انتقاد تند کیمیایی از سانسور حرف‌هایش در برنامه هفت در تلویزیون
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: مسعود کیمیایی کار گردان مطرح سینمای ایران در یادداشتی که در روزنامه شرق منتشر به‌شدت، به سانسور سخنان خود در برنامه هفت انتقاد کرده است.
به گزارش پارس توریسم، متن کامل یادداشت مسعود کیمیایی به شرح زیر است:
در هر شرایطی، دوره‌ای، با تلویزیون درگیر بوده‌ام، در ریاست سه‌ماهه، در مصاحبه تمام عمرم، 5بار شاید. این بار آقای جیرانی دوربین و وسایل را به مدرسه کارگاه آزاد فیلم آورد. یک گزارش از مدرسه فیلم و شکل تدریس سینما. حالا رودرروی یک رفیق قدیمی که پولاد پسرم دوستش دارد و موج‌های خوب از او به یاد دارد که در سفر در ترکیه در سریال مرگ تدریجی یک رویا با او بود، یک گپ دوستانه هم در مورد نخواندن درس سینما و چگونگی تدریس آن، که برای تلویزیون بی‌ضرر بود.
بعد از مصاحبه گفتم، آقای جیرانی بچه‌های مدرسه هم گفت‌وگو را ضبط کرده‌اند. اگر جایی از این گفت‌وگو نباید نشان داده و گوش کرده شود بگویید – گفتند – نه حتی یک جمله.
در مصاحبه آمده است که من فیلم نساختن را فضیلتی نمی‌دانم. برای دلیل فیلم نساختن هم باید فیلم ساخت. برای اینکه با تلویزیون یا روزنامه‌ای یا... مصاحبه نمی‌کنم، باید دلیل مصاحبه نکردن را مصاحبه کرد. باید رفت و بود تا سانسور را در این حد دید. در این برنامه پخش شده، شیوه تدریس نیست. مدرسه که کمتر هست. بازیگری و شیوه آن و تندرستی آن تا دوربین نیست. بخشی از حرف‌هایم نیست (که جمله‌ای از آنها در پیش‌برنامه هفته قبل بود).
به گزارش پارس توریسم ،کیمیایی در ادامه یادداشت خود درروزنامه شرق نوشته است :آقای جیرانی، شما دستور قطع موضوعات یا جمله‌ها را می‌دهید یا بزرگ‌تر برنامه‌هایتان؟ بد نیست اگر شما هستید با دوستان‌تان که شاید من هم از آنها هستم بگویید که شاید بشود به شکل دیگری با دلیل و مدلول‌های آن برخورد کرد و برنامه بدون ضرب خوردن عقاید مصاحبه‌شونده قابل پخش شود. یا برنامه بزرگ‌تر دارد. که یا شما باید سلایق ایشان را بشناسید و عمل کنید یا قول ندهید اما یکباره اصل یک آواز، یک عقیده بر سال‌های رفته و آینده که حق یک سینماگر هفتاد ساله است از برنامه ناپدید می‌شود.
می‌دانم می‌گویید، برای اولین بار بخشی از قیصر و گوزنها را نشان دادم. یا نشان دادیم. من هم بسیار خوشحالم و گله‌ای: حالا که نشان می‌دهید مگر چهره بهروز وثوقی در نقش قیصر، فیلمی که بیشتر از هر فیلمی در تاریخ سینمای ایران دیده شده، چه بود که فقط پاهای او که پاشنه کفش‌هایش را بالا می‌کشید نشان می‌دهید؟
در 35 سال پیش بازیگری هفت فیلم از 28 فیلم ساخته من را بازی کرد و چه خوب هم بازی می‌کرد؛ پر از استعداد. انقلاب شد و به عقیده انقلاب خیلی‌ها غلط داشتند که یا بعضی در سال‌های رفته پیدا شد که غلطی نداشته‌اند و به عقیده انقلاب شاید کمتر آنها، غلط‌های کمی داشتند. چه در روح بازیگری که 35 سال است از ایران رفته و یک فیلم به‌اندازه، بازی نکرده و از شدت سیاهی روحی‌اش، تئاترهای کوچک که در اندازه‌های بازیگری او نیست بازی کرده... و چند سیاهی‌لشگر... که بگذریم. اما هیچ‌گاه کار سیاسی که نباید بکند نکرده، چون این بازیگر در عقایدش کاری به کار عقاید سیاسی ندارد. یک بازیگر تواناست و این را می‌شود از خود شما و دوستان تلویزیون پرسید. اما من ممنون هستم از نشان دادن بعضی از فیلم‌هایم که دیگر احساس قاچاق بودن آنها را ندارم. از شما و دوستان بالاتر در صدا و سیما... اما.
آقای جیرانی، در صورت تحمل نکردن چند جمله که به طور قطع فقط در سلیقه‌های سانسوری است، به سراغ من نیایید. من آن جمله را می‌نویسم، ببینید که در بهترین روزنامه ما چاپ می‌شود. در آن مصاحبه من گفته‌ام هر حکومتی باید بداند یک نفر با چشمان باز نگاهش می‌کند و آن هنرمند است. تاریخ سیاسی حکومتی را دانستن، رجوع کردن به تاریخ هنر آن دوره است.
به گزارش پارس توریسم، متن کامل یادداشت مسعود کیمیایی به شرح زیر است:
در هر شرایطی، دوره‌ای، با تلویزیون درگیر بوده‌ام، در ریاست سه‌ماهه، در مصاحبه تمام عمرم، 5بار شاید. این بار آقای جیرانی دوربین و وسایل را به مدرسه کارگاه آزاد فیلم آورد. یک گزارش از مدرسه فیلم و شکل تدریس سینما. حالا رودرروی یک رفیق قدیمی که پولاد پسرم دوستش دارد و موج‌های خوب از او به یاد دارد که در سفر در ترکیه در سریال مرگ تدریجی یک رویا با او بود، یک گپ دوستانه هم در مورد نخواندن درس سینما و چگونگی تدریس آن، که برای تلویزیون بی‌ضرر بود.
بعد از مصاحبه گفتم، آقای جیرانی بچه‌های مدرسه هم گفت‌وگو را ضبط کرده‌اند. اگر جایی از این گفت‌وگو نباید نشان داده و گوش کرده شود بگویید – گفتند – نه حتی یک جمله.
در مصاحبه آمده است که من فیلم نساختن را فضیلتی نمی‌دانم. برای دلیل فیلم نساختن هم باید فیلم ساخت. برای اینکه با تلویزیون یا روزنامه‌ای یا... مصاحبه نمی‌کنم، باید دلیل مصاحبه نکردن را مصاحبه کرد. باید رفت و بود تا سانسور را در این حد دید. در این برنامه پخش شده، شیوه تدریس نیست. مدرسه که کمتر هست. بازیگری و شیوه آن و تندرستی آن تا دوربین نیست. بخشی از حرف‌هایم نیست (که جمله‌ای از آنها در پیش‌برنامه هفته قبل بود).
به گزارش پارس توریسم ،کیمیایی در ادامه یادداشت خود درروزنامه شرق نوشته است :آقای جیرانی، شما دستور قطع موضوعات یا جمله‌ها را می‌دهید یا بزرگ‌تر برنامه‌هایتان؟ بد نیست اگر شما هستید با دوستان‌تان که شاید من هم از آنها هستم بگویید که شاید بشود به شکل دیگری با دلیل و مدلول‌های آن برخورد کرد و برنامه بدون ضرب خوردن عقاید مصاحبه‌شونده قابل پخش شود. یا برنامه بزرگ‌تر دارد. که یا شما باید سلایق ایشان را بشناسید و عمل کنید یا قول ندهید اما یکباره اصل یک آواز، یک عقیده بر سال‌های رفته و آینده که حق یک سینماگر هفتاد ساله است از برنامه ناپدید می‌شود.
می‌دانم می‌گویید، برای اولین بار بخشی از قیصر و گوزنها را نشان دادم. یا نشان دادیم. من هم بسیار خوشحالم و گله‌ای: حالا که نشان می‌دهید مگر چهره بهروز وثوقی در نقش قیصر، فیلمی که بیشتر از هر فیلمی در تاریخ سینمای ایران دیده شده، چه بود که فقط پاهای او که پاشنه کفش‌هایش را بالا می‌کشید نشان می‌دهید؟
در 35 سال پیش بازیگری هفت فیلم از 28 فیلم ساخته من را بازی کرد و چه خوب هم بازی می‌کرد؛ پر از استعداد. انقلاب شد و به عقیده انقلاب خیلی‌ها غلط داشتند که یا بعضی در سال‌های رفته پیدا شد که غلطی نداشته‌اند و به عقیده انقلاب شاید کمتر آنها، غلط‌های کمی داشتند. چه در روح بازیگری که 35 سال است از ایران رفته و یک فیلم به‌اندازه، بازی نکرده و از شدت سیاهی روحی‌اش، تئاترهای کوچک که در اندازه‌های بازیگری او نیست بازی کرده... و چند سیاهی‌لشگر... که بگذریم. اما هیچ‌گاه کار سیاسی که نباید بکند نکرده، چون این بازیگر در عقایدش کاری به کار عقاید سیاسی ندارد. یک بازیگر تواناست و این را می‌شود از خود شما و دوستان تلویزیون پرسید. اما من ممنون هستم از نشان دادن بعضی از فیلم‌هایم که دیگر احساس قاچاق بودن آنها را ندارم. از شما و دوستان بالاتر در صدا و سیما... اما.
آقای جیرانی، در صورت تحمل نکردن چند جمله که به طور قطع فقط در سلیقه‌های سانسوری است، به سراغ من نیایید. من آن جمله را می‌نویسم، ببینید که در بهترین روزنامه ما چاپ می‌شود. در آن مصاحبه من گفته‌ام هر حکومتی باید بداند یک نفر با چشمان باز نگاهش می‌کند و آن هنرمند است. تاریخ سیاسی حکومتی را دانستن، رجوع کردن به تاریخ هنر آن دوره است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۰۰:۰۳ - ۱۳۸۹/۰۸/۱۴
پاسخ
باسلام باتشكر از برنامه ي خوبتون من تلاش كردم وارد سايتتون بشم اما نشد ميشه آدرستونو ميل كنيد 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید