پرهیز از نقد غیرمنصفانه ؛ استقبال از انتقاد سازنده
بهداد منصوری- چندی پیش شاهد پخش مستندی از صداوسیما بودیم که رویکرد آن انتقاد به توافق هسته‌ای ایران با کشورهای ۱+۵ 
(برجام) بود. آنچه مسلم است، کشور ما دارای صاحب‌نظران و اندیشمندان بسیاری در عرصه‌های مختلف علمی و مدیریتی است که بدون شک حق اظهارنظر و نقد مسائل جامعه را در چارچوب قانون و البته انصاف دارند. اما آنچه که مدنظر نگارنده است، واکاوی یک نقد با گستره مخاطب بسیار است که قطعا بر روی افکار عمومی اثرگذار خواهد بود.
شاید اولین نکته‌ای که به نظر برسد، زمان تهیه و پخش چنین برنامه‌هایی است که معمولا هنگام انتخابات ریاست‌جمهوری و مجلس شورای اسلامی است. در این ایام است که جناح‌های سیاسی به نقد و بررسی و ارایه پیشنهاد و راهکارهایی در زمینه مباحث مدیریتی و اجرایی کشور می‌پردازند و البته خود را نیز در بوته نقد عموم می‌گذارند.
بدیهی است که اگر از این ظرفیت‌ها در جهت بهبود وضع عمومی کشور و ایجاد وحدت و همدلی بیشتر استفاده شود، شاهد نتایجی غیر از بروز دعواهای بی‌نتیجه سیاسی و رسانه‌ای خواهیم بود.
برخی همه اتفاقات پیش‌بینی‌نشده را از چشم دولت می‌بینند. تصور می‌کنند دولت صرفا متعلق به قشرهای خاصی از مردم است و مسلما طرف مقابل نیز نقد غیرمنصفانه آن را تسویه‌حساب‌های شخصی قلمداد می‌کند. این در حالی است که دولت با رای بالغ بر بیست میلیون نفر، مسوولیت اجرایی کشور را عهده‌دار شده و نماینده قانونی ایران و ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی است.
فراموش نکنیم که رهبر انقلاب نیز همواره تاکید بر وحدت ملی و تقویت تولید ملی داشته‌اند و این خود، ضرورت همفکری و تعامل سازنده بین قوای علمی و اجرایی کشور را بیشتر نمایان می‌کند.
ناگفته نماند که این مطلب بدان معنا نیست که مشکلی در حوزه مدیریت اجرایی کشور وجود ندارد؛ بلکه تاکید بر لزوم استفاده بهینه از تجربه و تعهد مدیران نظام در راستای بهبود وضعیت عمومی کشور به خصوص در زمینه مشکلات اقتصادی است که منجر به عبور از بحران تحریم (که قطعا آخرین چالش نظام جمهوری اسلامی هم نخواهد بود) خواهد شد.
در این میان به نظر می‌رسد در عرصه‌هایی نظیر اقتصاد به جراحی نیاز مبرم باشد تا با تکیه بر دانش و توان داخلی و نیز استفاده بهینه از ظرفیت‌های موجود، زمینه را برای رونق اقتصادی فراهم آوریم. این مهم گرچه دور از دسترس نیست اما شاید با فراز و نشیب و مقاومت‌هایی هم مواجه شود که انتقادات سازنده و به دنبال آن پاسخ مستدل دولت، در این مسیر راهگشا خواهد بود چرا که نقد و منتقد باید مورد توجه و استقبال قرار گیرد.
اما داشتن یک استراتژی انتقادی، یک اولویت مهم‌تر است.
انتقادی سازنده خواهد بود که بر حسب هدف مشترک مطرح شود.
ایران همه چیز ماست...تنها کشوری درجهان که خاکش، درحالیکه زانو زدی و تعظیم کردی، ارزش بوییدن و بوسیدن داره...
برایتان روزهای خوب ارزو دارم