«اسلاوی ژیژک» فیسلوف فرهنگی در یادداشتی مطرح کرد
آیا باید به ترامپ جایزه صلح نوبل داد؟
ژیژک» در ادامه با تمسخر کیم و ترامپ می نویسد: زمانی که در ماه اگوست ۲۰۱۷ به سئول رفتم دوستانم به من می گفتند هیچ تهدید جدی‌ای برای بروز جنگ وجود ندارد چرا که کره شمالی می داند که نمی تواند در صورت جنگ زنده و پایدار باقی بماند.
آفتاب‌‌نیوز :
سرویس بین الملل- «اسلاوی ژیژک» فیلسوف فرهنگی و پژوهشگر در موسسه جامعه شناسی و فلسفه در دانشگاه لیوبلیانا و استاد دانشگاه نیویورک در یادداشت تازه خود درباره گمانهزنیهای صورت گرفته پیرامون احتمال اعطای جایزه صلح نوبل به «دونالد ترامپ» رییس جمهوری آمریکا به دلیل نقشی که در کاسته شدن از تنش در شبه جزیره کره داشته است مینویسد: «دونالد ترامپ نباید جایزه صلح نوبل دریافت کند اما آیا او این جایزه را دریافت خواهد کرد؟ فرانسوی‌ها در این باره جمله زیبایی دارند می‌گویند: «صبر کنید و تماشا کنید چه اتفاقی میافتد».
به گزارش آفتاب‌‌نیوز؛ ژیژک افزوده است: چهار رییس جمهوری سابق امریکا برنده جایزه صلح نوبل شده بودند: تئودور روزولت، وودرو ویلسون، جیمی کارتر (پس از پایان ریاست جمهوری) و باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ میلادی برای «تلاش های فوق العاده به منظور تقویت دیپلماسی بین المللی و همکاری میان مردم». البته این توصیف درباره اوباما کاملا از نظر من جعلی است اوباما نهایتا تنها امید داشت تا چنین اقداماتی را انجام دهد و به این نقطه برسد. همان گونه که در ابتدا باورنکردنی به نظر می رسید ترامپ نیز ناماش برای نامزدی دریافت جایزه صلح نوبل مطرح شده است.
باید در اینجا به سه نکته توجه داشته باشیم: نخست آن که باید به یاد داشته باشیم که مصالحه بزرگ برای حل مسالمت آمیز بحران کره نه توسط ترامپ که با ابتکار عمل «کیم جونگ اون» صورت گرفته است. این «کیم» بود که امتیازات کلیدی را داد. در نتیجه، اگر هم جایزه ای به ترامپ داده می شود باید به صورت مشترک باشد و «کیم» نیز در آن سهم داشته باشد. ضعف این ایده اشکار است. خنده‌دار است که جایزه صلح نوبل به رهبر کشوری داده شود که هدایت سرکوبگرترین رژیم در جهان را برعهده دارد. دوم آن که به یاد آوریم که چند هفته پیش ترامپ با کیم بر سر دکمه تسلیحات هسته‌ای و قرار دادن انگشت بر روی آن رقابت می کرد و ادعا کرده بود که کلید و دکمه تسلیحات امریکاییها بزرگتر از پیونگ یانگ است. پس از آن گفته شد که در استانه جنگ هسته‌ای قرار داریم. مدتی ارامش حاکم بار دیگر با تهدید جنگ به هم خورد.
«ژیژک» در ادامه با تمسخر کیم و ترامپ می نویسد: زمانی که در ماه اگوست ۲۰۱۷ به سئول رفتم دوستانم به من می گفتند هیچ تهدید جدی‌ای برای بروز جنگ وجود ندارد چرا که کره شمالی می داند که نمی تواند در صورت جنگ زنده و پایدار باقی بماند. با این حال، مقام‌های کره جنوبی به مردم آن کشور درباره خطر جنگ هسته‌ای هشدار می دادند. رسانه ها توهین های خنده‌دار رد و بدل شده میان کیم و ترامپ را گزارش دادند. عجیب آن بود که در میانه دعوای این دو مرد نابالغ تنها امید ما آن بود که برخی از محدودیت‌های نامرئی نهادینه شده مانع از تبدیل شدن زد و خورد این دو رهبر به یک جنگ تمام عیار شود. در عرصه بوروکراتیزه شدن سیاست تنها امید ما آن است که فشارهای نهادها و محدودیت‌های آن سیاستمداران را از تحقق اغراض شخصی و فردی‌شان بازدارد. با این حال، در این مورد امید ما این است که چنین محدودیت هایی مانع از تحقق چشم انداز شخصی دیوانه‌وار دو رهبر شود. سومین حقیقت ناخوشایند برای لیبرال های چپ آن است که در مقایسه با هیلاری کلینتون، ترامپ آن قدرها هم دیوانه نیست. بدترین سیاست های ترامپ ادامه سیاست های دولت‌های قبلی هستند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید