انتقاد یک اصلاحطلب به مدیریت تهران: نمی‌توانند منشا بوی نامطبوع را پیدا کنند یا پل و اتوبان بسازند
عبدالحسین مختاباد عضو سابق شورای اسلامی شهر تهران در رابطه با بوی نامطبوع این روزهای پایتخت گفت: مدیران شهری ما حتی نتوانسته اند منشا این بو را پیدا کنند. البته در شورای شهر قبلی هم اعضای آن شورا پیگیر این مساله بودند. یکی از معضلات عمده‌ای که شاید از ابتدای دهه هفتاد تا الان شهرداری با آن مواجه بوده همین بحث امحای زباله هاست. البته این معضل را در همه جای ایران داریم. درحالی که شاید در نقاط دیگر دنیا بیست یا سی سال یا حتی نیم قرن پیش این معضل حل شده و الان خیلی از کشورها مانند سوئد و اتریش همین زباله را تبدیل به یک صنعت بسیار بزرگ کرده اند. من وقتی برای بازدید به اتریش رفته بودم مشاهده کردم در یکی از کارخانه‌های بزرگ آنجا که شاید حدود بیست تا بیست و پنج درصد زباله‌های شهری آنجا را بازیافت می‌کردند بدون اینکه هیچ تاثیر محیط زیستی داشته باشد طوری که انگار این کارخانه در چهارراه ولیعصر تهران باشد.
مختاباد ادامه داد: مساله زباله‌ها در کشور ما تبدیل به معضلی فراگیر شده که مثلا می‌بینیم در مازندران چه وضعیت افتضاحی پیدا کرده و چطور زباله‌ها را در اطراف جنگل امحا می‌کنند و شیرابه هایش چه اثرات بدی روی جنگل‌ها و آب‌ها و حیات وحش منطقه گذاشته است. متاسفانه این بحث بازیافت و امحای زباله در کشور ما توسط هیچ شخص یا نهادی به سرانجام نرسیده و شورای شهر کنونی هم نتوانسته این مساله را حل کند و آقای شهردار هم اصلا توجهی به این موضوع ندارد. البته شاید امکانات و بودجه برای این کار ندارند. کارهایی که شاید در شرایط عادی خیلی از شرکت‌ها از کشورهایی مثل چین یا ژاپن یا آلمان می‌توانستند مشارکت کنند و برای این موضوع بازیافت زباله در تهران یا نقاط دیگر کشور کارخانه احداث کنند بدون اینکه هزینه‌ای برای شهر تهران داشته باشد. اما تا به حال کسی پیگیر این قضیه نبوده است. این مساله که بعضی‌ها از مافیای زباله حرف می‌زنند که گاهی تا مرز تغییر شهردار و دیگر مدیران هم پیش می‌رود این‌ها شاید علاقه نداشته باشند این سیستم در ایران مکانیزه شود تا کشور ما و محیط زیست ما را نجات پیدا کند.
مختاباد با بیان اینکه مشکلات تهران هم مثل همه شهرهاست گفت: البته معضلات تهران بیشتر در معرض دید است، اما اگر برای مثال سری به منطقه کیاسر بزنیم می‌بینیم در آنجا چه فاجعه بزرگ ملی و زیست محیطی درحال رخ دادن است. یا در نقاط دیگری مانند غرب مازندران و اطراف گرگان و شاید همه نقاط کشور این معضل وجود دارد و در واقع یک معضل ملی است. امیدوارم که این بوی نامطبوع همیشه باشد تا مسوولان بدانند این معضل فقط متعلق به تهران نیست و برای همه ایران است.
وی با اشاره به اینکه مشکلاتی نظیر کمبود اعتبارات برای تجهیز و نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی یا مساله زباله‌ها و پسماندهای شهری به بی اعتمادی عمومی دامن می‌زند گفت: این نارسایی‌ها امروز تبدیل به یک بحران اجتماعی شده است. اگر نگاهی به ناوگان فرسوده اتوبوسرانی تهران و شهرستان‌ها بیندازیم خواهیم دید این ناوگان ده تا پانزده سال پیش باید نوسازی می‌شد. این اتوبوس‌هایی که الان در تهران هست منبع آلودگی است و خیلی از این‌ها در جهت ایمنی هم برای رفت و آمد در شهر مطلوب نیستند.
مختاباد ادامه داد: وقتی ما در شورای شهر بودیم آقای زنگنه وزیر نفت به ما قول دادند که من اعتبار لازم را تامین می‌کنم تا ناوگان اتوبوسرانی نوسازی شود، اما این اتفاق هیچگاه رخ نداد. نوسازی ناوگان حمل و نقل شهری نیازمند وجود بودجه صدها میلیاردی است. شهرداری تهران درحال حاضر یک شهرداری ورشکسته است. ما زمانی که در شورای شهر بودیم اطلاع داشتیم که شهرداری تهران بالای سی و پنج تا چهل میلیارد بدهی دارد، اما این مساله انکار می‌شد و گفته می‌شد شهرداری ده تا پانزده میلیارد بدهی دارد و هفت تا هشت میلیارد از این بدهی مربوط به دولت است. الان این رقم به هفتاد هزار میلیارد بدهی رسیده است.
وی در ادامه گفت: سیستم بوروکراتیک شهرداری مثل یک غده سرطانی رشد کرده و این نهاد که باید بین ده تا پانزده هزار کارمند داشته باشد امروز بالای چهل تا پنجاه هزار کارمند دارد. در این شرایط شهرداری قدرت مانور برای رسیدگی به زیرساخت‌های شهری، ساختن پل و اتوبان، تجهیز ناوگان حمل و نقل و مدیریت زباله و پسماند را ندارد و می‌بینیم همه این پروژه‌ها خوابیده است. با این شرایط بد اقتصادی که دامنگیر شهرداری شده شورای شهر می‌گوید ما نمی‌خواهیم شهرفروشی کنیم و درواقع امروز مدیریت شهری ما در گل فرو مانده است و مدیران شهری حتی توان پرداخت حقوق کارمندان را هم ندارند. این درحالی است که برای نوسازی و بازسازی ناوگان حمل و نقل شهری حداقل ششصد تا هفتصد میلیارد تومان هزینه نیاز است. امروز تاکسیرانی ما کاملا فرسوده شده و اتوبوس و مترو هم همینطور، اما بودجه‌ای برای رسیدگی به این وضع نامطلوب وجود ندارد.
