عمر وزارت ، 40 ماه است!

اين در حالی است که به غير از دو سال و نيم اول انقلاب، عمر دولت ها هشت سال بوده است و ميرحسين موسوی، اکبر هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی هر کدام يک دوره هشت ساله مديريت کشور را عهده دار بوده اند و در يک شرايط طبيعی بايد دوره ماندگاری وزيران بيشتر از ۴۰ ماه باشد.

نتايج اين بررسی نشان می دهد در دو سال و نيم اول انقلاب تا سال ۱۳۶۰ ثبات مديريت وزرا حدود يک سال بوده اما در فاصله سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸( دولت ميرحسين موسوی) طول عمر وزرا به ۴۵ ماه رسيده است.

بعد از جنگ و در دولت آقای هاشمی رفسنجانی ( ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۶) ثبات مديريت وزرا به ۶۹ ماه رسيده که بيشترين دوره ثبات وزرا در ميان دولت های بعد از انقلاب است.

در دوران رياست جمهوری آقای خاتمی (۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴) متوسط ماندگاری وزرا به ۵۶ ماه رسيده که نسبت به دولت قبلی ۱۳ ماه کاهش نشان می دهد.

بر اساس اين گزارش طی دو سال و نيم بعد از انقلاب ۵۰ نفر، در دولت آقای موسوی ۶۱ نفر، در دولت آقای هاشمی ۴۳ نفر و در دولت آقای خاتمی ۳۹ نفر سمت وزارت داشته اند.

البته در گزارش سازمان مديريت و برنامه ريزی کسانی که دو يا سه دوره به صورت متوالی وزير بوده اند، به همان تعداد محاسبه شده اند.

از ۱۵۰ وزير مورد بررسی ۲۴ نفر دارای ديپلم، ۵۱ نفر ليسانس، ۴۳ نفر فوق ليسانس، ۳۶ نفر دکترا داشته اند و مدرک ۳۹ نفر نيز نامشخص اعلام شده است.

دوره ماندگاری وزرايی که مدرک ليسانس داشته اند با حدود ۵۱ ماه بيشتر از سايرين بوده و بعد از آنها به ترتيب دارندگان فوق ليسانس با ۴۳ ماه و دکترا با ۳۶ ماه در رده های بعدی قرار دارند.

وزرای باثبات
بر اساس نتايج اين بررسی، در ميان وزرا، بيژن زنگنه وزير سابق نفت ماندگارترين وزير جمهوری اسلامی است که ۲۰ سال در سه وزارتخانه جهاد سازندگی، نيرو و نفت وزير بوده است.

علی اکبر ولايتی نيز که تا پيش از دولت اصلاحات وزير امور خارجه بوده با حدود ۱۶ سال ماندگارترين وزير در يک وزارتخانه بوده است.

ابوالحسن بنی صدر و محمد جواد تندگويان به ترتيب در وزارتخانه های امور خارجه و نفت هر کدام با يک ماه کمترين دوره ماندگاری را در بين وزرا داشته اند.

تند گويان در اوايل جنگ هشت ساله با عراق به اسارت نيروهای عراقی درآمد و کشته شد.

بر اساس نتايج بررسی سازمان مديريت و برنامه ريزی، وزرای صنايع و معادن با ميانگين ۶۷ ماه بيشترين و وزرای اقتصاد و دارايی با ميانگين ۲۴ ماه از کمترين ثبات مديريت برخوردار بوده اند.

به اين ترتيب وزرات اقتصاد و دارايی در ۲۵ سال گذشته ۱۳ وزير به خود ديده و تقريبا هر دو سال يک وزير داشته است.

عمر مديريت استانداران
ميانگين دوره ماندگاری استانداران بعد از انقلاب ۳۰ ماه بوده و هر استاندار به طور متوسط دو سال و نيم در اين سمت فعاليت کرده است.

تهيه کنندگان گزارش، کوتاهی دوره استانداران را با توجه به مسئوليت سنگين استانداری و تحولات ناشی از انتخابات نامطلوب توصيف کرده اند.

ميانگين دوره مديريت استانداران در دو سال و نيم ابتدای انقلاب به طور متوسط يک سال، در دوره آقای موسوی ۳۱ ماه و در دوره آقای هاشمی رفسنجانی و آقای خاتمی حدود ۴۵ ماه بوده است.

بر اساس اين بررسی، از سال ۱۳۶۸ يعنی بعد از جنگ هشت ساله با عراق ميانگين ماندگاری استانداران در ايران به ۴۰ ماه افزايش يافته است.

در ميان استانداران، حميد طهايی با بيش از ۱۷ سال ومحمد جهرمی وزير فعلی کار با بيشتر از ۱۵ سال بيشترين مدت را در استان های مختلف استاندار بوده اند.

بعد از سال ۱۳۶۸ استان تهران با ۶۴ ماه بيشترين دوره ثبات مديريت و استان چهار محال و بختياری با ۲۴ ماه کمترين دوره ثبات مديريت استانداری را در ميان استان های کشور دارا بوده اند.

در ميان استاندارانی که تنها در يک استان بيشترين دوره استاندار بوده اند به ترتيب حسين طاهری با ۱۲۶ ماه در تهران، حسين مرعشی نماينده سابق مجلس با ۹۷ ماه در کرمان، حميد طهايی با ۹۵ ماه در سمنان و غلامعلی سفيد با ۹۴ ماه در يزد بيشترين دوره ماندگاری را در يک استان به صورت متوالی داشته اند.

احمد هومن در کهکيلويه و بويراحمد و عباس سميعی در استان مرکزی هر کدام با سه ماه کمترين ثبات را در استانداری داشته اند.

در دو سال و نيم اول انقلاب ۸۱ نفر، در دولت آقای موسوی ۸۸ نفر، در دولت آقای هاشمی رفسنجانی ۶۱ نفر و در دوره آقای خاتمی ۷۰ نفر استاندار بوده اند.

قرار است در ادامه اجرای اين طرح، عمر مديريت در ساير سطوح از مديران ارشد و ميانی گرفته تا مديران پايه نيز از مجموع داده هايی که تهيه شده استخراج و منتشر شود.

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/0007QO