کد خبر: ۴۸۳۷۲۳
تاریخ انتشار : ۲۹ مهر ۱۳۹۶ - ۱۳:۲۳

اردکانیان گزینه‌ای مطلوب برای وزارت نیروست؟

این دستاورد بزرگی است که با تلاش دست جمعی فعالان، بخصوص بعد از رد صلاحیت آقای بیطرف به دست آمده است. ما کماکان محتاطیم. ما دو راه بیش نداریم: یا همچنان با «نه گفتن» به اردکانیان او را از رسیدن به وزارت بازداریم و یا با رای ضعیف او را در مقابل خود قرار دهیم.
آفتاب‌‌نیوز :
حسین آخانی- راستش من از مخالفان سرسخت وزارت آقای رضا اردکانیان برای وزارت نیرو بودم. می‌گفتم ایشان از جنس تکنوکرات‌هایی است که سعی می‌کند گذشته خود و دستگاهی که خود سال‌ها در آن سابقه مدیریت داشته (یعنی وزارت نیرو) را از خطا مبرا بداند. البته کار من آب نیست. ولی به عنوان گیاهشناس نگران آنم که گیاهانی که به آنها عشق می‌وزرم به دلیل بی‌آبی خشک و منقرض شوند. به همین دلیل نمی‌توانم در مورد میراب سرزمینم بی‌تفاوت باشم. 

روز بیست‌وپنج مهر ۱۳۹۶ از آقای اردکانیان مقاله‌ای با عنوان «راهی نوین در مدیریت منابع آب» در روزنامه اعتماد منتشر شده است. این مقاله به دو جهت اهمیت دارد: اردکانیان به‌واقع سخنانی متفاوت از آن‌چه در سالیان گذشته از مسئولان وزارت نیرو و شرکت‌های مرتبط با آن شنیده‌ایم بیان کرده است. اذعان به «اتکای بیش از اندازه بر فرایندهای بوروکراتیک و فنی در مدیریت منابع آب و انرژی؛ و به‌کار نگرفتن ظرفیت‌های اجتماعی و دانش اجتماعی و اقتصادی مرتبط با مدیریت منابع آب و انرژی»، بیان ضرورت «به‌کار بردن ابزارها و راهکارهای متناسب در سراسر گستره سرزمینی ایران با توجه به تنوع و ویژگی‌های منحصربه‌فرد مناطق»، و نشان دادن عزم برای «توجه به اصول توسعه پایدار مندرج در شیوه‌های سنتی و تاریخی مدیریت منابع آب در ایران و تلفیق آن‌ها با ابزارهای جدید»، «‌توجه نظری و عملی به ساماندهی حکمرانی محیط‌زیستی و در ذیل آن حکمرانی آب با توجه به همبستگی منابع حیاتی آب، خاک و انرژی » و «بررسی و اعمال اصلاحات سازمانی لازم برای چابک‌سازی و منعطف‌ ساختن دستگاه محوری مدیریت منابع آب و انرژی در مواجهه با تغییرات ایجادشده در شرایط عرضه و تقاضای این منابع» هیچ‌گاه به صورت جدی در قاموس گفتار و نوشتار مسئولان وزارت نیرو، وجود نداشته است. 

اردکانیان به صراحت درباره برخی از اصلی‌ترین کاستی‌ها در نظام مدیریت منابع آب ایران نوشته و سپس تصریح می‌کند «برشمردن این کاستی‌ها بدان معناست که بپذیریم سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات گذشته در نظام مدیریت منابع آب نیازمند بازنگری و اصلاح هستند.» وی با عباراتی که پیش‌تر در وزارت نیرو سابقه نداشته می‌نویسد «انکار کاستی‌ها راهگشای آینده ما نخواهند بود. درک امروز ما از مدیریت منابع آب، بخشی و صرفاً متکی بر توانمندی‌ها و ابزارهای در دسترس یک سازمان نظیر وزارت نیرو نیست. مدیریت آب موضوعی فرابخشی از جنس حکمرانی و متکی بر همکاری‌های گسترده بین‌بخشی است» و ادامه می‌دهد « شدت صدمات واردشده بر ظرفیت‌های آبی کشور به اندازه‌ای است که ایجاب می‌نماید همگان – از کشاورز خرده‌پا تا مقامات ارشد سیاسی و دستگاه‌های مسئول – در چارچوبی هم‌افزا عزم و همکاری همدلانه‌ای برای حل مشکلات آب و به تبع آن بحران‌های محیط‌زیست ایران داشته باشند».

وی در آخرین بند مقاله‌اش بعد از تشریح وضعیت و رویکردهای ضروری برای تعدیل مشکلات می‌نویسد «ایجاب می‌کند که همه افراد مؤثر و علاقمند به بهبود وضعیت مدیریت منابع آب خود را برای مشارکتی فزاینده و سازنده در چارچوب رویکردی مشارکتی، بین‌رشته‌ای، انتقادی، انطباقی و پیچیده آماده سازند. منتقدانه و منصفانه به گذشته، و امیدوارانه باید به آینده نگریست.» ما فعالان محیط‌زیست و جماعت نگران برای آینده این سرزمین نیز می‌توانیم منصفانه، منتقدانه و محتاط اما امیدوار به رویکرد ارائه‌شده از سوی رضا اردکانیان بنگریم. 

ما محققان، فعالان و طرفداران محیط‌زیست طبیعی است که به سادگی باور نکنیم با گفتن و نوشتن این عبارات، افق روشنی پیش‌روی محیط‌زیست و مدیریت منابع آب و انرژی کشور گشوده می‌شود، اما با همین مقدار نیز می‌توان امیدوار شد که بالاخره بعد از سال‌ها خون دل خوردن، بالاخره گویی صداها شنیده شده است. این دستاورد بزرگی است که با تلاش دست جمعی فعالان، بخصوص بعد از رد صلاحیت آقای بیطرف به دست آمده است. ما کماکان محتاطیم. ما دو راه بیش نداریم: یا همچنان با «نه گفتن» به اردکانیان او را از رسیدن به وزارت بازداریم و یا با رای ضعیف او را در مقابل خود قرار دهیم. تازه معلوم نیست در صورت رد شدن، کاندیدای بهتری جایشان معرفی می‌شود یا نه. راه دوم آن است که از او بخواهیم به زودی با فعالان محیط زیست نشست داشته باشد تا با تکیه بر سرمایه اجتماعی که حول محور آب شکل گرفته گفتگوی سازنده‌ی شکل دهیم و از ایشان بخواهیم شفاف‌تر صحبت کنند. امیدوار باشیم که با تکیه بر دانش و عقل جمعی آب‌های جمع شده در پشت سدها را مجددا به سفره‌های آب‌های زیرزمینی، تالاب‌ها و کانال قنات‌ها برگردانند. دور از ذهن نیست که زیستن در محیط زیستی‌ترین کشور اروپایی باعث ‌شود آدمی هم طعم هوای خوب و درست فکر کردن را بچشد و هم راه درست همراهی با سبزها را یاد بگیرد. 
بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
خبرهای مرتبط
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین