کد خبر: ۵۲۰۳۱۹
تاریخ انتشار : ۰۶ ارديبهشت ۱۳۹۷ - ۲۱:۴۰

موانع پیاده‌روی در خیابان‌های ایران

پیاده‌روی، با وجود تمام مزیاتی که برای آن ذکر می‌شود، در کشور ما با مخاطراتی همراه است. محققین کشورمان کوشیده‌اند در فعالیتی پژوهشی، ضمن برشمردن این موانع، راهکارهایی را برای رفع آن‌ها ارائه دهند.
آفتاب‌‌نیوز :
پیاده‌­روی، طبیعی­‌ترین و متداول­ترین شکل جابجایی است و بر این اساس باید ایمن­‌ترین و راحت­ترین آن نیز باشد. پیاده­ روی توسط پزشکان برای کاهش خطر ابتلا به بیماری­های قلبی عروقی، دیابت و سرطان و همچنین توسط متخصصان حوزه ترافیک برای کاهش میزان آلودگی هوا و کاهش ترافیک توصیه می­‌شود، اما موانع بسیاری وجود دارند که اجازه پیاده­ روی راحت را از افراد سلب می­کنند.

به گفته متخصصین امر، شهرنشینی و افزایش و ازدحام وسایل نقلیه، باعث از بین رفتن مقیاس انسانی در سطح شهر، از بین رفتن فضاهای شهری و محیط­ زیست، آلودگی­های صوتی و هوا، افزایش تراکم در مراکز شهری و افزایش میزان تصادفات، از بین رفتن ایمنی و امنیت عابران پیاده، کاهش ارزش عابر پیاده و به‌طورکلی باعث کاهش کیفیت محیط شده است و درنهایت منجر به بروز محیطی با کیفیت پایین و ناامن به‌خصوص برای عابران پیاده شده است. بنابر آمارها، هرسال، نزدیک به 250 هزار عابر در اثر سوانح ترافیکی کشته می­‌شوند و این یعنی، مرگ عابران پیاده در ایران نسبت به میانگین جهانی 6 درصد بیشتر است.

در این رابطه، محققین کشورمان، به انجام مطالعه‌ای پرداخته‌اند که در آن موانع و مشکلات مربوط به ایمنی عابران پیاده با دید علمی بررسی‌شده و راهبردهایی برای گسترش پیاده‌روی در مناطق مختلف با تأکید بر شهر تهران ارائه‌ شده‌اند.

مطالعه فوق، با روش کیفی و از طریق انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته با شهروندانی از مناطق 22 گانه تهران که نیمی از آن‌ها خانم بوده‌اند، انجام گرفته است. در این مطالعه متوسط سن شرکت ­کنندگان 38  سال بوده و بیشترین و کمترین سن افراد، به ترتیب 72 و 18 سال بوده‌اند.

نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که عوامل کالبدی- فضایی، ایمنی، امنیت، فرهنگی، قوانین پشتیبان حقوق عابران، فیزیولوژیک و رفتاری و عوامل اقلیمی ازجمله موانع پیاده‌روی در شهر تهران هستند.

حمید سوری، محقق مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت­های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و همکارش در این پژوهش می‌گویند: «بنا بر اظهارات مصاحبه شوندگان، در بعد کالبدی- فضایی، مواردی چون اشغال پیاده­ روها، کف­سازی نامناسب و غیراستاندارد، ناهمواری و اختلاف سطوح در مسیرها و شیب نامناسب، ریختن نخاله ساختمانی و ابزارهای ساخت‌وساز در مسیر پیاده­روی، پارک خودرو در پیاده­ رو، عبور موتورسیکلت از پیاده­ روها، وجود دست‌فروشان، وجود وسایل برخی از مغازه­داران در مسیر عابران و غیراستاندارد بودن پل­‌های هوایی از مشکلات و موانع اصلی ایمنی عابران به‌حساب می‌آیند».

این محققین ادامه می‌دهند: «عدم وجود مبلمان خدمات شهری مناسب (آبخوری، صندلی، سرویس بهداشتی، سطل زباله) ازجمله موانع دیگر در این بعد است. عدم تجهیز معابر برای معلولان، ساخت‌وسازهای بی‌ضابطه، عدم استاندارد بودن پل­های هوایی، طولانی بودن مسیر تا مراکز خرید و کار از سایر موانعی بودند که اجازه پیاده­ روی از افراد را گرفته و باعث می­‌شدند کسانی هم که به قصد پیاده­ روی بخواهند از منزل خارج شوند دیگر اشتیاق پیاد­ه­روی نداشته باشند. برخی عابران نیز انتظار طولانی‌مدت برای استفاده از وسایل نقلیه عمومی و ازدحام آن‌ها را ازجمله موانع پیاده­روی در این بعد ذکر نمودند».

در بعد ایمنی، نتایج بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد که تداخل پیاده با سواره، تجاوز به حقوق عابران پیاده در پیاده­روها، رفت‌وآمد زیاد و سریع خودروها در مناطق مسکونی ازجمله موارد اصلی هستند. عدم تفکیک مناسب فضای عابران و تجاوز به حریم آن­ها از مواردی بود که بسیاری از عابران به آن اشاره کردند. بسیاری از رانندگان نیز به خط‌کشی‌های عابران­ پیاده توجه نمی­کنند و با سرعت زیادی به آن­ها نزدیک می­شوند. همچنین سرعت مجاز در مناطق مسکونی معمولاً رعایت نمی­شود و ایمنی عابران به خطر می­‌افتد.

بعد دیگری که در مورد آن، مصاحبه‌شوندگان مورد پرسش قرار گرفته‌اند، بعد امنیت بوده است. در این خصوص، سوری و همکارش می‌گویند: «عدم روشنایی کافی معابر، عدم امنیت زیرگذرها و مناطق تاریک و خلوت ازجمله مواردی بود که مانع از پیاده­روی عابران به‌خصوص در شب بود. وجود برخی مزاحمین خیابانی و ترس از مورد تهدید قرار گرفتن در برخی از مسیرها، ازجمله موانع دیگری بود که عابران را به سمت استفاده از سایر روش­های جابجایی سوق داده بود».

در ادامه این پژوهش، به بعد فرهنگی اشاره‌شده است. بر این اساس، عدم توجه و احترام به اقشار آسیب­ پذیر (کودکان، بانوان، سالمندان، معلولین، زنان باردار، نابینایان)، نبود فرهنگ پیاده مداری، راحت نبودن بانوان، رعایت نکردن حق تقدم عابران از مسائل فرهنگی عنوان‌شده توسط مشارکت‌کنندگان در پژوهش بود. طرز برخورد با خانم‌ها و ایجاد مزاحمت برای آن‌ها نیز از سایر مشکلات فرهنگی بیان شده است.

به گفته مجریان این پژوهش: «ازنظر قوانین پشتیبان حقوق عابران، ضعف در پیاده­سازی قوانین مربوط به تجاوز به حریم عابران پیاده و عدم رعایت حق تقدم عابران پیاده در مناطق مسکونی از سایر موانع ذکرشده توسط مصاحبه­ شوندگان بود. در این رابطه به نظر می‌رسد استراتژی­های خاصی برای کاهش خودرومحوری و افزایش پیاده­ روی وجود ندارد. بسیاری از رانندگان با دیدن عابران پیاده نه‌تنها اجازه عبور به آن­ها را نمی­دهند، بلکه با افزایش سرعت و انحراف از مسیر اصلی وحشت و ناامنی زیادی را به وجود می­آورند. لذا ساده ­ترین حقوق عابران نادیده گرفته می­شود و گاهی هم به چشم مزاحم در خیابان­ها به آن­ها نگاه می‌­شود!»

سوری و همکارش در این پژوهش، در کنار اشاره به عوامل دیگری چون عوامل فیزیولوژیک و رفتاری و همچنین عوامل اقلیمی، پیشنهادهایی را نیز برای رفع موانع پیاده‌روی عابران، ارائه داده‌اند. به گفته آن‌ها: «ازجمله پیشنهادهایی که جهت افزایش ایمنی عابران پیاده و افزایش پیاده­مداری در سطح شهر تهران توصیه می‌­شود استفاده از چراغ راهنمایی با شاسی مخصوص عابر پیاده در مسیرهای طولانی بین دو چراغ راهنمایی، ایجاد معابری برای پیاده­ها در کنار سطح سواره (به‌صورت تفکیک‌شده) در زمانی که عرض پیاده­رو برای عملیات ساختمانی یا حفاری‌­ها اشغال‌شده، تناسب عرض پیاده­روها با آمار و کثرت عابران و ایجاد شیب مناسب، ایجاد حائل­‌هایی بین مسیرهای سواره و پیاده، ایجاد محدودیت حرکت خودروها در مناطق مسکونی، تأمین روشنایی مناسب معابر در شب­ها، بهبود دیده ­شدن عابران و برقراری امنیت، مناسب­سازی معابر جهت معلولین و جانبازان، تولید تیزر و برنامه‌­های تلویزیونی آموزشی و اطلاع­رسانی و فرهنگ­سازی مناسب، ایجاد مسیرهای ویژه عابران که از مسیر وسایل نقلیه جدا باشد و آرام­ سازی ترافیک هستند. همچنین در نظر گرفتن عناصر شهری و ایجاد جاذبه ­های شهری نیز نقش مهمی در توسعه پیاده­ روی دارد و باید همواره مورد توجه شهرسازان و برنامه­ ریزان شهری قرار بگیرد».

به گزارش ایسنا، قابل‌ذکر است یافته‌های این پژوهش ارزشمند که می‌تواند به افزایش نرخ پیاده­روی عابران پیاده با افزایش زیرساخت­های مربوط به عوامل کالبدی- فضایی، ایمنی، امنیت، فرهنگی، قوانین پشتیبان حقوق عابران، فیزیولوژیک و رفتاری منجر شود، در مجله علمی پژوهشی «ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتشر شده‌اند.


بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین