای ایران است چراکه ما موفق به کسب جایزه «اسکار» شده‌ایم و این اتفاق کمی نیست و از طرف دیگر سینمای ایران جزو چند سینمای مولد و تولید‌کننده قوی در دنیاست؛ هم از جهت کیفیت و هم تولید فکر. بنابراین فیلم‌هایی که توسط فیلمسازان ایرانی ساخته می‌شود، می‌تواند فیلم‌های ارزشمندی باشد و در عرصه رقابت بین‌المللی حضور درخشانی داشته باشد. با درک این موضوع بدون هیچ مناقشه و دعوایی و به شکل روشن در محفلی جهانی دعوت شدیم و می‌توانیم آخرین فعالیت فرهنگی و هنری‌مان را به رقابت بگذاریم و این اتفاق ارزشمندی است.
دولتمردان و سیاستمداران ما باید از چنین موضوعی خوشحال باشند که در چنین جایگاه روشنی حضور دارند و کشور ما هم فرصتی برای حضور در یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای سینمای جهان را دارد. ما هنوز یادمان نرفته است که در اوج فضایی که در دوره قبل در حوزه اجتماعی و فرهنگی در کشور ما حاکم بود، دریافت جایزه «اسکار» به سینمای ما انرژی داد و امید را به سینمای ما برگرداند. در این دوران که فضا مساعدتر از گذشته است، امیدواریم دوباره این اتفاق تکرار شود چرا که مردم، هنر و سینمای ما نیاز به دیده‌شدن دارند. اما می‌خواهم به موضوع دیگری نیز در این رابطه اشاره کنم و آن این است که فیلم‌هایی که در حال حاضر از میان تعداد زیادی فیلم به‌عنوان گزینه نهایی معرفی به «اسکار» و بر اساس موجودی سینمای ما طی ماه‌های گذشته انتخاب شده است و معرفی شده به‌هرحال از دارایی‌های سینمای ایران است.
اما دو نکته وجود دارد: اول اینکه فیلمی که انتخاب می‌شود قطعا باید فیلمی باشد که احتمال بیشتری برای موفقیتش باشد. در مورد این 10 فیلم باید گفت که در میان آنها چند فیلم خوب هست که می‌تواند نماینده خوبی برای سینمای ایران باشد اما می‌خواهم بگویم که جای فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» در این انتخاب‌ها خالی است. اگر سال قبل من جای هیات انتخاب بودم قطعا این فیلم را انتخاب می‌کردم و می‌شد با یک اغماضی این فیلم را در جمع فیلم‌هایی که برای آکادمی «اسکار» امسال معرفی می‌شوند جای داد. نکته دوم این است که همه ما می‌دانیم یکی از ارکان موفقیت یک فیلم در «اسکار» حضور بین‌المللی و پخش‌کننده خوب فیلم است. فیلم‌هایی که هم‌اکنون انتخاب شده‌اند فرصت حضور بین‌المللی را نداشته‌اند.
حتی اگر فیلم «قصه‌ها» هم نمایش داده می‌شد و در این فهرست بود چون متکی به مسایل داخلی است ممکن بود شانس کمی داشته باشد. در شرایطی که این امتیاز از سینمای ایران سلب شده است که حضور پررنگ بین‌المللی داشته باشد، شاید خودمان هم تمایلی نداشته باشیم که این حضور را پررنگ کنیم. فیلم «هیس...» گزینه بهتر و ارزشمندتری برای معرفی به آکادمی «اسکار» بود. در شرایطی که ما بسیاری از فیلمسازان درجه‌یکمان را به دلیل سیاستگذاری‌های نادرست از دست دادیم مثل آقای بیضایی که ترک وطن کردند یا آقای تقوایی که دیگر فیلم نمی‌سازد یا آقایان کیمیایی و مهرجویی که دیگر فیلم‌هایشان آنطور که انتظار می‌رفت، نیست یا آقای حاتمی‌کیا با تصورات گذشته ما فاصله گرفته است و بخشی از فیلمسازانمان را از دست می‌دهیم، اهمیت «اسکار» یک طرف، ازدست‌دادن فیلمسازان یک طرف. می‌توان با نقدکردن، آن فضای طلایی و قدرتمند را بار دیگر به سینما برگرداند. انتخاب‌های ما در چنین بزنگاه‌هایی بسیار مهم است.
نباید فرصت‌سوزی کرد. هر فیلمی که امسال به آکادمی «اسکار» معرفی شود سازمان سینمایی ایران باید با تمام قوا از آن حمایت کند. حتی اگر این فیلم در آکادمی «اسکار» موفقیتی هم کسب نکند باید زیرساخت‌های سینمای ما محکم و حمایت دولت را به‌همراه داشته باشد. ورود به عرصه جهانی و بازارهای بین‌المللی برای سینمای ایران فرصتی طلایی است و این حضور از طریق آکادمی «اسکار» ممکن می‌شود. سازمان سینمایی ایران باید این فیلم را برنده یک‌سال سینمای ایران قلمداد و از آن به هر شکل حمایت کند.
یک مراسم منحصربه‌فرد است و با توجه به اینکه نقطه متعالی ارزشگذاری هنر سینما به حساب می‌آید، سینمای ایران باید بهترین تولید یک‌ساله خودش را به این اتفاق مهم سینمایی معرفی کند. نکته بعد در ارتباط با اهمیت بیشتر این مراسم برای سینمای ایران است چراکه ما موفق به کسب جایزه «اسکار» شده‌ایم و این اتفاق کمی نیست و از طرف دیگر سینمای ایران جزو چند سینمای مولد و تولید‌کننده قوی در دنیاست؛ هم از جهت کیفیت و هم تولید فکر. بنابراین فیلم‌هایی که توسط فیلمسازان ایرانی ساخته می‌شود، می‌تواند فیلم‌های ارزشمندی باشد و در عرصه رقابت بین‌المللی حضور درخشانی داشته باشد. با درک این موضوع بدون هیچ مناقشه و دعوایی و به شکل روشن در محفلی جهانی دعوت شدیم و می‌توانیم آخرین فعالیت فرهنگی و هنری‌مان را به رقابت بگذاریم و این اتفاق ارزشمندی است.
دولتمردان و سیاستمداران ما باید از چنین موضوعی خوشحال باشند که در چنین جایگاه روشنی حضور دارند و کشور ما هم فرصتی برای حضور در یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای سینمای جهان را دارد. ما هنوز یادمان نرفته است که در اوج فضایی که در دوره قبل در حوزه اجتماعی و فرهنگی در کشور ما حاکم بود، دریافت جایزه «اسکار» به سینمای ما انرژی داد و امید را به سینمای ما برگرداند. در این دوران که فضا مساعدتر از گذشته است، امیدواریم دوباره این اتفاق تکرار شود چرا که مردم، هنر و سینمای ما نیاز به دیده‌شدن دارند. اما می‌خواهم به موضوع دیگری نیز در این رابطه اشاره کنم و آن این است که فیلم‌هایی که در حال حاضر از میان تعداد زیادی فیلم به‌عنوان گزینه نهایی معرفی به «اسکار» و بر اساس موجودی سینمای ما طی ماه‌های گذشته انتخاب شده است و معرفی شده به‌هرحال از دارایی‌های سینمای ایران است.
اما دو نکته وجود دارد: اول اینکه فیلمی که انتخاب می‌شود قطعا باید فیلمی باشد که احتمال بیشتری برای موفقیتش باشد. در مورد این 10 فیلم باید گفت که در میان آنها چند فیلم خوب هست که می‌تواند نماینده خوبی برای سینمای ایران باشد اما می‌خواهم بگویم که جای فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» در این انتخاب‌ها خالی است. اگر سال قبل من جای هیات انتخاب بودم قطعا این فیلم را انتخاب می‌کردم و می‌شد با یک اغماضی این فیلم را در جمع فیلم‌هایی که برای آکادمی «اسکار» امسال معرفی می‌شوند جای داد. نکته دوم این است که همه ما می‌دانیم یکی از ارکان موفقیت یک فیلم در «اسکار» حضور بین‌المللی و پخش‌کننده خوب فیلم است. فیلم‌هایی که هم‌اکنون انتخاب شده‌اند فرصت حضور بین‌المللی را نداشته‌اند.
حتی اگر فیلم «قصه‌ها» هم نمایش داده می‌شد و در این فهرست بود چون متکی به مسایل داخلی است ممکن بود شانس کمی داشته باشد. در شرایطی که این امتیاز از سینمای ایران سلب شده است که حضور پررنگ بین‌المللی داشته باشد، شاید خودمان هم تمایلی نداشته باشیم که این حضور را پررنگ کنیم. فیلم «هیس...» گزینه بهتر و ارزشمندتری برای معرفی به آکادمی «اسکار» بود. در شرایطی که ما بسیاری از فیلمسازان درجه‌یکمان را به دلیل سیاستگذاری‌های نادرست از دست دادیم مثل آقای بیضایی که ترک وطن کردند یا آقای تقوایی که دیگر فیلم نمی‌سازد یا آقایان کیمیایی و مهرجویی که دیگر فیلم‌هایشان آنطور که انتظار می‌رفت، نیست یا آقای حاتمی‌کیا با تصورات گذشته ما فاصله گرفته است و بخشی از فیلمسازانمان را از دست می‌دهیم، اهمیت «اسکار» یک طرف، ازدست‌دادن فیلمسازان یک طرف. می‌توان با نقدکردن، آن فضای طلایی و قدرتمند را بار دیگر به سینما برگرداند. انتخاب‌های ما در چنین بزنگاه‌هایی بسیار مهم است.
نباید فرصت‌سوزی کرد. هر فیلمی که امسال به آکادمی «اسکار» معرفی شود سازمان سینمایی ایران باید با تمام قوا از آن حمایت کند. حتی اگر این فیلم در آکادمی «اسکار» موفقیتی هم کسب نکند باید زیرساخت‌های سینمای ما محکم و حمایت دولت را به‌همراه داشته باشد. ورود به عرصه جهانی و بازارهای بین‌المللی برای سینمای ایران فرصتی طلایی است و این حضور از طریق آکادمی «اسکار» ممکن می‌شود. سازمان سینمایی ایران باید این فیلم را برنده یک‌سال سینمای ایران قلمداد و از آن به هر شکل حمایت کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید