گزارش ویژه «گاردین» از اعتراف‌گیری اجباری در چین؛ فشار بازجوها موهایم را در ۳۹ سالگی سفید کرد
اعترافات اجباری در مقابل دوربین تلویزیون دولتی در چین رواج دارد. فعالان حقوق بشر می گویند این شیوه باید متوقف شود. کارزاری به راه افتاده تا این موضوع را دنبال کند و گزارش هایی را منتشر می کند که از جزئیات آن چه بر سر زندانیان آمده و زور و اجبار برای گرفتن اعتراف از آنان توسط نیروهای امنیتی و پلیس را ارائه می کند.
آفتاب‌‌نیوز :
سرویس بین الملل- «موهایم سفید شده است. آن هم پیش از پیری» گزارش‌های زیادی از اعترافات اجباری در چین وجود دارند. کسانی که مجبور به اعتراف شده‌اند توسط پلیس مجبور به پوشیدن لباس مدنظر بازجوها شده بودند، در مقابل دوربین نشسته و یک متن دست شان داده شده بود. دستورالعمل‌ها در مورد نحوه بیان جملات توسط پلیس به آنان آموزش داده می شود.
به گزارش آفتاب‌‌نیوز؛ روزنامه «گاردین» در گزارشی درباره اعتراف گیری در چین و نحوه آن می‌نویسد: «اعترافات اجباری در مقابل دوربین تلویزیون دولتی در چین رواج دارد. فعالان حقوق بشر می گویند این شیوه باید متوقف شود. کارزاری به راه افتاده تا این موضوع را دنبال کند و گزارش هایی را منتشر می کند که از جزئیات آن چه بر سر زندانیان آمده و زور و اجبار برای گرفتن اعتراف از آنان توسط نیروهای امنیتی و پلیس را ارائه می کند. طبق گزارش های منتشر شده از یک نهاد غیر دولتی حقوق بشری دستکم ۴۵ مورد اعتراف اجباری از طریق تلویزیونی در چین از سال ۲۰۱۳ میلادی به این سو پخش شده است. این گروه حقوق بشری از جامعه بین المللی خواسته تا به اعمال تحریم علیه مدیران بخش مخابرات و ارتباطات چین از جمله تلویزیون دولتی چین بپردازد. این گروه همچنین خواستار مسدود شدن اموال آنان در بانک های خارجی و ممنوع کردن سفر آن ها از سوی دولت های خارجی شده تا بر دولت چین فشار آورده شود تا به این شیوه گرفتن اعتراف از متهم پایان دهد».
در این گزارش آمده است که بازجوها حتی چگونگی حفظ کردن، نحوه ادای جملات و حتی حالت چهره و گریه کردن های مابین آن را نیز به اعتراف کنندگان اموزش می دهند. معمولا هفت ساعت طول می کشد تا یک اعتراف ضبط شود که تنها چند دقیقه از آن در شبکه تلویزیون دولتی چین نمایش داده شود».
برخی اوقات اعترافات در زندان ضبط می شوند؛ متهم لباسی نارنجی رنگ می پوشد و پشت میله زندان می نشیند در حالی که سایرین با فضایی متفاوت مورد اعتراف گیری قرار می گیرند. جالب آن که اعترافات همواره پیش از محکومیت رسمی متهم در دادگاه در تلویزیون دولتی نمایش داده می شوند که این موضوع خود نقض قوانین چین است که فرض را بر بیگناهی متهم قرار می دهد. در بیش از ۹۹ درصد موارد دادگاه های چین متهم را محکوم به مجازات می کنند و مجرم تشخیص می دهند و به شدت متکی به اعتراف گیری هستند. از زمانی که «شی جین پینگ» در چین در سال ۲۰۱۲ میلادی به قدرت رسیده، سرکوب جامعه مدنی تشدید شده است و در جریان آن صدها نفر از فعالان حقوق بشر و وکلا بازداشت شده اند. اعتراف گیری اجباری در چین از دوران انقلاب فرهنگی ۷۶-۱۹۶۶ میلادی رواج یافت؛ دهه‌ای که در آن تحولات سیاسی به گونه‌ای بود که مخالفان حکومت با برچسب «ضدانقلابی» در خیابان‌ها بازداشت می‌شدند و با زور و شکنجه وادار به اعتراف به ارتکاب جرم ادعایی می شدند.
یکی از افرادی که از او هنگام بازداشت اعتراف اجباری گرفته شده و خود را «لی» معرفی می کند به خبرنگار «گاردین» می گوید: «پلیس من را تهدید کرد که اگر با آنان همکاری نکنم حکم حبس را برایم صادر می کنند، شغل‌ام را از دست خواهم داد، خانواده‌ام من را ترک می کنند و شهرت و اعتبارم را برای بقیه عمرم از دست می دهم». او می گوید: «من تنها ۳۹ سال داشتم اما آن قدر تحت شکنجه و آزار و اذیت روانی از سوی بازجوها قرار گرفتم که موهایم سفید شد».
«پیتر دالین» از فعالان سابق نهادهای غیردولتی از سوئد که مدتی را در چین بوده است به دلیل نقض قوانین چین مجبور به اعتراف اجباری مقابل دوربین تلویزیون دولتی آن کشور در سال ۲۰۱۶ شد. او می گوید اعتراف گیری از او به عنوان یک زندانی خارجی نه صرفا توسط پلیس و برای اهداف تبلیغاتی بلکه به طور مستقیم توسط دولت به عنوان بخشی از سیاست خارجی در دستور کار قرار دارد. او می گوید علاوه بر وی اعترافات طیف وسیعی از مظنونان خارجی و داخلی را در بر می گرفت؛ از یک پژوهشگر در شرکتی بریتانیایی گرفته تا یک ناشر چینی متولد سوئد و چندین فعال چینی.
«جویی مینهای» کتاب فروش از جمله کسانی است که مقابل دوربین مجبور به اعتراف اجباری شد. او مجبور به اعتراف به ارتکاب جرم قاچاق از تایلند به چین شد. او می گوید این اعتراف‌گیری‌ها برای خرد کردن روحیه مخالفان داخلی صورت می گیرند.
«دیوید باندورسکی» پژوهشگر در دانشگاه هنگ کنگ در پروژه رسانه‌ای درباره چین می گوید: «این اعترافات با هدف تسلیم کردن فرد در مقابل قدرت حاکم هستند. این نوعی تحت فشار قرار دادن و واداشتن شهروندان به اطاعت است». «شی» مدام در شیپور لزوم رعایت قانون و حاکمیت آن می دمد در حالی که این نوع اعتراف گیری‌ها خود برخلاف مفاد قانون هستند».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید