سرطان به دوست قدیمی جناب‌خان امان نداد/ عکس
او در متنی که در توضیح این عکس نوشت، این کودک را دوست قدیمی جناب خان خواند.
بحرانی در همین راستا نوشت: «امیر رضا، دوست قدیمی جناب خان را که یادتان هست. همان دوستی که سرطان و درد مدت‌ها بود امانش را بریده بود. همان دوستی که یکشب در «خندوانه» مهمان بود و دست گرم و کوچکش را روی دست جناب‌خان گذاشت و قلب جناب‌خان را تا ابد تسخیر کرد.
حالا دیگر درد نمی‌کشد. همه آن سختی‌ها و زجرها و اشک‌ها تمام شد. دیگر فقط زیبایی است و موسیقی و آرامش و بوسه. روحش در آغوش خدای زنده آرام باشد انشاالله...
اما این روزها در اهواز، شهر امیر رضا، حال آدم‌ها خوب نیست، نفس‌ها تنگ است و خلق‌ها تنگ‌تر.
من
نمی‌دانم که منشأ بیماری امیررضا چه بود اما می‌دانم که هوای آلوده و
زندگی سخت و حال خراب می‌تواند هزاران و میلیون‌ها نفر را به درد امیررضا
مبتلا کند. که ای کاش نکند.
ای کاش همه ما مردم ایران و دولتمردان و نمایندگان مجلس و همه و همه این روزهای سخت خوزستان راجدی تر بگیریم.
برای نجات خوزستان یک عزم ملی نیاز است.
عجله کنیم....»
عقاب تیز پردشتهای استغنا/اسیر پنجه تقدیر میشود گاهی
صدای زمزمه ی عاشقان آزادی/فغان و ناله ی شبگیر میشود گاهی
نگاه مردم بیگانه در دل غربت/به چشم خسته ی من تیر میشود گاهی
مبر ز موی سپیدم گمان به عمر دراز/جوان ز حادثه ای پیر میشود گاهی
بگو اگر چه به جایی نمیرسد فریاد/کلام حق دم شمشیر میشود گاهی
بگیر دست مرا آشنای درد ، بگیر/مگو چنین و چنان دیر میشود گاهی
به سوی خویش مرا میکشد چه خون و چه خاک/محبت است ،که زنجیر میشود گاهی
بدون تردید خداوند او را نزد فرشتگانش میبرد.
مصیبت بزرگی است مرگ فرزند
با این تَشَتُت‌ها چه باید کرد؟
گیرم تفاوت‌ها نمایان شد
با بی‌تفاوت ها چه باید کرد؟
با مردمی که سیل را هر سال
بر گردنِ قسمت می‌اندازند
دنیایشان را می‌دهند اما
قبل از دعا یک سد نمی‌سازند!
درحالی که حاضران در سالن به شدت عصار را تشویق می‌کردند او با صدای رسا ادامه داد:
ما مردمانی عاشق کوروش
ما قومِ در تاریخ جا مانده
جداً کدام از ما فقط یک بار
یک خط از آن تاریخ را خوانده؟
ما فخرمان فرهنگ دیروز است
انکار هر یک درد تسکین است
باید پذیرفت این حقیقت را
امروز ما فرهنگمان این است
تا زخم را گردن نمی‌گیریم
این دردهای کهنه پابرجاست
ما بیشتر دنبال توجیه‌ایم
این فرق ما با مردم دنیاست
جداً اگر ما فخر دنیاییم
از مردم دنیا چه باید گفت؟
من می‌پذیرم سخت بدبینم
تو جای من، از ما چه باید گفت ...