غزلواره امید
تو بودی که: واژه‌ی « ولایت » را ، خلعت آغاز بخشیدی و خلقت، از خاک تا افلاک، شکرانه‌ی شیرین «مولا» شدنت را، به نمازی ابدی ایستاد !
آفتابنیوز :
سیدرضا سیددانش – فعال فرهنگی و رسانه‌ای متنی برای آفتابنیوز ارسال کرده است که در ادامه می‌خوانید:
اولین گل جهان که شکفت، نام تو را گفته بود.
اولین زبان که از عشق گفت، نام تو را شکفته بود.
از تو بود، که زیبا شد، آغاز و انجام هر شکفتن و هر گفتن.
تو بودی که از سنگ تا ستاره، از ماه، تا ماهی، مهر خداوند را ، با دست های باران، باراندی.
تو بودی: که عشق گفت: « - با تو، می مانم!»
و ماند!
امید گفت: « - با نام تو، روشن می شوم!»
و شد ... !
تو بودی که: واژه‌ی « ولایت » را ، خلعت آغاز بخشیدی و خلقت، از خاک تا افلاک، شکرانه‌ی شیرین «مولا» شدنت را، به نمازی ابدی ایستاد !
اکنون، نگاه که می کنیم: جهان ، تنها یک بهار دارد؛ بهاری که در سایه سار همای رحمت تو ، ما را به ضیافت نور و نوا و نیلوفر و باران، میهمان می کند؛ بهاری که در دست های ناتوان ، سیب سرخ برکت می گذارد؛ بهاری که، کودکان همیشه تنها مانده را، در چمنزار امن مهربانی اش ، پناه می دهد و می نوازد.
مولای من! از تو گفتن و از تو سرودن را،
به من بیاموز!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید