الاخبار: هدف آمریکا برنامه هسته‌ای ایران نیست
روزنامه الاخبار در گزارشی نوشت: اختلافات ایران و آمریکا از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران و سپس حمله به لانه جاسوسی (سفارت آمریکا) در تهران آغاز شد و سپس اتفاقات بعدی از جمله مخالفت ایران با مذاکره مستقیم و گسترده با آمریکا در مورد پرونده هسته ای پیش آمد. در واقع مخالفت ایران تنها یک مانور تاکتیکی نیست بلکه نتیجه بی اعتمادی حاصل از چند دهه دخالت‌های آمریکا است. همچنین واشنگتن به پافشاری بر «دیپلماسی اجباری» در چارچوب فشار حداکثری بر جمهوری اسلامی ایران متوسل شد.
هدف از این رویکرد آمریکا، کشیدن ایران به میز مذاکره از موضع ضعف و مجبور کردن آن به پذیرش مطالبات واشنگتن است که از پرونده هسته ای فراتر رفته است. مطالبات آمریکا برنامه موشکی و حضور منطقه ای ایران را نیز شامل می شود و این دو پرونده خط قرمز تهران است زیرا به امنیت ملی و استقلال آن مرتبط می شود که ارکان اساسی انقلاب اسلامی هستند.
تحلیلگران معتقدند که آمریکا با تمرکز بر مساله مذاکرات می خواهد این پیام را به مردم ایران برساند که تنها راه حل مشکلات اقتصادی سازش با این کشور است، به ویژه اینکه آمریکا به طور ظاهری نشان می‌دهد که حسن نیت دارد و به دنبال صلح و دیپلماسی است و این تهران است که فرصت های صلح را می سوزاند.
الاخبار ادامه داد: نظام جمهوری اسلامی ایران بر اساس تجربه تلخ تاریخی خود با آمریکا، معتقد است این کشور به دنبال رسیدن به توافق با ایران نیست بلکه در صدد تغییر نظام است و تجربه های تلخی مانند کودتای ۲۸ مرداد و خروج واشنگتن از توافق هسته ای در سال ۲۰۱۸ نشان دهنده همین امر است.
روشن است که آمریکا بعد از انقلاب اسلامی، ایران را به دو روش هدف قرار داد؛ روش اول به کارگیری راهبرد «فروپاشی و تغییر»، زیرا تحریم های گسترده ای علیه ایران وضع کرد تا میان مردم و نظام اختلاف ایجاد کند سپس از گروه های ضدنظام حمایت کرد و جنگ سایبری و جاسوسی را به راه انداخت. روش دوم رویارویی نظامی مستقیم است؛ آمریکا در جنگ هشت ساله ایران و عراق از صدام حمایت کرد سپس از گروه های مسلح در مرزهای پاکستان و کردستان عراق پشتیبانی کرد و بعد از آن به بهانه تهدید امنیت اسرائیل و منطقه وارد جنگ نظامی مستقیم شد.
چرا ایران مخالف مذاکره با آمریکا است؟
بر همین اساس ایران مخالفت مذاکره با آمریکا است و می گوید که مذاکرات احتمالی باید تنها در حد مساله هسته ای باشد زیرا تهران معتقد است که مشکل آمریکا ماهیتی و وجودی است و تنها به یک مساله فرعی مانند پرونده هسته ای محدود نمی‌شود به همین دلیل مذاکرات فراگیر وقت تلف کردن است و به راه حل منجر نمی‌شود و اختلافات میان دو کشور مساله ای نیست که بتوان از طریق دیپلماسی آن را حل کرد، اختلافات دو کشور وجودی است زیرا ایران یک قدرت مستقل است که سلطه گری را نمی پذیرد و سیاست مقابله با آمریکا در منطقه را در پیش گرفته است و مساله هسته‌ای و موشکی تنها ابزار و دستاویزی برای مدیریت درگیری عمیق تر است.
ایران هدف هرگونه تلاش آمریکا برای «مهار» یا «تغییر » را نابودی حاکمیت ملی می‌بیند از همین رو بیش از پیش پایبندی به مقاومت را یک ضرورت وجودی برای بقای کشور می بیند. بنابراین، ایران تحت فشار به میز مذاکره باز نخواهد گشت، مگر اینکه آمریکا تضمین‌های مشخص و محکمی در مورد پایبندی خود به توافق و لغو مؤثر تحریم‌ها ارائه دهد و از تلاش برای گسترش دامنه مذاکرات به سایر مسائل راهبردی دست بردارد. با این حال، با توجه به درگیری‌ها و سرعت تحولات در منطقه و جهان، دستیابی به این امر دشوار به نظر می‌رسد.
