نجف‌زاده: ممنوع‌الخروجی پناهی آرزوی اسرائیل بود
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: کامران نجف زاده در گفت‌وگو با مشرق گفته است:
شما پارسال در کن بودید و حتماً این حرف‌هایی را که می‌گویید، در آنجا که جو ضدایرانی واضحی دارد، به‌خصوص سر قضایای پارسال، بهتر هم لمس کردید. پارسال در کن چه خبر بود؟
درباره موضوع کن، بهترین چیزی را که لابی اسرائیل می‌خواستند، از نظر تبلیغاتی، در اختیار آن‌ها قرار دادیم. آقای جعفر پناهی ممنوع‌الخروج می‌شود و دسته‌گلی روی صندلی او می‌گذارند؛ این هم صندلی خالی او و تمام دنیا بیایند زوم کنند. بخشی از ذهنیت‌سازی منفی را خود دودستی تقدیم می‌کنیم.
بخشی هم که «مجید» باعث می‌شود. چرا؟ چون اگر ایران را به شکل تپه یا روستایی درمانده نشان دهید که بدبختی از سروکول آن بالا می‌رود و هیچ ندارد، حداقل آنجا به شما لوح یا هدیه‌ای می‌دهند. نمی‌خواهم بگویم هرکه از ایران در کن می‌درخشد، در این مسیر است. ما استثناهایی داریم؛ مثل کیارستمی که باید قدر او را بدانیم.
حقیقت این است که غریبه‌ها می‌خواهند ما برای او فقط از نیمه خالی لیوان خود بگوییم؛ اما برای خود چنین نمی‌پسندند. بامزه اینکه از آن طرف هم برای خود راضی نیستند ذره‌ای از این مسائل انعکاس پیدا کند. مثلاً پارسال، وزیر فرهنگ ایتالیا، جشنواره کن را تحریم کرد؛ چون درباره زلزله در ایتالیا فیلمی ساختند و به‌زعم آقای وزیر، نابسامانی سیستم آن‌ها را نشان داده بودند. کلاً کن را تحریم کردند.
فرانسه جشنواره‌ای به‌نام SuD دارد که زیر نظر مستقیم وزارت خارجه فرانسه برگزار می‌شود. در کتاب معرفی جشنواره، صراحتاً نوشته بودند که حضور چند کشور در این جشنوراه ممنوع است؛ یکی از آن‌ها اسرائیل بود. بعد چه کشورهایی در جشنواره بودند؟ چین، ایران و کره شمالی بودند و مشخص بود که تمام جوایز قرار است به چه فیلم‌هایی داده شود. کلی هم فیلم از ایران آنجا بود؛ همه آن‌ها سیاه. اصلاً چرا باید دعوای خانه را به کوچه ببریم؟ نمونه آن رفتار با پناهی.
من کاری به مسائل حقوقی و قضایی او ندارم؛ اما آیا ما برای رفتار خود با چهره‌ای سینمایی یا فرهنگی، دو ساعت درست و حسابی فکر می‌کنیم؟ مگر این‌ها از کره مریخ آمده‌اند؟ مگر این‌ها فرزندان همین سرزمین نیستند؟ در گزارشم از کن، تکه‌ای از فیلم ""قصه‌های مجید را گذاشتم که با بی‌بی داشت صحبت می‌کرد. بی‌بی می‌گفت: «تو آبروی ما را بردی؛ این چه مطلبی بود نوشتی از بدبختی ما، گفتی از بیچارگی‌هامون.» مجید برمی‌گشت می‌گفت: «ببین بی‌بی، اسم من چاپ شده، همه توی محل من را می‌شناسند، تو چرا گوش نمی‌کنی حرف من را؟» یعنی شاید دعوا، دعوای بی‌بی با مجید است، این وسط مجید را بگیری قایم کنی یا بزنی که چه بشود؟! چه کسی سود می‌برد؟
نظرتان درباره قضیه جعفر پناهی چیست؟
گفتم که گاهی ما درست، در زمینی که آن‌ها می‌خواهند، بازی می‌کنیم. من واقعاً فکر می‌کنم شیوه رفتار این‌چنینی با جعفر پناهی درست نبود و بالاخره باید فرقی بین هنرمندی که کل دنیا روی او زوم کرده است با مثلاً سارق مسلح باشد. ای بابا...، بگذریم.
شما پارسال در کن بودید و حتماً این حرف‌هایی را که می‌گویید، در آنجا که جو ضدایرانی واضحی دارد، به‌خصوص سر قضایای پارسال، بهتر هم لمس کردید. پارسال در کن چه خبر بود؟
درباره موضوع کن، بهترین چیزی را که لابی اسرائیل می‌خواستند، از نظر تبلیغاتی، در اختیار آن‌ها قرار دادیم. آقای جعفر پناهی ممنوع‌الخروج می‌شود و دسته‌گلی روی صندلی او می‌گذارند؛ این هم صندلی خالی او و تمام دنیا بیایند زوم کنند. بخشی از ذهنیت‌سازی منفی را خود دودستی تقدیم می‌کنیم.
بخشی هم که «مجید» باعث می‌شود. چرا؟ چون اگر ایران را به شکل تپه یا روستایی درمانده نشان دهید که بدبختی از سروکول آن بالا می‌رود و هیچ ندارد، حداقل آنجا به شما لوح یا هدیه‌ای می‌دهند. نمی‌خواهم بگویم هرکه از ایران در کن می‌درخشد، در این مسیر است. ما استثناهایی داریم؛ مثل کیارستمی که باید قدر او را بدانیم.
حقیقت این است که غریبه‌ها می‌خواهند ما برای او فقط از نیمه خالی لیوان خود بگوییم؛ اما برای خود چنین نمی‌پسندند. بامزه اینکه از آن طرف هم برای خود راضی نیستند ذره‌ای از این مسائل انعکاس پیدا کند. مثلاً پارسال، وزیر فرهنگ ایتالیا، جشنواره کن را تحریم کرد؛ چون درباره زلزله در ایتالیا فیلمی ساختند و به‌زعم آقای وزیر، نابسامانی سیستم آن‌ها را نشان داده بودند. کلاً کن را تحریم کردند.
فرانسه جشنواره‌ای به‌نام SuD دارد که زیر نظر مستقیم وزارت خارجه فرانسه برگزار می‌شود. در کتاب معرفی جشنواره، صراحتاً نوشته بودند که حضور چند کشور در این جشنوراه ممنوع است؛ یکی از آن‌ها اسرائیل بود. بعد چه کشورهایی در جشنواره بودند؟ چین، ایران و کره شمالی بودند و مشخص بود که تمام جوایز قرار است به چه فیلم‌هایی داده شود. کلی هم فیلم از ایران آنجا بود؛ همه آن‌ها سیاه. اصلاً چرا باید دعوای خانه را به کوچه ببریم؟ نمونه آن رفتار با پناهی.
من کاری به مسائل حقوقی و قضایی او ندارم؛ اما آیا ما برای رفتار خود با چهره‌ای سینمایی یا فرهنگی، دو ساعت درست و حسابی فکر می‌کنیم؟ مگر این‌ها از کره مریخ آمده‌اند؟ مگر این‌ها فرزندان همین سرزمین نیستند؟ در گزارشم از کن، تکه‌ای از فیلم ""قصه‌های مجید را گذاشتم که با بی‌بی داشت صحبت می‌کرد. بی‌بی می‌گفت: «تو آبروی ما را بردی؛ این چه مطلبی بود نوشتی از بدبختی ما، گفتی از بیچارگی‌هامون.» مجید برمی‌گشت می‌گفت: «ببین بی‌بی، اسم من چاپ شده، همه توی محل من را می‌شناسند، تو چرا گوش نمی‌کنی حرف من را؟» یعنی شاید دعوا، دعوای بی‌بی با مجید است، این وسط مجید را بگیری قایم کنی یا بزنی که چه بشود؟! چه کسی سود می‌برد؟
نظرتان درباره قضیه جعفر پناهی چیست؟
گفتم که گاهی ما درست، در زمینی که آن‌ها می‌خواهند، بازی می‌کنیم. من واقعاً فکر می‌کنم شیوه رفتار این‌چنینی با جعفر پناهی درست نبود و بالاخره باید فرقی بین هنرمندی که کل دنیا روی او زوم کرده است با مثلاً سارق مسلح باشد. ای بابا...، بگذریم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید