آفتابنیوز : محبوبه بیات - هنوز خاطره رفتنت، در حافظه کوچه جریان دارد؛ همان روز که مادرم کاسه ای نور پاشید پشت سرت. کوله بارت پر بود از «توکل» و «یقین».
چه دیر گذشت دقایق دوری تو!
با این قلم شکسته و بیان نارسا در وصف آزادگان گفتن خیلی سخت است.
کسی باید از تو بگوید که خود زخم خورده روزهای اسارت باشد، کسی که عمق معنای واژههای تنهایی را بفهمد که هر روز را با چه کلماتی سپری کردی، زندان، کتک، چوب، فلک، تهدید، شکنجه ...
صلابت و استقامت شما مردان ستودنی ست.
روزی که قدم به خاک پاک میهنت گذاشتی، سرمشق سرافرازی مردمانت شدی.. بی ادعا پا در میدان جهاد گذاشتی، با غیرت مردانه در برابر ظلم، ایستادگی کردی و سالهای سال در حصارهای غربت، روزگار گذراندی و هرگز ندانستی که آرامش در کجای زندان برایت فرش راحتی پهن کرده است.
دغدغه های شکنجه هم رزمانت بیشتر تو را آزردهخاطر میکرد تا شکنجه خودت. عهد و پیمانی که با خدای خود بسته بودی به تو قوت مجاهدت میداد تا بتوانی سالهای زجر و شکنجه را با وجود درد هجران تحمل کنی.
26 مرداد، روز وصل انتظار مادر بیقراریست که به استقبال عشقی آمده که سالها پیش بدرقه اش کرده بود.
بوی مهربانی، فضای دل ها را سرشار از شور و شعف کرده، شوق وصال نزدیک است.
آزادمردان در اوج عزّت و پایداری به وطن باز میگردند. حماسه ای از جنس نور آفریدهاند.
آزادگان، یادگاران دفاع مقدسند و در روزهای آتش و خون، با گام های مطمئن و عشق به خدا برای رسیدن به فتح و ظفر ایستادند.
صبوری تان را ارج می نهیم و قدم هایتان را گلباران می کنیم. باشد که پای غفلت بر آن نگذاریم.
واقعا در وصف این انسانهای شریف صحبت کردن و نوشتن، کار دشواریست . عالی بود .
چقدر ساده و روان و صمیمی نوشته بودید .به دلم نشست.
خسته نباشید
خیلی عالی و به جا بود
چرا که ایثارگران و آزادگان کم کم در حال فراموش شدن هستن و کمتر کسی به این نکنه توجه میکنه
آزادگان, شهدا و ایثارگران ولی نعتمهای ملت شریف ایران هستند و حق بسزایی به گردن ما دارند.
خدا اجرتان دهد و شما را با شهدا و امام شهدا محشور گرداند.
التماس دعا