دو آمریکایی آزادشده طلبکار شدند؛ ایران را نمی‌بخشیم
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: خبرآنلاین به نقل از بی بی سی نوشت: جاشوا فتال و شین باوئر، دو آمریکایی محکوم شده به ورود غیرقانونی و جاسوسی در ایران که روز چهارشنبه در ازای پرداخت وثیقه یک میلیون دلاری آزاد شدند، نسبت به آنچه در زندان ایران بر آنها گذشته "ابراز خشم" کردند.
این دو آمریکایی که پس از بیش از دو سال، روز یکشنبه ۲۵ سپتامبر (سوم مهر) ساعاتی پس از ورود به نیویورک در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کردند، مدعی شدندکه فریادهای زندانیانی را شنیده‌اند که مورد "ضرب و شتم" قرار می‌گرفتند.
آنها در بخش مقدماتی کنفرانس مطبوعاتی خود ادعا کردند: "حالا که آزاد شده‌ایم، شاید برخی بپرسند که آیا دولت ایران را برای آنچه با ما کرده می‌توانیم ببخشیم؟ جواب ما این است که‌چطور می توانیم دولتی را ببخشیم که به زندانی کردن تعداد زیادی از افراد بی‌گناه و زندانیان عقیدتی اقدام می‌کند؟ این مردم ایران هستند که متحمل فشارهای سنگین می‌شوند و دولتی بی‌رحم که احترامی برای حقوق بشر قائل نیست را بالای سر خود دارند."
این دو آمریکایی در باره حقوق فردی‌شان به عنوان یک زندانی مدعی شدند: "در تمام مدتی که در بازداشت بودیم تنها موفق شدیم ۱۵ دقیقه از طریق تلفن با خانواده‌های‌مان صحبت کنیم و یک ملاقات کوتاه با مادران‌مان داشتیم. برای اینکه بتوانیم نامه‌هایی که از طرف عزیزان‌مان ارسال می‌شد را دریافت کنیم، ناچار بودیم که اعتصاب غذا کنیم. خیلی از اوقات، فریاد زندانیان دیگر را می‌شنیدیم که موردضرب و شتم قرار می‌گرفتند اما ما واقعاً کاری برای کمک کردن به آنها نمی‌توانستیم انجام بدهیم".
این دو آمریکایی که پس از بیش از دو سال، روز یکشنبه ۲۵ سپتامبر (سوم مهر) ساعاتی پس از ورود به نیویورک در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کردند، مدعی شدندکه فریادهای زندانیانی را شنیده‌اند که مورد "ضرب و شتم" قرار می‌گرفتند.
آنها در بخش مقدماتی کنفرانس مطبوعاتی خود ادعا کردند: "حالا که آزاد شده‌ایم، شاید برخی بپرسند که آیا دولت ایران را برای آنچه با ما کرده می‌توانیم ببخشیم؟ جواب ما این است که‌چطور می توانیم دولتی را ببخشیم که به زندانی کردن تعداد زیادی از افراد بی‌گناه و زندانیان عقیدتی اقدام می‌کند؟ این مردم ایران هستند که متحمل فشارهای سنگین می‌شوند و دولتی بی‌رحم که احترامی برای حقوق بشر قائل نیست را بالای سر خود دارند."
این دو آمریکایی در باره حقوق فردی‌شان به عنوان یک زندانی مدعی شدند: "در تمام مدتی که در بازداشت بودیم تنها موفق شدیم ۱۵ دقیقه از طریق تلفن با خانواده‌های‌مان صحبت کنیم و یک ملاقات کوتاه با مادران‌مان داشتیم. برای اینکه بتوانیم نامه‌هایی که از طرف عزیزان‌مان ارسال می‌شد را دریافت کنیم، ناچار بودیم که اعتصاب غذا کنیم. خیلی از اوقات، فریاد زندانیان دیگر را می‌شنیدیم که موردضرب و شتم قرار می‌گرفتند اما ما واقعاً کاری برای کمک کردن به آنها نمی‌توانستیم انجام بدهیم".
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید