روسیه بین گسترش همکاری‌های هسته‌ای با ایران و نزدیکی به غرب تعارضی نمی‌بیند
آفتاب‌‌نیوز : 
افزایش همگرایی روسیه با غرب در دوران پس از یازدهم سپتامبر و به خصوص بعد از قطع روند مذاکرات ایران – روسیه و ارایه طرح روسیه این احتمال را به وجود آورده که روس‌ها ظاهرا متقاعد شده‌اند که توان رقابت با آمریکا و احیای امپراتوری شوروی سابق را ندارند و لاجرم در صدد هستند از طریق همگرایی بیشتر با غرب به اهداف خود دست یابند. چنانچه روسیه در صدد است ضمن کنار آمدن با واقعیت نظام تک‌قطبی سلسله مراتبی منافع خود را از این رهگذر به حداکثر برساند.
همچنین بر اساس اخبر و تحلیل‌های منتشر شده روسیه و آمریکا در جریان مذاکرات خود به توافق‌های مهمی دست یافته‌اند که در این راستا آمریکا متعهد شده یک کمربند امنیتی در مرزهای افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی ایجاد کند. ورود نیروهای آمریکایی در گرجستان و آذربایجان نیز محصول همین توافقات بین روسیه و آمریکا بوده است. اما باید به این نکته مهم نیز توجه داشته باشیم که افزایش همگرایی روسیه با غرب هرگز نمی‌تواند به معنای کنارکشیدن روسیه از همکاری‌های هسته‌ای با ایران باشد. بلکه برعکس اینکه روس‌ها بر این باورند که درم عنای جدید این همکاری‌ها می‌توانند همگرایی روسیه با غرب را بیشتر تقویت کنند.
بنابراین به نظر می‌رسد که روس‌ها امیدوار باشند در فضای جدید، غرب برای اثبات اراده خود مبنی بر گسترش همکرای با روسیه، به این کشور اجازه دهد در پرونده هسته‌ای ایران نقش فعال‌تری ایفا کرده و موضوع هسته‌ای ایران را از انحصار غرب خارج نماید. اکنون این شرایط برای روسیه فراهم شده زیرا دو کشور منافع مشترکی در آسیای مرکزی و قفقاز دارند.
اگرچه هر یک منافع خاص خود را دنبال می‌کنند و اما تجربه همکاری دو کشور در زمینه برقراری صلح در تاجیکستان مثال خوبی در این زمینه است، گفته می‌شود که هر دو کشور با یکجانبه‌گرایی آمریکا مخالفند. همچنین دو کشور استفاده از زور و خشونت را نفی می‌کنند. در مقابله با تروریسم به اجماع جهانی فکر می‌کنند تا یکجانبه‌گرایی.
روسیه نگرانی خود را از گسترش ناتو به شرق اعلام داشته به ویژه از نفوذ گسترش ناتو به شرق همچنین گسترش تفکر مشارکت در صلح ناتو از سوی کشورهایی که روسیه آنها را خارج نزدیک می‌خواند، نگران است ولی همه اینها به معنای آن نیست که روسیه شریک استراتژیک ایران باشد زیرا مقامات روسیه بین گسترش همکاری‌های هسته‌ای با ایران و نزدیکی با غرب تعارضی نمی‌بینند و از غربی‌ها نیز می‌خواهند که این واقعیت را بپذیرند.
بنابراین روس‌ها در این فرایند از یک طرف به غربی‌ها اطمینان می‌دهند که اجازه انتقال فناوری حساسی که منجر به تولید سلاح هسته‌ای به ایران شود را نخواهند داد و از طرف دیگر به ایرانی‌ها اطمینان می‌دهند در اراده خود برای تداوم همکاری‌هایشان با ایران جدی هستند.
تحت این شرایط با در نظر گرفتن کلیه جوانب در فضای موجود و با توجه به وزن و جایگاه روسیه در سطح منطقه و نظام بین‌الملل ضروری است با این کشور تعامل داشته باشیم تا از این رهگذر باب دیپلماسی برای گفت‌وگو با دنیا برای حل بحران هسته‌ای ایران را کما فی‌السابق باز نگه داریم.
افزایش همگرایی روسیه با غرب در دوران پس از یازدهم سپتامبر و به خصوص بعد از قطع روند مذاکرات ایران – روسیه و ارایه طرح روسیه این احتمال را به وجود آورده که روس‌ها ظاهرا متقاعد شده‌اند که توان رقابت با آمریکا و احیای امپراتوری شوروی سابق را ندارند و لاجرم در صدد هستند از طریق همگرایی بیشتر با غرب به اهداف خود دست یابند. چنانچه روسیه در صدد است ضمن کنار آمدن با واقعیت نظام تک‌قطبی سلسله مراتبی منافع خود را از این رهگذر به حداکثر برساند. همچنین بر اساس اخبر و تحلیل‌های منتشر شده روسیه و آمریکا در جریان مذاکرات خود به توافق‌های مهمی دست یافته‌اند که در این راستا آمریکا متعهد شده یک کمربند امنیتی در مرزهای افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی ایجاد کند. ورود نیروهای آمریکایی در گرجستان و آذربایجان نیز محصول همین توافقات بین روسیه و آمریکا بوده است. اما باید به این نکته مهم نیز توجه داشته باشیم که افزایش همگرایی روسیه با غرب هرگز نمی‌تواند به معنای کنارکشیدن روسیه از همکاری‌های هسته‌ای با ایران باشد. بلکه برعکس اینکه روس‌ها بر این باورند که درم عنای جدید این همکاری‌ها می‌توانند همگرایی روسیه با غرب را بیشتر تقویت کنند.
بنابراین به نظر می‌رسد که روس‌ها امیدوار باشند در فضای جدید، غرب برای اثبات اراده خود مبنی بر گسترش همکرای با روسیه، به این کشور اجازه دهد در پرونده هسته‌ای ایران نقش فعال‌تری ایفا کرده و موضوع هسته‌ای ایران را از انحصار غرب خارج نماید. اکنون این شرایط برای روسیه فراهم شده زیرا دو کشور منافع مشترکی در آسیای مرکزی و قفقاز دارند.
اگرچه هر یک منافع خاص خود را دنبال می‌کنند و اما تجربه همکاری دو کشور در زمینه برقراری صلح در تاجیکستان مثال خوبی در این زمینه است، گفته می‌شود که هر دو کشور با یکجانبه‌گرایی آمریکا مخالفند. همچنین دو کشور استفاده از زور و خشونت را نفی می‌کنند. در مقابله با تروریسم به اجماع جهانی فکر می‌کنند تا یکجانبه‌گرایی.
روسیه نگرانی خود را از گسترش ناتو به شرق اعلام داشته به ویژه از نفوذ گسترش ناتو به شرق همچنین گسترش تفکر مشارکت در صلح ناتو از سوی کشورهایی که روسیه آنها را خارج نزدیک می‌خواند، نگران است ولی همه اینها به معنای آن نیست که روسیه شریک استراتژیک ایران باشد زیرا مقامات روسیه بین گسترش همکاری‌های هسته‌ای با ایران و نزدیکی با غرب تعارضی نمی‌بینند و از غربی‌ها نیز می‌خواهند که این واقعیت را بپذیرند.
بنابراین روس‌ها در این فرایند از یک طرف به غربی‌ها اطمینان می‌دهند که اجازه انتقال فناوری حساسی که منجر به تولید سلاح هسته‌ای به ایران شود را نخواهند داد و از طرف دیگر به ایرانی‌ها اطمینان می‌دهند در اراده خود برای تداوم همکاری‌هایشان با ایران جدی هستند.
تحت این شرایط با در نظر گرفتن کلیه جوانب در فضای موجود و با توجه به وزن و جایگاه روسیه در سطح منطقه و نظام بین‌الملل ضروری است با این کشور تعامل داشته باشیم تا از این رهگذر باب دیپلماسی برای گفت‌وگو با دنیا برای حل بحران هسته‌ای ایران را کما فی‌السابق باز نگه داریم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید