موضع روسيه در مورد اصلاحات در سازمان ملل متحد
آفتاب‌‌نیوز : 
روسيه در مورد نقطه نظرات عنان موضع مثبتي اتخاذ كرد. معاون وزارت امور خارجه، يوري فدوتوف گفت: اين گزارش «استحقاق حمايتي وسيع را دارد زيرا دبيركل قصد دارد يك سلسله معيارهاي ويژه را براي افزايش قدرت و بهبود توانايي ابراز عكس العمل فوري و مناسب از سوي سازمان ملل در مقابل چالش ها و تهديدات جديدي كه ثبات بين المللي را مورد تهديد قرار مي دهد، طراحي كند.»
فدوتوف در ادامه افزود: گزارش عنان همانند گزارش «مردان خردمند» (كه روي موضوع اصلاحات كاركرده بودند)، «با نظرات ما [روسيه] در مورد نقش جديد سازمان ملل در جهان در حال تغيير، مطابقت دارد و اين در ديگر زمينه ها نظير كوشش در جهت ثبات بخشيدن به امنيت بين الملل، جلوگيري از گسترش سلاح هاي كشتارجمعي، دفع تهديدهاي تروريسم بين الملل و مانند اينها نيز صادق است.»
به هر حال به اعتقاد آندره دنيسف نماينده روسيه در سازمان ملل متحد، تصميم گيري روي مسائل كليدي اصلاحات در سازمان ملل، نظير گسترش شوراي امنيت بايد براساس دستيابي به بيشترين توافق ممكن ميان كشورهاي عضو صورت پذيرد. چگونگي برخورد اين مقام سياسي با گزارش به تأييد تعهد دبيركل در قبال استحكام بخشي به اصول چندجانبه روابط بين الملل و ايجاد سيستم امنيتي مؤثرتر در سايه حمايت سازمان ملل و قوانين بين الملل بستگي دارد.» وزارت امور خارجه روسيه تأكيد كرده است: «روسيه مشتاق بحث درباره اين سند است، سندي كه ممكن است شالوده برنامه ريزي بخشي از تصميمات اجلاس 2005 در شصتمين مجمع عمومي سازمان ملل متحد در نيويورك قرار گيرد.»
بنابر گزارش RIA Novosti در مسكو، روسيه معتقد است تبديل سازمان ملل متحد به يك سازمان مؤثرتر، وظيفه اي فراتر از اصلاحاتي يك وجهي در شوراي امنيت است.
وي گفت: «ما يافتن راه هاي جديد براي ايجاد قابليت بيشتر در سازمان، جهت رويارويي با تهديدها و چالش هاي جديدي هستيم. البته شوراي امنيت نيز احتياج به تجديدنظر دارد. به اعتقاد روسيه چنانچه كرسي هاي جديدي در شورا به وجود آيد، يك سري نامزدهاي قومي و ارزشمند وجود دارند كه مشتاق پر كردن آنها هستند.
عنان از هر يك از پيشنهادهاي ارائه شده در طرح «مردان خردمند» مبني بر گسترش شوراي امنيت حمايت مي كند. هر دو پيشنهاد، افزايش شمار اعضاي شورا را از 15 عضو به 24 عضو ارائه مي دهند اما گزينش نخست، شش عضو دائمي جديد را پيشنهاد مي كند. در حالي كه گزينش دوم، تنها اعضاي غيردائمي را پيش بيني مي كند كه دوره عضويت آنها از دو سال به چهار سال افزايش مي يابد. براي اعضاي جديد در هيچ يك از اين دو طرح، حق وتو درنظر گرفته نشده است. از اين رو، روسيه بر حمايت وسيع از بيشترين توافق ممكن ميان دولت هاي عضو اصرار مي ورزد. اما هنوز توافقي در اين مورد حاصل نشده است.
نمايندگان دائمي سازمان ملل متحد از برزيل، آلمان، هندوستان و ژاپن- كشورهايي كه پتانسيل تبديل شدن به اعضاي دائمي شوراي امنيت بزرگ شده را دارند- يك صدا از طرح نخست اصلاحات حمايت مي كنند. تعجبي هم ندارد، زيرا طرح دوم، حضور دائمي آنها را در شورا تضمين نمي كند.
با اين حال، سرگئي روگف (Sergei Rogov)، مدير انستيتوي كانادا و ايالات متحده است كه طرح دوم در مورد پذيرش اعضاي جديد نيمه دائم، تعهدي فراتر از يك افزايش ساده در تعداد اعضاي دائم است.
وي مي گويد: «اگر ما از اصلاحات در شوراي امنيت سازمان ملل صحبت مي كنيم، چه كسي تعيين مي كند كه ژاپن يا هندوستان اعضاي دائمي خواهند بود؟ سؤال اينجاست كه پس آلمان، ايتاليا و برزيل چطور؟ اگر برزيل از آمريكاي لاتين مي تواند عضو دائمي باشد، چرا مكزيك يا آرژانتين نتوانند؟ اگر مصر از آفريقا به شورا مي پيوندند، چرا آفريقاي جنوبي و ديگران نتوانند؟ عيناً مانند جعبه پاندور (قرعه كشي) است، چون بسياري از كشورها مايل به ارتقاي جايگاه خويش هستند.
او معتقد است: عضويت نيمه دائم به راستي جايگاه كشورها را ارتقا مي دهد اما نه تا سطح پنج عضو اصلي.
به هرحال، انتظار يك اتفاق نظر سريع در مورد هر يك از اين طرح ها يك ساده انديشي بيش نيست. اگر دبيركل كه در تئوري مي بايست بي طرف باشد، نتواند در انتخاب خود موفق شود از اعضايي كه بالقوه جهت دار هستند، چه انتظاري مي رود؟
مسكو متوجه مشكلات وضعيت موجود هست. تأخير در اصلاحات يا برعكس، تعجيل در آن بدون توافق گسترده، فاجعه بار خواهد بود زيرا هر يك از طرح ها مشروعيت و يكپارچگي سازمان ملل را به خطر مي اندازد. بنابراين روسيه علاقه مند به مذاكرات گسترده براي يافتن يك توافق، هر چند مشكل، مي باشد.
روسيه در مورد نقطه نظرات عنان موضع مثبتي اتخاذ كرد. معاون وزارت امور خارجه، يوري فدوتوف گفت: اين گزارش «استحقاق حمايتي وسيع را دارد زيرا دبيركل قصد دارد يك سلسله معيارهاي ويژه را براي افزايش قدرت و بهبود توانايي ابراز عكس العمل فوري و مناسب از سوي سازمان ملل در مقابل چالش ها و تهديدات جديدي كه ثبات بين المللي را مورد تهديد قرار مي دهد، طراحي كند.» فدوتوف در ادامه افزود: گزارش عنان همانند گزارش «مردان خردمند» (كه روي موضوع اصلاحات كاركرده بودند)، «با نظرات ما [روسيه] در مورد نقش جديد سازمان ملل در جهان در حال تغيير، مطابقت دارد و اين در ديگر زمينه ها نظير كوشش در جهت ثبات بخشيدن به امنيت بين الملل، جلوگيري از گسترش سلاح هاي كشتارجمعي، دفع تهديدهاي تروريسم بين الملل و مانند اينها نيز صادق است.»
به هر حال به اعتقاد آندره دنيسف نماينده روسيه در سازمان ملل متحد، تصميم گيري روي مسائل كليدي اصلاحات در سازمان ملل، نظير گسترش شوراي امنيت بايد براساس دستيابي به بيشترين توافق ممكن ميان كشورهاي عضو صورت پذيرد. چگونگي برخورد اين مقام سياسي با گزارش به تأييد تعهد دبيركل در قبال استحكام بخشي به اصول چندجانبه روابط بين الملل و ايجاد سيستم امنيتي مؤثرتر در سايه حمايت سازمان ملل و قوانين بين الملل بستگي دارد.» وزارت امور خارجه روسيه تأكيد كرده است: «روسيه مشتاق بحث درباره اين سند است، سندي كه ممكن است شالوده برنامه ريزي بخشي از تصميمات اجلاس 2005 در شصتمين مجمع عمومي سازمان ملل متحد در نيويورك قرار گيرد.»
بنابر گزارش RIA Novosti در مسكو، روسيه معتقد است تبديل سازمان ملل متحد به يك سازمان مؤثرتر، وظيفه اي فراتر از اصلاحاتي يك وجهي در شوراي امنيت است.
وي گفت: «ما يافتن راه هاي جديد براي ايجاد قابليت بيشتر در سازمان، جهت رويارويي با تهديدها و چالش هاي جديدي هستيم. البته شوراي امنيت نيز احتياج به تجديدنظر دارد. به اعتقاد روسيه چنانچه كرسي هاي جديدي در شورا به وجود آيد، يك سري نامزدهاي قومي و ارزشمند وجود دارند كه مشتاق پر كردن آنها هستند.
عنان از هر يك از پيشنهادهاي ارائه شده در طرح «مردان خردمند» مبني بر گسترش شوراي امنيت حمايت مي كند. هر دو پيشنهاد، افزايش شمار اعضاي شورا را از 15 عضو به 24 عضو ارائه مي دهند اما گزينش نخست، شش عضو دائمي جديد را پيشنهاد مي كند. در حالي كه گزينش دوم، تنها اعضاي غيردائمي را پيش بيني مي كند كه دوره عضويت آنها از دو سال به چهار سال افزايش مي يابد. براي اعضاي جديد در هيچ يك از اين دو طرح، حق وتو درنظر گرفته نشده است. از اين رو، روسيه بر حمايت وسيع از بيشترين توافق ممكن ميان دولت هاي عضو اصرار مي ورزد. اما هنوز توافقي در اين مورد حاصل نشده است.
نمايندگان دائمي سازمان ملل متحد از برزيل، آلمان، هندوستان و ژاپن- كشورهايي كه پتانسيل تبديل شدن به اعضاي دائمي شوراي امنيت بزرگ شده را دارند- يك صدا از طرح نخست اصلاحات حمايت مي كنند. تعجبي هم ندارد، زيرا طرح دوم، حضور دائمي آنها را در شورا تضمين نمي كند.
با اين حال، سرگئي روگف (Sergei Rogov)، مدير انستيتوي كانادا و ايالات متحده است كه طرح دوم در مورد پذيرش اعضاي جديد نيمه دائم، تعهدي فراتر از يك افزايش ساده در تعداد اعضاي دائم است.
وي مي گويد: «اگر ما از اصلاحات در شوراي امنيت سازمان ملل صحبت مي كنيم، چه كسي تعيين مي كند كه ژاپن يا هندوستان اعضاي دائمي خواهند بود؟ سؤال اينجاست كه پس آلمان، ايتاليا و برزيل چطور؟ اگر برزيل از آمريكاي لاتين مي تواند عضو دائمي باشد، چرا مكزيك يا آرژانتين نتوانند؟ اگر مصر از آفريقا به شورا مي پيوندند، چرا آفريقاي جنوبي و ديگران نتوانند؟ عيناً مانند جعبه پاندور (قرعه كشي) است، چون بسياري از كشورها مايل به ارتقاي جايگاه خويش هستند.
او معتقد است: عضويت نيمه دائم به راستي جايگاه كشورها را ارتقا مي دهد اما نه تا سطح پنج عضو اصلي.
به هرحال، انتظار يك اتفاق نظر سريع در مورد هر يك از اين طرح ها يك ساده انديشي بيش نيست. اگر دبيركل كه در تئوري مي بايست بي طرف باشد، نتواند در انتخاب خود موفق شود از اعضايي كه بالقوه جهت دار هستند، چه انتظاري مي رود؟
مسكو متوجه مشكلات وضعيت موجود هست. تأخير در اصلاحات يا برعكس، تعجيل در آن بدون توافق گسترده، فاجعه بار خواهد بود زيرا هر يك از طرح ها مشروعيت و يكپارچگي سازمان ملل را به خطر مي اندازد. بنابراين روسيه علاقه مند به مذاكرات گسترده براي يافتن يك توافق، هر چند مشكل، مي باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید