رای اعتماد دولت را تقویت نمی‌کند!
نه رای اعتماد دادن فی نفسه می‌تواند خدمت به دولت محسوب شود و نه رای اعتماد ندادن!
آفتاب‌‌نیوز : روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: «از میان وظایفی که قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی بر عهده نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرار داده، قانون‌گذاری و اعلام رای و نظر درباره وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور و البته نظارت بر عملکرد آنها مهم‌ترین موارد هستند. اگر نمایندگان مجلس به همین دو فقره به درستی عمل کنند، بسیاری از مشکلات کشور حل خواهد شد.
درست عمل کردن در زمینه تقنین یعنی قوانین، با مطالعه و بررسی کافی و منطبق با نیاز جامعه و با نگاه همه جانبه تدوین وتصویب شوند. درست عمل کردن در زمینه اعلام رای و نظر درباره وزرا یعنی دادن رای اعتماد یا عدم اعتماد بر مبنای شایسته‌سالاری بدون دخالت هر گونه منفعت شخصی یا گروهی یا جناحی. در مورد استیضاح وزرا هم معیار باید همین باشد و هیچ نماینده‌ای منافع شخصی و گروهی و جناحی یا حتی نظر شخصی خود را در این امر دخالت ندهد.
تعدادی از وزرای دولت یازدهم که از کارآمدترین‌ها هستند و کارنامه‌های درخشانی دارند، به دلیل توقعات بیجا و فشارهای سیاسی زیادی که به آنها وارد شد، تمایلی به ادامه کار در دولت دوازدهم نداشتند و صرفاً با اصرار شخص رئیس‌جمهور و عده‌ای از صاحبنظران دلسوز حاضر شدند در دولت دوازدهم نیز باشند. در نقطه مقابل بعضی از وزرای دولت یازدهم که عملکرد قابل قبولی نداشتند، علاقه شدیدی به ماندن در دولت نشان می‌دهند و حتی برای این که بتوانند در دولت دوازدهم حضور داشته باشند، به نمایندگان مجلس وعده‌هایی داده‌اند و می‌دهند. همین روحیه باج‌دهی است که عده‌ای از نمایندگان مجلس را به باج‌خواهی تشویق کرده و موجب شده رای و نظر خود را با میزان امتیازاتی که می‌گیرند، منطبق کنند. این روش غلط و بسیار مضر مربوط به همه نمایندگان نیست و خوشبختانه در مجلس افرادی وجود دارند که به وظیفه قانونی خود عمل می‌کنند و فقط بر اساس ضوابط قانونی و معیار شایسته‌سالاری درباره وزرا اظهار نظر می‌کنند و رای می‌دهند.
با این حال برای مجلس شورای اسلامی که امام خمینی (ره) آن را عصاره ملت دانسته و فرموده است مجلس در راس امور است، وجود همین تعداد افرادی که در پی منافع شخصی و گروهی هستند و رای خود را بر اساس امتیازخواهی تنظیم می‌کنند نه شایستگی، قابل پذیرش نیست. چه بسا یک وزیر که اهل باج‌دهی نیست، صرفاً به خاطر همین امتیاز مثبتی که دارد، نتواند رای بیاورد و چه بسا کسانی که واجد صلاحیت‌های لازم برای تصدی وزارت نیستند، به دلیل امتیازدهی در مسند وزارت قرار گیرند و امکانات و فرصت‌های متعلق به کشور و مردم را به تباهی بکشند یا حداقل معطل نمایند.
آفت دیگری که در عده‌ای از نمایندگان مجلس دیده می‌شود این است که می‌گویند چون افتادن یک یا چند وزیر به زیان اعتبار رئیس‌جمهور تمام می‌شود هر طور که شده باید وزرای پیشنهادی رای بیاورند. در مقابل، تعدادی از مخالفین نیز می‌گویند نباید بگذاریم رئیس‌جمهور در گرفتن رای اعتماد برای وزرای پیشنهادی موفق شود و برای ناموفق جلوه دادن او باید هر طور شده چند وزیر را از آوردن رای اعتماد محروم کنیم. روشن است که این هر دو تفکر غلط و انحرافی هستند، زیرا هیچکدام از مبنای صحیحی برخوردار نیستند و پایه و مبنای آنها در نظر گرفتن شایستگی افراد پیشنهادی نیست.
واقعیت این است که نه رای اعتماد دادن فی نفسه می‌تواند خدمت به دولت محسوب شود و نه رای اعتماد ندادن. اگر رایی که داده می‌شود با در نظر گرفتن مصالح کشور و بر مبنای شایستگی فرد مورد نظر باشد، چه رای اعتماد باشد و چه رای عدم اعتماد، قطعاً خدمت به دولت محسوب می‌شود. زیرا آن چه دولت را تقویت می‌کند، رای اعتماد نیست بلکه رایی است که با توجه به شایستگی و عدم شایستگی فردی که دولت پیشنهاد کرده است، داده شود. اصولاً فلسفه دخالت مجلس در انتخاب وزرا همین است که نمایندگان مردم در مجلس بر اساس مصالح ملت درباره این که چه کسانی شایستگی تکیه زدن بر کرسی وزارت را دارند، تصمیم بگیرند. این فلسفه ایجاب می‌کند نمایندگان با رای اعتماد به افراد واجد صلاحیت و شایستگی و رای ندادن به افراد فاقد صلاحیت و شایستگی، به دولت کمک کنند نه با رای دادن بر مبنای گرایش به دولت یا مخالفان با آن.
اکنون تک‌تک نمایندگان مجلس دهم در معرض امتحان قرار دارند و باید با تصمیمی که درباره وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور روحانی می‌گیرند، میزان پایبندی خود به شایسته‌سالاری را نشان دهند. تردیدی نیست که تعدادی از وزرای پیشنهادی شایستگی دریافت رای اعتماد مجلس را دارند؛ کمااین‌که در عدم شایستگی بعضی از آنها نیز تردیدی وجود ندارد. در این نکته نیز نباید تردید کرد که کشور به یک دولت قوی نیاز دارد و تمام تلاش نمایندگان باید این باشد که رئیس‌جمهور را برای این که دولت دوازدهم قوی‌تر از دولت‌های قبل باشد، یاری کنند و این مهم هنگامی تحقق خواهد یافت که رای نمایندگان چنان باشد که افراد قوی تایید شوند و افراد ضعیف جای خود را به افراد قوی بدهند.»
درست عمل کردن در زمینه تقنین یعنی قوانین، با مطالعه و بررسی کافی و منطبق با نیاز جامعه و با نگاه همه جانبه تدوین وتصویب شوند. درست عمل کردن در زمینه اعلام رای و نظر درباره وزرا یعنی دادن رای اعتماد یا عدم اعتماد بر مبنای شایسته‌سالاری بدون دخالت هر گونه منفعت شخصی یا گروهی یا جناحی. در مورد استیضاح وزرا هم معیار باید همین باشد و هیچ نماینده‌ای منافع شخصی و گروهی و جناحی یا حتی نظر شخصی خود را در این امر دخالت ندهد.
تعدادی از وزرای دولت یازدهم که از کارآمدترین‌ها هستند و کارنامه‌های درخشانی دارند، به دلیل توقعات بیجا و فشارهای سیاسی زیادی که به آنها وارد شد، تمایلی به ادامه کار در دولت دوازدهم نداشتند و صرفاً با اصرار شخص رئیس‌جمهور و عده‌ای از صاحبنظران دلسوز حاضر شدند در دولت دوازدهم نیز باشند. در نقطه مقابل بعضی از وزرای دولت یازدهم که عملکرد قابل قبولی نداشتند، علاقه شدیدی به ماندن در دولت نشان می‌دهند و حتی برای این که بتوانند در دولت دوازدهم حضور داشته باشند، به نمایندگان مجلس وعده‌هایی داده‌اند و می‌دهند. همین روحیه باج‌دهی است که عده‌ای از نمایندگان مجلس را به باج‌خواهی تشویق کرده و موجب شده رای و نظر خود را با میزان امتیازاتی که می‌گیرند، منطبق کنند. این روش غلط و بسیار مضر مربوط به همه نمایندگان نیست و خوشبختانه در مجلس افرادی وجود دارند که به وظیفه قانونی خود عمل می‌کنند و فقط بر اساس ضوابط قانونی و معیار شایسته‌سالاری درباره وزرا اظهار نظر می‌کنند و رای می‌دهند.
با این حال برای مجلس شورای اسلامی که امام خمینی (ره) آن را عصاره ملت دانسته و فرموده است مجلس در راس امور است، وجود همین تعداد افرادی که در پی منافع شخصی و گروهی هستند و رای خود را بر اساس امتیازخواهی تنظیم می‌کنند نه شایستگی، قابل پذیرش نیست. چه بسا یک وزیر که اهل باج‌دهی نیست، صرفاً به خاطر همین امتیاز مثبتی که دارد، نتواند رای بیاورد و چه بسا کسانی که واجد صلاحیت‌های لازم برای تصدی وزارت نیستند، به دلیل امتیازدهی در مسند وزارت قرار گیرند و امکانات و فرصت‌های متعلق به کشور و مردم را به تباهی بکشند یا حداقل معطل نمایند.
آفت دیگری که در عده‌ای از نمایندگان مجلس دیده می‌شود این است که می‌گویند چون افتادن یک یا چند وزیر به زیان اعتبار رئیس‌جمهور تمام می‌شود هر طور که شده باید وزرای پیشنهادی رای بیاورند. در مقابل، تعدادی از مخالفین نیز می‌گویند نباید بگذاریم رئیس‌جمهور در گرفتن رای اعتماد برای وزرای پیشنهادی موفق شود و برای ناموفق جلوه دادن او باید هر طور شده چند وزیر را از آوردن رای اعتماد محروم کنیم. روشن است که این هر دو تفکر غلط و انحرافی هستند، زیرا هیچکدام از مبنای صحیحی برخوردار نیستند و پایه و مبنای آنها در نظر گرفتن شایستگی افراد پیشنهادی نیست.
واقعیت این است که نه رای اعتماد دادن فی نفسه می‌تواند خدمت به دولت محسوب شود و نه رای اعتماد ندادن. اگر رایی که داده می‌شود با در نظر گرفتن مصالح کشور و بر مبنای شایستگی فرد مورد نظر باشد، چه رای اعتماد باشد و چه رای عدم اعتماد، قطعاً خدمت به دولت محسوب می‌شود. زیرا آن چه دولت را تقویت می‌کند، رای اعتماد نیست بلکه رایی است که با توجه به شایستگی و عدم شایستگی فردی که دولت پیشنهاد کرده است، داده شود. اصولاً فلسفه دخالت مجلس در انتخاب وزرا همین است که نمایندگان مردم در مجلس بر اساس مصالح ملت درباره این که چه کسانی شایستگی تکیه زدن بر کرسی وزارت را دارند، تصمیم بگیرند. این فلسفه ایجاب می‌کند نمایندگان با رای اعتماد به افراد واجد صلاحیت و شایستگی و رای ندادن به افراد فاقد صلاحیت و شایستگی، به دولت کمک کنند نه با رای دادن بر مبنای گرایش به دولت یا مخالفان با آن.
اکنون تک‌تک نمایندگان مجلس دهم در معرض امتحان قرار دارند و باید با تصمیمی که درباره وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور روحانی می‌گیرند، میزان پایبندی خود به شایسته‌سالاری را نشان دهند. تردیدی نیست که تعدادی از وزرای پیشنهادی شایستگی دریافت رای اعتماد مجلس را دارند؛ کمااین‌که در عدم شایستگی بعضی از آنها نیز تردیدی وجود ندارد. در این نکته نیز نباید تردید کرد که کشور به یک دولت قوی نیاز دارد و تمام تلاش نمایندگان باید این باشد که رئیس‌جمهور را برای این که دولت دوازدهم قوی‌تر از دولت‌های قبل باشد، یاری کنند و این مهم هنگامی تحقق خواهد یافت که رای نمایندگان چنان باشد که افراد قوی تایید شوند و افراد ضعیف جای خود را به افراد قوی بدهند.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید