آفتابنیوز : كريم سجادپور كارشناس اين گروه ميگويد: «ايران قدرت آن را دارد كه خيلي بيشتر از اين در امور عراق دخالت كند. اما ايران نفوذ خود را با كنترل و مهار زيادي اعمال كرده است.»
اگر به نقش ايران در عراق توجه كنيم، منافع ايران را نيز بايد در نظر بگيريم. اولويت اول تهران آن است كه از ظهور مجدد عراق به عنوان يك تهديد بزرگ نظامي، سياسي و ايدئولوژيك جلوگيري كند. بنابراين، حفظ تماميت ارضي عراق، مقابله با بيثباتي، تلاش براي ايجاد دولت شيعه در عراق و مشغول نگهداشتن آمريكا از اهداف ايران خواهند بود.
در اين راستا، استراتژي پيچيدهاي از سوي ايران در پيش گرفته ميشود: حمايت از دموكراسي براي حاكميت شيعيان، سرمايهگذاري بر برخي عوامل عراقي و ايجاد حالتي از آشفتگي در اين كشور مورد توجه ايران قرار می گيرد.
اين موارد، ميتوانند تلاش ايران براي جمعآوري اطلاعات، تأمين هزينه و سلاح و حمايت از جنبشهاي مسلحانه را توجيه كنند.
در همین حال ايران و عراق بايد به همكاري خود در مورد مسائل امنيتي بخصوص تقويت حفاظت از مرزها و مقابله با گروههاي شورشي در مناطق مرزي توجه كنند.
اما ادامه اقدامات محتاطانه ايران در عراق، به آمريكا بستگي دارد زيرا ايران ،حوادث عراق را بخشي از رقابت خود با آمريكا ميداند.
حالا آمريكا بايد سياست خود را طوري تعيين كند كه هم با حكومت شيعيان در عراق و هم با منافع ايران سازگار باشد. در اين راه، دولت بوش راههایی را دنبال ميكند كه شايد خطرناك باشند.
با وجود آنکه نميتوان تصوير جامعي از منافع و دغدغههاي ايران و آمريكا ارائه داد، اما آمريكا بايد از تكرار سناريوهاي قديمي در اين خصوص جلوگيري كند. تلاش براي اصلاح لحن اظهارات و مواضع مقامات آمريكايي و افزايش همكاري با اتحاديه اروپا در مذاكره با ايران در اين راستا اهميت زيادي خواهد داشت.
جوست هيلترمن، مدير بخش خاورميانه گروه بحرانهاي بينالمللي در اين خصوص گفته است: «بهترين رويكرد آن است كه سياستهاي ترغيبي آمريكا مثلاً ارائه ضمانتهاي امنيتي و برداشتن تحريمهاي آمريكا را در كنار سياستهاي تهديدي اروپا قرار دهيم، بهطوري كه احتمال ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت از سوي اروپا مورد تأكيد قرار گيرد.»