کرونا هنوز آنقدر مهم نشده که وارد هنر شود!
شاهو بابایی، هنرمند نقاش درباره وضعیت روزگار کرونایی و ناامیدی عمومی ناشی از آن و تاثیرات احتمالی این موضوعات بر آثاری که هنرمندان خلق می‌کنند، اظهار کرد: برای من به عنوان یک هنرمند موضوع کرونا هنوز آنچنان اهمیت پیدا نکرده و فاقد آن ویژگی‌هایی است که بخواهم برای آن یک اثر هنری خلق کنم.
او با بیان اینکه «وضعیت ناامیدی در جامعه فقط مربوط به کرونا نیست»، در عین حال گفت: کرونا یک موضوع جهانی است و توانسته به نوعی یک حس مشترک در میان انسان‌های این کره خاکی به وجود بیاورد و اینکه این حس مشترک موحب چه شکل از ارتباط سازنده بین ابنا بشر خواهد بود هنوز مشخص نیست.
این هنرمند نقاش درباره نقش هنر در چنین شرایطی، با تاکید بر این نکته که «هنر همیشه می‌تواند جوانه‌هایی از امید به وجود بیاورد»، خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی که ویروس کرونا باعث به وجود آمدن شرایط جدید و متفاوتی در جهان شده و آینده این وضعیت هم چندان قابل پیش‌بینی نیست، نمی‌توان درباره تاثیرگذاری چنین شرایطی بر هنر و خلق آثار هنری هنرمندان اظهار نظر کرد. به شخصه هنوز در میان اطرافیانم کسی را ندیده‌ام که در آثارش به موضوع کرونا به صورت جدی پرداخته باشد.
بابایی با طرح این نکته که هنرمندان جزو اولین گروه‌هایی محسوب می‌شوند که نسبت به وقایع روز جامعه واکنش نشان می‌دهند، بیان کرد: هنرمندان به دلیل احساس و دریافتی که دارند، جزو اولین گروه‌هایی هستند که مسائل درد و رنج را خیلی زودتر تشخیص می‌دهند و این احساسات در طولانی‌مدت روی تعدادی از هنرمندان و آثارشان تاثیرمی‌گذارد. درست همانگونه که جنگ جهانی دوم بر بسیاری از هنرمندان اروپایی تاثیرگذار بود.
این هنرمند نقاش در مقایسه جنگ‌های جهانی و شیوع ویروس کرونا در جهان و تاثیری که این وقایع بر هنر می‌توانند داشته باشند، اظهار کرد: جنگ قطعیتی داشت که آن قطعیت تاثیر خود را بر هنرمندان اروپا بر جای گذاشت؛ اما وضعیت کرونا مقداری متفاوت است. نه اینکه حضور آن قطعی نیست، بلکه به این معنی که شوک حاصل از کرونا به اندازه جنگ و تبعات پس از آن زیاد نیست و از طرفی جنگ به گونه‌ای خاص با مساله زیبایی‌شناسی مرگ و ویرانی ارتباط پیدا می‌کند. مرگ در نتیجه جنگ متفاوت از مرگ با کرونا است و به همین خاطر هم مرگ با کرونا از میزان تاثیرگذاری کمتری در عرصه هنر برخوردار است. تا به اینجا که اینگونه بود و آینده نامشخص.
