تجمع طلاب در قم علیه دولت، خودجوش بود؟!/ واکنش کرباسچی

یک روزنامه با غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در باره تجمع ضددولتی جمعی از طلاب در قم که در ان شعارهایی علیه دولت داده شد،مصاحبه کرده است.

آفتاب‌‌نیوز :

بخشی از مصاحبه غلامحسین کرباسچی را می‌خوانید:

برخی از طلاب حوزه علمیه قم، تجمعی را روز پنجشنبه شکل دادند و در آن هجمه‎‎هایی علیه دولت در قالب شعارهای خود داشته‎اند. چرا فقط دولت از سوی این طیف محکوم می‎شود و تلاش می‎شود که نقش سایر نهادها در پدید‌آوری وضعیت فعلی کشور دیده نشود؟

اگر در کشور آزادی وجود داشته باشد و دستگاه‎های اجرایی و بخصوص دولت که در رأس نظام اجرایی کشور قرار دارند مخاطب اعتراضات مردم قرار بگیرند، خوب است. مهم این است کسانی که حرف و اعتراضی علیه دولت دارند، در ابراز احساسات خود آزاد باشند. این آزادی می‎تواند یا به‌صورت فردی باشد یا به‌صورت اجتماعاتی که نمونه آن را روز پنجشنبه دیدیم.

این نقطه منفی‎ای نیست. می‌توان گفت باعث افتخار است که یک دولت مخالفان خود را در هرجایی، از دانشگاه گرفته تا حوزه و بازار و خیابان‎ها تحمل کند و اجازه دهد تا انتقاد کنند. البته کلماتی که به‌کار برده می‌شود و شعارهایی که سر داده می‌شود و پلاکاردهایی که نوشته می‌شود، اگر جنبه توهین و اتهام و افترا داشته باشد، بالطبع پذیرفته نیست و در جامعه هم اثر معکوس خواهد داشت. طلبه‎ها هم بخشی از جامعه هستند و حق دارند در رابطه با مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی کشور چه به‌صورت فردی و چه به‌صورت جمعی ابراز نظر و مسائل خود را مطرح کنند.

اما این اولین‎بار نیست شعارهایی که هدفی جز تخریب دولت را دنبال نمی‎کنند از سوی برخی حوزویان مطرح می‌شود...

حوزه‎ها امروز سر و سامانی هم پیدا کرده و مدیریت نسبتاً متمرکزی هم در آنجا حاکم است. اینگونه نیست که هرج و مرجی وجود داشته باشد و هرکسی بتواند هر حرکتی را داخل حوزه به‌طور خودسرانه راه‌اندازی کند. اگر احساس شود حوزه‌های علمیه ما که مراجعی برای اعتقادات و باورهای دینی مردم هستند، در مسائل سیاسی جهت‏‌گیری‎های خاصی داشته و به یک گروه یا حزب سیاسی تبدیل شوند حال به اسم حوزه یا اسم طلبه‌ها باشد، به اعتقادات و باورهای مردم یعنی همان کسانی که قصد مراجعه به این افراد را دارند لطمه جدی وارد می‎شود. اگر جهت‏‌گیری‎های سیاسی عمده شود و بحث‌های گروهی بخواهد در مراکز حوزه و نزد شخصیت‎های حوزوی پررنگ شود، می‎تواند به اعتقادات مردم آسیب برساند.

مردم دیگر حرف‏‌ها و بحث‌هایی که از ناحیه بزرگان و مراجع و کسانی را که برای بحث‎های اعتقادی به آنان مراجعه می‎کنند نمی‎توانند باور کنند و یک ضربه اساسی به آنها وارد خواهد شد.

اگر نارسایی‎های مختلفی در جامعه و در بخش‎های مختلف اقتصادی و سیاسی و قضاوت و قانونگذاری وجود داشته باشد و احساس شود که این مجموعه طلاب به بخشی از این مسائل بنا به هر دلیلی حساسیت دارند و تنها به همان بخش می‎پردازند، آنگاه در بین مردم صورت خوشی نخواهد داشت. اگر بنابر پرداختن این نارسایی‎ها باشد خوب است که به گونه‌ای به آن پرداخته شود که احساس جهت‌گیری سیاسی در آن وجود نداشته باشد.

ما گاهی اوقات در ایام انتخابات تحرکاتی را از همین مجموعه‎ها می‌‏بینیم. حال چه به شکل دعوت از سخنرانان خاص و شخصیت‌های سیاسی باشد و چه به شکل برگزاری تجمعات. اولین آسیب این رفتارها در وهله اول به خود حوزه‎ها می‎رسد. تا آنجایی که من اطلاع دارم شخصیت‎ها و مراجع بزرگی که در حوزه هستند عمدتاً با این نوع حرکات مخالفند. این شخصیت‌ها به هیچ وجه نسبت به توهین و افترا نظر مساعدی ندارند. باز هم تأکید می‌کنم که نقد دولت یا دستگاه اجرایی خودبه‌خود کار منفی نیست ولی اگر حالت تخریبی و اتهام داشته باشد بی‎فایده است.

تجمع خودجوش بود؟

حسین مرعشی نیز نوشت: انگیزه‏‌های جماعتی که روز پنجشنبه در مدرسه فیضیه قم تجمع کرده و پلاکارد به دست، هجمه‎های زیادی را علیه دولت شکل داده‎اند حداقل برای من قابل فهم نیست. البته گمان هم نمی‎برم که برای بسیاری دیگر نیز قابل تحلیل باشد تا دریابند که چرا باید در شرایط فعلی کشور، چنین حرکاتی را از یک اجتماع خاص شاهد باشیم.

اما می‎توان برای همین اقدام غیرقابل فهم هم دو فرض را در نظر گرفت. فرض نخست اینکه، دوستانی که برگزاری چنین اجتماعی را ساماندهی کرده و شعارهایی را علیه دولت و مسئولان دولتی سرداده و اقدامات چندین ساله آنان را نقد می‎کنند، اساساً درکی از شرایط ایران چه در داخل مرزهای کشور و چه بیرون از آن ندارند.

گردانندگان این گونه اجتماعات آنقدر به مسائل واقعی و فشارهای بین‎المللی و از همه مهمتر خستگی مردم در داخل کشور و ضعیف شدن پشتوانه مردمی همه نهادهای نظام بی‎توجه هستند که بدون در نظر گرفتن عواقب رفتارها‌شان محکم بر طبل اختلافات می‎کوبند.

فرض دومین تحلیل از اتفاقات نامیمون روز پنجشنبه مدرسه فیضیه می‎تواند هدف طلاب از تجمع‌شان باشد. بعید نیست که گردانندگان این اجتماعات دنبال این هستند تا فضا را برای کنار زدن آقای دکتر روحانی و دولت دوازدهم مهیا کنند. چه کسی می‎تواند باور کند آنچه که در مدرسه فیضیه قم رخ داده همچون ادعاهای پیش از این برخی تجمع کنندگان، اقدامی خودجوش بوده و هیچ دستی از پشت پرده در کار نبوده باشد؟

قطعاً اینگونه است و چه زود و چه دیر در جایی دیگر خود را نشان خواهد داد. اگر قرار بر خودجوش بودن چنین اقداماتی بوده باشد، این حق مردم بی‎پناه است که دست به چنین اعتراضاتی بزنند نه طلاب حوزه علمیه. معنا و مفهوم این اقدام این است که حتماً در جایی تصمیمی گرفته شده و به مرحله عملیاتی درآمده و تصمیم‎گیرندگان نیز قصد دارند کشور را به سمتی هدایت کنند تا تغییرات سیاسی زودهنگامی در رده‎های مدیریتی آن رخ دهد.

البته اگر فرض دوم ما، قصد و نیت معترضان حوزوی باشد، فکر می‎کنم که طلاب بازی خطرناکی را شروع کرده‎اند. بازی‌ای که قطعاً شروع آن با آقایان است اما پایان آن را ممکن است خدای نکرده دشمنان ایران رقم بزنند.

من به‌عنوان یک هشدار به دوستان می‎گویم که ادامه حرکت در این مسیری که از سرگرفته‎اند، هزینه‎های بسیار سنگینی را در کشور خواهد داشت و خسارات زیادی به ملت ایران تحمیل خواهد کرد. به‌گونه‎ای که شاید بتواند همه دستاوردهای انقلاب را تحت تأثیر خود قرار بدهد.

منبع: روزنامه ایران

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/002Gdf