ایران و اندونزی، تفاوت از زمین تا آسمان

می‌توان با اتخاذ تصمیمات داخلی و خارجی مدبرانه، احترام متقابل بین‌المللی، بی‌طرفی در منازعات سیاسی جهانی، جلب تیم کارآزموده و نخبه در اداره کشور، آرامش کلامی و به دور از نمایش‌های روزانه رسانه‌ای، تمرکز بر پیشرفت داخل، تمکین به قواعد و قوانین بین‌المللی، کاهش هزینه‌ها و جلوگیری از اتلاف منابع به سطح اندونزی در توسعه خارجی و داخلی رسید.

آفتاب‌‌نیوز :

شاپور کریمی*- نیل به توسعه پایدار و جامع، رفع فقر و بیکاری، رفاه عمومی، تقویت دیپلماسی عمومی، ارتقای روابط بی الملل و تحول ایران و اندونزی، تفاوت از زمین تا آسمان

زیرساختها بدون شک از پایه‌های اساسی حکمرانی خوب براساس منشور سازمان ملل متحد برآورده شده است.

امام علی (ع) فقر و تنگدستی ملت را ناشی از بی‌تدبیری مقامات و مسئولین اعلام می‌کند و مي‌فرمايد: "سوءالتدبير مفتاح الفقر" يعني " كليد فقر، بي‌تدبيري و بدتدبيري است " و بسياري از نابساماني‌هاي اجتماع ناشي از همين عدم مديريت صحيح و نداشتن حسن تدبير است و باز جای دیگر می‌فرماید: «همانا ویرانی زمین به دلیل تنگدستی مردم است و تنگدستی مردم، به جهت غارت اموال از طرف زمامدارانی است که به آینده حکومتشان اعتماد ندارند.»(خطبه 209).

اما وضعیت کشورهای همسان و همانند ایران چگونه است؟

بر اساس گزارش‌های منتشره «اندونزی 259 میلیون نفر جمعیت دارد و 125 میلیون نفر در آن کار می‌کنند. 112000 نفر متخصص خارجی در این کشور مشغول هستند. 50 میلیون بنگاه کوچک، حدود 48 درصد اقتصاد اندونزی را در دست دارند. این کشور یک تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی دارد و شانزدهیمن اقتصاد جهانی است. علی‌رغم جمعیت بالا، درآمد سرانه آن 3846 دلار است و نرخ رشد اقتصادی آن 5 درصد و نرخ بیکاری در این کشور که از 13000 جزیره و 6000 جزیره ساکن تشکیل شده است، حدود 4 درصد است. نرخ تورم در اندونزی نیز حدود 3.5 درصد است. دولت از شرکت‌ها 25 درصد و از شهروندان 30 درصد مالیات بر درآمد اخذ می‌کند. 6 میلیون اندونزیایی بیرون از کشور کار می‌کنند و 7 میلیارد دلار در سال به کشور خود منتقل می‌کنند. رئیس‌جمهور قبلی اندونزی وقتی سمت خود را ترک کرد گفت: من خوشحالم که اندونزی حتی یک دشمن ندارد بلکه همه جا میلیون‌ها دوست دارد. با اتخاذ سیاست‌های منطقی، با یادگیری از محیط بین‌المللی و از همه مهمتر با دستیابی به اجماع میان دست‌اندرکاران حزبی، سیاسی، نظامی، امنیتی و آکادمیک جامعه، اندونزی توانسته است به کشوری آرام و در حال پیشرفت تدریجی و مورد احترام در آسیا و خارج از آسیا تبدیل شود.»

می‌توان نتیجه گرفت تیتر رسانه‌ها بودن هنر و افتخار نیست. می‌توان با اتخاذ تصمیمات داخلی و خارجی مدبرانه، احترام متقابل بین‌المللی، بی‌طرفی در منازعات سیاسی جهانی، جلب تیم کارآزموده و نخبه در اداره کشور، آرامش کلامی و به دور از نمایش‌های روزانه رسانه‌ای، تمرکز بر پیشرفت داخل، تمکین به قواعد و قوانین بین‌المللی، کاهش هزینه‌ها و جلوگیری از اتلاف منابع به سطح اندونزی در توسعه خارجی و داخلی رسید.

*فعال اجتماعی

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/002OwI