داستان سعید جلیلی و توافق هسته‌ای؛ آرزویی که از دست رفت!

سعید جلیلی زمانی هدایت مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 را برعهده داشت. وی بدون آن‌که نتیجه مثبتی از سال‌ها دیدار و گفت‌وگوهایش با غرب برای کشور حاصل شود، مجبور شد میدان مذاکره را به دیپلمات‌هایی بدهد که در چندین ماه گفت‌وگوی فشرده توانستند این مذاکرات را به سرانجامی تاریخی به‌نفع مردم و کشور برسانند. جلیلی مجبور شد این میدان را ترک کند، چون مردم خواستند؛ مردم از سیاست‌های نابخردانه و تنش‌زای دولتی که او نیز عضوی از آن بود، خسته بودند و به تفکر وی در رقابت با حسن روحانی هم رای منفی دادند. حالا جریان همسو با جلیلی که از توافق هسته‌ای چندان دل‌ خوشی ندارد به مدد تریبون‌ها و امکاناتی که در اختیار دارند، فضا را برای وی مهیا کرده است تا از تیم هسته‌ای و "برجام" انتقاد کند.

آفتاب‌‌نیوز :

سپهر کیانفر- این روزها، کمیسیون ویژه بررسی "برجام" که با اصرار تعدادی از نمایندگان دلواپس و همسو با دولت احمدی‌نژاد تشکیل شده است، به تریبونی برای جلیلی و دیگر دلواپسان جهت حمله و زیرسئوال‌بردن تلاش‌های تیم مذاکره‌کنند و توافق هسته‌ای تبدیل شده است. در حالی که همین نمایندگان و همین مجلس در دوره قبل، هیچ‌وقت از فشار بر مردم و تهدیدات علیه کشور، ابراز نگرانی نکرده و از آن‌ها نپرسیدند که در مذاکرات چه می‌گذرد و چرا مذاکراتشان با طرف‌های غربی، جز صدور قطعنامه‌ها و تحریم‌های بیشتر نتیجه‌‌ی دیگری ندارد؟! حالا که دولت جدید با تدبیر خود توانسته راهی برای خروج از این بن‌بست چندین ساله پیدا کند، نمایندگان و طیف دلواپس، گویی که همه امورات مملکت و مشکلات مردم را حل کرده‌اند، به‌زعم خود، توافق هسته‌ای را تهدیدی برای کشور دانسته، سربازان خود را به صف کرده و شبانه‌روز در حال بازخواست و بازجویی و البته به صورت توهین‌آمیزی حمله به دولت روحانی هستند.

به گزارش آفتاب، شگفتی از رفتار مخالفان "توافق هسته‌ای" زمانی جالبتر می‌شود که سعید جلیلی بی‌آنکه پاسخ بدهد سال‌ها نشست و گفت‌‌وگوهایش با اشتون و دیگر نمایندگان کشورهای 1+5 چه خیری برای کشور و مردم داشته است، در مقام انتقاد از تیم هسته‌ای برمی‌آید و مدعی می‌شود «در شرایطی پرونده هسته‌ای تحویل دولت یازدهم شد که جمهوری اسلامی ایران، به نقطه قابل‌توجهی در پیشرفت صنعت هسته‌ای رسیده بود اما با پذیرفتن برجام از حدود 100 حق مسلم خود صرف‌نظر کرده‌ایم. متاسفانه در این توافق پذیرفته‌ایم که ایران یک استثناست. به این معنی که خودمان قبول کرده‌ایم حقوق کمتر و تکالیف بیشتری نسبت به سایر کشورهای هسته‌ای جهان داشته باشیم و بدتر این که حتی از حقوق تصریح شده خودمان در توافق ژنو هم عقب‌نشینی کرده‌ایم.»

داستان سعید جلیلی و توافق هسته‌ای؛ آرزویی که از دست رفت!

جلیلی در حالی مدعی "پیشرفت صنعت هسته‌ای" کشور در دوره قبل شده که هیچ اشاره‌ای به پسرفت و عقب‌ماندگی اقتصادی و خطرات جنگ و مشکلات‌ روزافزون مردم و کشور نمی‌کند. شاید هم از نظر وی، آن‌همه بحران و خسارت‌ و آسیب‌های وارد شده به جامعه را پیشرفت می‌داند. البته پاسخ این ادعاهای جلیلی را اکثریت مردم و همچنین برخی نامزدهای انتخاباتی سال 92 در مناظره‌ها داده بودند؛ بخصوص آنجا که ولایتی در انتقاد به شیوه مذاکره وی و دیگر همراهانش گفته بود: «...هنر دیپلماسی بیانیه صادر کردن و خواندن بیانیه پشت میز مذاکره نیست، حتما راه ... مذاکرات هسته‌‌ای اشکال دارد و اگر این‌طور نبود، وضع ما به اینجا نمی‌رسید... آنچه مردم مي‌بینند این است که شما چند سال است مسئول پرونده هسته‌اي هستید، یک قدم هم پیش نرفته‌ایم، تحریم‌ها بیشتر شده و هر روز فشارش بر روی مردم مي‌آید. هنر دیپلماسی این است که حق هسته‌ای را حفظ کنید و در عین حال تحریم‌ها کاهش پیدا کند و بر آن اضافه نشود». با این حال اظهارات تازه جلیلی موجی از انتقادها را به همراه داشت؛ به‌گونه‌ای که بار دیگر ولایتی نیز به ادعاهای وی واکنش نشان داد و گفت: اظهاراتی که از سوی آقای جلیلی در مجلس مطرح شد، نتیجه بررسی‌های خود ایشان است.

بسیاری از کارشناسان، چهره‌های اصولگرا و نمایندگان مجلس نیز به سخنان وی واکنش نشان دادند. بعیدی‌نژاد رئیس تیم کارشناسی مذاکره‌کنندگان هسته‌ای کشورمان در واکنش به سخنان وی گفته است: براساس بیانیه پایانی خانم اشتون، آلماتی ٢ به‌عنوان پایانی بر مذاکرات تلقی شده بود؛ چون هیچ‌ وجه مشترکی برای دو طرف پیدا نشد." وی در توضیحات دیگری در همین‌رابطه، تعداد روزهای گفت‌وگوهای تیم جلیلی در مقایسه با تیم کنونی را "4 روز" عنوان کرد و گفت: "در پایان دور قبلی حتی به مرحله مذاکره هم نرسیده بودیم چه رسد به آمادگی طرف مقابل برای غنی‌سازی و لغو تحریم‌ها." همچنین محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت در پاسخ به سئوالی در همین‌باره معتقد است "ملت با هوشیاری موضوعات را رصد می‌کنند و نه از روی حرف‌ها بلکه عملکرد‌ها قضاوت خواهند کرد."

آقای جلیلی! انصاف داشته باشید

صادق زیباکلام، استاد دانشگاه نیز با تأکید بر اینکه باید مراقب حرف‌های جلیلی باشیم گفته است: اگر بر اساس توافق وین ایران و گروه 1+5 به این واقعیت رسیده باشند که ماست سفید است و زغال سیاه، سعید جلیلی با انگیزه‌ها سیاسی و جناحی تلاش می‌کند که بگوید آنچه در وین درباره سفید‌بودن ماست و سیاه‌بودن زغال به‌دست‌آمده است درست نیست... چرا آقای جلیلی تازه به یادشان افتاده است که مذاکره‌شان تا این اندازه دستاورد داشته است.

جلیلی مدارک ادعاهای خود را ارائه کند

منصوری آرانی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز با تاکید بر ضرورت ارائه مدارک سخنان جلیلی درباره صرف‌نظر‌کردن کشورمان از 100 حق مسلم خود در زمینه هسته‌ای، می‌گوید: ... باید مدارک سخنان جلیلی در اختیار رسانه‌ها قرار گیرد. منتقدین هسته‌ای نیمه خالی لیوان را می‌بینند و در باب آن سخن می‌گویند ولی ممکن است ادعاهای مختلفی را شنیده و از این به بعد هم بشنویم ولی باید بدانیم که اگر خود ما در این جایگاه بودیم چه تصمیمی می‌گرفتیم و با عملکرد خودمان در گذشته مقایسه کنیم و مسلما بصورت تئوری خیلی کارها و حرف‌ها را می‌توان گفت.

سوال نمایندگان درباره پاسخگونبودن جلیلی در زمان هدایت مذاکرات

غلامرضا تاجگردون، دیگر نماینده مجلس نیز درباره دعوت از وی به جلسات کمیسیون برجام، تصریح کرد: ...برخی دوستان مکرر می‌گفتند که آقای جلیلی حرف‌هایی دارند که باید بزنند، اما یکی از سوالات جدی از ایشان این بود که چرا در زمانی که خودتان مذاکرات را هدایت می‌کردید یک بار هم به مجلس نیامدید گزارش بدهید. نمایندگانی که در دوره هشتم نماینده بودند در این‌باره... می‌گفتند آن زمان که ایشان مذاکره می‌کرد ما حساس نبودیم بلکه مملکت روی چیزهای دیگری مثل انتخابات 88 حساس بود. در حالی که به نظر من یک اشتباه استراتژیک اتفاق افتاده است و الان باید از نمایندگان آن دوره سوال شود که چرا آن موقع این سوالات را مطرح نمی‌کردید. آیا واقعاً مسأله هسته‌ای این‌قدر بی‌اهمیت بود که حتی یک بار هم از آقای جلیلی نخواستید به مجلس بیاید.

جلیلی در دوره قبل هرگز تمایلی به ارایه گزارش به مجلس نداشت

عوض حیدرپور، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی هم گفته است: جلیلی در مجالس هشتم و نهم به‌رغم دعوت کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس برای ارایه گزارش از روند مذاکرات و پاسخ به سوال‌های نمایندگان هیچگاه در این کمیسیون یا جلسات مجلس حاضر نشد. احمد شوهانی، دیگر عضو کمیسیون امنیت ملی هم با انتقاد از دعوت سعید جلیلی به کمیسیون ویژه برجام می‌گوید: به دلیل اینکه آقای جلیلی و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای قبلی هیچ نقشی در روند مذاکرات اخیر و همچنین توافق تاریخی به‌دست‌آمده نداشته‌اند، بعید است که بتوانند کمکی به بررسی برجام که حاصل زحمات آقای دکتر ظریف و تیم مذاکره‌کننده آن‌ها است بکنند.

تفاوت برخورد کمیسیون برجام با عراقچی و جلیلی

جعفرزاده ایمن‌آبادی‌، عضو فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت هم درباره عملکرد و رفتار کمیسیون برجام با اعضای تیم مذاکره‌کنندگان فعلی و سابق معتقد است: در کمیسیون برجام اعضای تیم مذاکره‌کننده فعلی فقط به فلک بسته نشدند. ما به‌طور کلی از عملکرد کمیسیون ویژه رضایت نداریم چراکه به‌راحتی زحمات تیم مذاکره‌کننده فعلی، نادیده انگاشته می‌شود و در عوض با آقای جلیلی رفتاری عجیب و فرا‌تر از حد تصور انجام می‌گیرد.

خواب خوش دلواپسان که پریشان شد

در کنار همه این انتقادها و واکنش‌ها، بی‌شک افکار عمومی نیز ادعاها و رفتارهای خلاف منافع ملی جلیلی و همفکرانش را نخواهند پذیرفت. توافق هسته‌ای موجی از نشاط و امید را به جامعه و کشور تزریق کرده و جهان با روی باز به استقبال آن رفته است. اما همین توافق خواب خوش را از دلواپسان گرفته و آن‌ها به هردری می‌زنند و بر هر طبلی می‌کوبند تا بلکه راه و چاهی پیدا کنند و دوباره کشور و مردم را گرفتار مشکل و بحران کنند. البته مردم با تمام وجود اثرات سال‌های مدیریت و اداره امور کشور توسط احمدی‌نژاد و جلیلی و دیگر یارانشان را لمس کرده‌اند و در 24 خرداد 92 با صدای بلند نظر خود را اعلام کرده‌اند تا جریان‌های سیاسی بشنوند و بفهمند که مردم چگونه می‌اندیشیند و چه می‌خواهند. رای مردم به روشنی نشان داد که اگر حرکت و رفتار سیاست‌مداران با مطالبات آن‌ها همسو و هم‌جهت نباشد، از چرخه قدرت کنار خواهند رفت و فرمان مدیریت کشور را گروهی دیگر که به نظر و رای مردم احترام بگذارد، به‌دست خواهند گرفت. اما دریغ از گوش شنوای دلواپسان برای حرف و نظر مردم. آن‌‌طور که جلیلی و همفکرانش سخن می‌گویند، همچنان ترجیح می‌دهند وضعیت مردم و کشور مثل هشت سال گذشته باشد، گویی دلشان برای قطعنامه‌ها و خطر جنگ، برای تحریم‌ها و رنج مردم تنگ شده است. اما جناب آقای جلیلی و جریان همسویش باید بدانند که زمانه تغییر کرده، نه دولت احمدی‌نژاد برسرکار است و نه مردم دیگر تحمل چنین دولت با چنان تفکری را دارند. مردم ایران اعتدال و تدبیر و دیپلماسی را برگزیده‌اند، آنها آرامش و پیشرفت را خواسته‌اند و نه گفتمان‌های افراطی و تنش‌زا. مردم بیش از آنکه دنبال تهاجم با جهان باشند، خواهان تعامل با دنیا، توسعه کشور و زندگی‌ای بهتر هستند. بنابراین بد نیست که طیف دلواپس قدری هم به این خواسته مردم احترام بگذارد.