نکوداشت استاد محمد اسماعیلی
شبی که رقص پنجه‌ها تجلی‌گاه عشق شد
امشب چنان عشقی در صدای تنبک نواخته می‌شود که گویی بهترین گفت و گو را تندیس می‌سازد. سلطان دل را نواختن، باور ذهن و دل می‌خواهد که استاد اسماعیلی آن را به خوبی، تجلی می‌بخشد. ضرب‌آهنگ نت را آیین خویش می‌خواند تا بتواند موسیقی زندگی را بنوازد.
آفتاب‌‌نیوز : محبوبه بیات - طنین تنبک از پس ثانیه‌ها شنیده می‌شود، از قفس قافیه‌ها رد می‌شود و آوای خوش «بودن» را به زیباترین ترانه‌ها در دستان استاد سپید موی ما، جاودانه می‌کند.
تنبک نه!
بزم عاشقانه امشب، مرید یار بودن را می طلبد.
چه حس خوبی است !
گویی همچو نیایش گفتن، پنجه‌های هنرمندش بر روی تنبک می‌رقصند.
آتشی در گلستان محفل ما، بر می‌افزود...
شور و تمنای این آتش ابراهیمی، عاشقانه‌های اسماعیلی را همزاد تنبک می‌کند.
دریای بیقرار آواها، ساحل آرام تنبک را همتای اسماعیلی می کند.
نوایی که به تمثیل احساس مخاطبان، متجلی باغ انار است و جانی دوباره سودا می‌کند.
عشق همچو پیچکی در تار و پود حضار می‌پیچد.
یکشنبه، نهم آذرماه 1396، آيین نکوداشت محمد اسماعیلی، نخستین نت‌نگار تنبک برگزار می‌شود. این برنامه، به پاس ۵۰ سال تلاش ماندگار معلم عشق و ریتم و به همت موسسه فرهنگی هنری «راد نواندیش»، با حضوراهالی موسیقی اصیل ایرانی، بزرگان موسیقی، هنرمندان و علاقه مندان در تالار وحدت تهران اجرا می‌شود.
حضور کم‌نظیر مهمانان، گرمابخش فضای تالار است. تالار غرق جمعیت است. اساتید بزرگی چون «فریدون شهبازیان»، «لوریس چکناواریان»، «فضل الله توکل» و .... به همراه دیگر مهمانان ویژه نیز حاضر هستند.
امشب چنان عشقی در صدای تنبک نواخته می‌شود که گویی بهترین گفت و گو را تندیس می‌سازد. سلطان دل را نواختن، باور ذهن و دل می‌خواهد که استاد اسماعیلی آن را به خوبی، تجلی می‌بخشد. ضرب‌آهنگ نت را آیین خویش می‌خواند تا بتواند موسیقی زندگی را بنوازد.
او خوب می داند تنبک با هر سازی که هم‌نوا شود به زیبایی و تفهیم آن ساز می‌افزاید. باید اسماعیلی را از درون شناخت، از درون دید و به هنرمند بودن صرف، اکتفا نکرد.
اسماعیلی را باید با تنبک در آمیخت. به قول استاد سعید ثابت، او دقیقا ثابت می‌کند که تنبک چیست. هنرش در تکنوازی، دو نوازی و گروه نوازی بی‌نظیر است.
مست و حیران می‌نوازد عاشقانه‌های دل را. احساس را به تصویر می‌کشد و باران نگاه مخاطبان را با خود همراه می‌سازد. حاضران مدهوش از نواختن می‌شوند و رقص دستان استاد همچنان تنبک را ورق می‌زند.
حس «زنده بودن» هنر موسیقی اصیل ایرانی، با آوای خوش تنبک جانی دوباره می‌گیرد...
در این شب دوست‌داشتنی، استاد فرهیخته تنبک، قطعاتی را به صورت دونوازی و چندنوازی تقدیم مهمانان می‌کند و با صدای گرم خود، چند بیتی را زمزمه می‌کند:
در ادامه دکتر بردیا صدرنوری، مدیرمسوول موسسه فرهنگی هنری «راد نواندیش» به همراه ناصر ایزدی مدیر موسیقی موسسه، با اهدای تندیس و هدایایی، از مقام والای استاد اسماعیلی تجلیل می‌کنند.
این شب زیبای پاییزی، آرام، آرام سپری می شود و استاد، مهمانان را با نگاه گرم خود بدرقه می‌کند.
** تصاویری از این مراسم
تنبک نه!
بزم عاشقانه امشب، مرید یار بودن را می طلبد.
چه حس خوبی است !
گویی همچو نیایش گفتن، پنجه‌های هنرمندش بر روی تنبک می‌رقصند.
آتشی در گلستان محفل ما، بر می‌افزود...
شور و تمنای این آتش ابراهیمی، عاشقانه‌های اسماعیلی را همزاد تنبک می‌کند.
دریای بیقرار آواها، ساحل آرام تنبک را همتای اسماعیلی می کند.
نوایی که به تمثیل احساس مخاطبان، متجلی باغ انار است و جانی دوباره سودا می‌کند.
عشق همچو پیچکی در تار و پود حضار می‌پیچد.
یکشنبه، نهم آذرماه 1396، آيین نکوداشت محمد اسماعیلی، نخستین نت‌نگار تنبک برگزار می‌شود. این برنامه، به پاس ۵۰ سال تلاش ماندگار معلم عشق و ریتم و به همت موسسه فرهنگی هنری «راد نواندیش»، با حضوراهالی موسیقی اصیل ایرانی، بزرگان موسیقی، هنرمندان و علاقه مندان در تالار وحدت تهران اجرا می‌شود.
حضور کم‌نظیر مهمانان، گرمابخش فضای تالار است. تالار غرق جمعیت است. اساتید بزرگی چون «فریدون شهبازیان»، «لوریس چکناواریان»، «فضل الله توکل» و .... به همراه دیگر مهمانان ویژه نیز حاضر هستند.
امشب چنان عشقی در صدای تنبک نواخته می‌شود که گویی بهترین گفت و گو را تندیس می‌سازد. سلطان دل را نواختن، باور ذهن و دل می‌خواهد که استاد اسماعیلی آن را به خوبی، تجلی می‌بخشد. ضرب‌آهنگ نت را آیین خویش می‌خواند تا بتواند موسیقی زندگی را بنوازد.
او خوب می داند تنبک با هر سازی که هم‌نوا شود به زیبایی و تفهیم آن ساز می‌افزاید. باید اسماعیلی را از درون شناخت، از درون دید و به هنرمند بودن صرف، اکتفا نکرد.
اسماعیلی را باید با تنبک در آمیخت. به قول استاد سعید ثابت، او دقیقا ثابت می‌کند که تنبک چیست. هنرش در تکنوازی، دو نوازی و گروه نوازی بی‌نظیر است.
مست و حیران می‌نوازد عاشقانه‌های دل را. احساس را به تصویر می‌کشد و باران نگاه مخاطبان را با خود همراه می‌سازد. حاضران مدهوش از نواختن می‌شوند و رقص دستان استاد همچنان تنبک را ورق می‌زند.
حس «زنده بودن» هنر موسیقی اصیل ایرانی، با آوای خوش تنبک جانی دوباره می‌گیرد...
در این شب دوست‌داشتنی، استاد فرهیخته تنبک، قطعاتی را به صورت دونوازی و چندنوازی تقدیم مهمانان می‌کند و با صدای گرم خود، چند بیتی را زمزمه می‌کند:
شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد ....
در ادامه دکتر بردیا صدرنوری، مدیرمسوول موسسه فرهنگی هنری «راد نواندیش» به همراه ناصر ایزدی مدیر موسیقی موسسه، با اهدای تندیس و هدایایی، از مقام والای استاد اسماعیلی تجلیل می‌کنند.
این شب زیبای پاییزی، آرام، آرام سپری می شود و استاد، مهمانان را با نگاه گرم خود بدرقه می‌کند.
** تصاویری از این مراسم
عکس: المیرا بابایی
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
انتشار یافته: ۶
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
خسته نباشید
بسیار زیبا و عالی بود دست مریزاد
خیلی خوبه که قبل از دست دادن اساتید و بزرگانی چون استاد اسماعیلی چنین آيین نکوداشتی
برگذار شود تا مردم هم با چنین شخصیت هایی آشنا شوند
امیداست که چنین برنامه هایی ادامه داشته باشد
سپاس از زحمات ارزشمند موسسه فرهنگی هنری "راد نو اندیش" و نیز قلم زیبای نگارنده محترم.
بسيار بسيار در روح و جان رسوخ ميكنه اين هنر و هنر نمايي
احسنت، درود
زنده باشید و همچنان پرکار و موفق
و انتشار گزارش آن جهت دلگرمی اهل هنر