ایل بیگی: سینما،موشک دوربرد ایران است
آفتاب: ایل‌بیگی گفت: «من این را می‌گویم که سینما، موشک دوربرد کشور است و با توجه به اینکه هنر سینمای ما درجهان تاثیر گذاشته است،اما متاسفانه به ان توجهی نمی‌شود».
متن کامل مصاحبه خبرنگار آفتاب، با آقای ایل‌بیگی، نماینده ایران درجشنواره فیلم کن، به شرح ذیل می‌باشد:
جناب آقای ایل بیگی،قبل از بررسی جشنواره کن،کمی‌در ارتباط با آخرین دوره جشنواره فیلم فجر صحبت کنید.
جشنواره بیست و هفتم، از نظر اهل سینما و منتقدین و مسئولین یکی از دوره‌های خوب این جشنواره بود. همچنین ،فیلم‌های انتخاب شده برای مشاهده نسبت به دوره قبل بهتر بودند.ن حوه انتخاب برترین‌ها نیز در هر بخش و حتی اهدای جوایز هم راضی کننده بود و در کل،فیلم فجر یکی از بهترین دوره‌هایش را سپری کرد.
حالا که چند ماه از جشنواره می‌گذرد،نحوه اکران فیلم‌ها و نیز فروش آن‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سیاست گذاری که برای اکران فیلم‌ها در سال جاری صورت گرفت، کمک بسیاری به فروش خوب سینمای کشور کرد. در سال‌های قبل، فیلم‌هایی که از جشنواره بیرون می‌آمدند، ابتدا در سالن‌های تهران نمایش داده می‌شدند و شاید چند ماه طول می‌کشید که به استان‌های دیگر کشور برسند. لذا در این بین، عواملی چون قاچاق فیلم‌ها، ویدیویی شدن آن‌ها و چند مساله دیگر رخ می‌داد. اما حمایت دولت برای اکران همزمان فیلم‌ها در سایر شهرهای کشور،باعث شد که شاهد فروش خوب فیلم‌هاباشیم. پس فیلم خوب به همراه سالن خوب و اکران همزمان،سبب می‌شود که حس دیدن فیلم در سینما برای مخاطب ایجاد شود و بیشتر وقت خودمان را به پای تلویزیون صرف نکنیم.
اما در ارتباط با فروش فیلم‌ها، از آنجا که مردم ایران طنز پسند هستند و همچنین حضور دسته جمعی ستارگان در یک فیلم، باعث فروش چشمگیر یک فیلم چون اخراجی‌ها2 می‌شود. البته قابل ذکر است که در این فیلم برخی حریم‌ها شکسته شده است و از واقعیت به دورند که این تاثیر مناسبی روی فکر نوجوانان،جوانان و حتی خود شما نسبت به دفاع مقدس نخواهد داشت که به نوعی می‌توان آنرا تفریط بیش از حد نامید. در حالیکه فیلمی چون لیلی با من است،با نزدیک بودن به واقعیت و محتوای طنز، تاثیری چند برابر این فیلم خواهد داشت و نیز سرزمین خورشید، ساخته عبدالرضا درویش و یا سفر به چذابه رسول ملاقلی پور.
یعنی شما معتقدید فیلم‌های ساخته شده در سینمای ایران باید مورد پسند مردم یا همان مخاطب عام قرار بگیرد یا خود کارگردان،بر اساس انچه می‌خواهد،بسازد و به مخاطب توجهی نداشته باشد؟
ببینید، امروز سینما ما به سمت مردم پسند حرکت می‌کند. یعنی ذاثقه مردم توسط رسانه‌ها ایجاد می‌شود. چراکه شاهد هستیم رسانه ملی،ت لویزیون،چه تاثیری بر دیدگاه مردم دارد. برای همین سریال‌های برره‌ای ساخته می‌شود و نهایتابه فیلمی چون چارچنگولی ختم می‌شود. همین امر نیز بر نظر مردم نسبت به اخراجی‌های 2تاثیر می‌گذارد. متاسفانه در کشور ما،برخورد با پدیده‌ها،برخی زمان‌ها عجیب و غریب است.
برسیم به جشنواره فیلم کن.چه صحبت کلی در این ارتباط دارید،در حالیکه جایی گفته بودید برخی قضاوت‌های غیر منسفانه در ارتباط با حضور ایران در جشنواره‌های خارجی وجود دارد.
سالانه جشنواره‌های مختلفی در سطح دنیا برگزار می‌شود. مانند:کن،برلین،تورنتو،ونیز و چند جشنواره معتبر دیگر که فیلم‌های بسیاری خواهان حضور در آن‌ها هستند. نباید این فرصت به همه آن‌ها داده نمی‌شود و نباید انتظار داشته باشیم که هر فیلمی به این جشنواره‌ها فرستاده شود. در این بین عوامل مختلفی اعم از سیاست روی رقابت فیلم‌ها تاثیر می‌گذارد. پس طرح این سوال که چرا به کن برویم، ممکن است صحیح باشد یا نباشد، امات صویر بدی از سینمای ایران در ذهن‌ها به جای می‌گذارد که فاکتورهای گوناگونی روی این دیدگاه تاثیر می‌گذارند. درحوزه فرهنگ،سینما یکی از موثرترین و پیشروترین صنعت‌های موجود درجهان است.پس برای معرفی فرهنگ خود، باید در جشنواره‌هایی همچون کن حضور داشته باشیم. چراکه بسیاری به دنبال آن هستند که جای ایران را درچنین صحنه‌های مهمی پر کنند.
پس شما سینما را برای معرفی ایران در سطح دنیا،بسیار مهم و تاثیر گذار به حساب می‌آورید.
تاثیر سینما،چندین برابر بیشتر از سایر رسانه‌هاست. برای مثال، فیلم‌های امریکایی که در تلویزیون ما پخش می‌شود، چه تاثیری روی افکار و دیدگاه ما گذاشته است. رفتار، فرهنگ، پیشرفت، قدرت امریکایی و خیلی چیزهای دیگر. پس این بدین معناست که ما از سینمای خود به نحو احسن استفاده نکردیم که این خود مستلزم سرمایه و هزینه و تبلیغ مناسب می‌باشد.
همچنین وجود برخی تفکرات مختلف غیر کارشناسانه در ارتباط با حضور در جشنواره‌های بین المللی و نیز سیاسی، روی این امر تاثیر گذاشته است. در کنار این، تلویزیون هم آنچنان که شایسته سینمای کشور است، موفق عمل نکرد. همین عید سال گذشته که تنها 1فیلم ایرانی پخش شد و آن هم رفیق بد بود. یک فیلم ساز فرانسوی می‌گویدکه تلویزیون این کشور در حمایت از فیلم‌های در دست تولید،هر چند روز یکبار گزارشی از آن‌ها پخش می‌کند. اما متاسفانه در کشور ما،این سلیقه‌هاست که به یکدیگر ترجیه داده می‌شوند و از فیلم‌ها حمایت نمی‌کنند. من این را می‌گویم که سینما، موشک دوربرد کشور است و با توجه به اینکه هنر سینمای ما درجهان تاثیر گذاشته است،اما متاسفانه به ان توجهی نمی‌شود.
جشنواره فیلم کن را باجشنواره‌ها داخلی از جمله فجر چگونه مقایسه می‌کنید؟
مدل جشنواره‌ای ما،کاملا متفاوت با جشنواره کن است. اما ما می‌توانیم از لحاظ نظم وشکل برگزاری آن الگو برداری کنیم. فجر، جشنواره است برای مردم و کن، برای افرادی خاص چون کارگردان و سایر عوامل. در کن، یک محل معین برای برگزاری آن وجود دارد و زمان نیز بسیار موثر است. بدین معنا که فیلم‌ها راس موعد مقرر تحویل داده می‌شوند و این نیست که هر کس،هر وقت دلش خواست،فیلمش را تحویل دهد و به نوعی کلاس بگذارد.
اما با توجه به شرایط و محدودیت‌های موجود، ما جشنواره خوبی را داریم. همانطور که افراد شناخته شده و درجه یک برای حضور در آن به کشور می‌آیند. یکی از هیئت داوران کن در امسال،مهمان فجر در دو سال گذشته بود. در مقایسه، برخی جشنواره‌ها مانند دبی، فیلم به دنبال اجرای مجلل جشنواره هستند و بیشتر به فکر خرج آن چنانی هستند تا نحوه عملکرد فیلم‌ها.
حضور سینمای ایران را در این دوره جشنواره کن چگونه ارزیابی می‌کنید؟
خوشبختانه به دلیل خوش نامی سینمای ایران و تیم حرفه‌ای در سینمای بین الملل بنیاد سینمایی فارابی، سینمای ما در کن کاملا شناخته شده بود. آشنا برای مدیران، تولید کنندگان و نیز مسئولین سینمایی برخی کشورها. سینمای ایران، غرفه بزرگی در محل برگزاری جشنواره دارد که به معرفی موسسات سینمایی کشور و آثار تولید شده در آن‌ها می‌پردازد و در آن جا، مذاکرات بسیاری با سایر موسسات دیگر کشورهای جهان صورت می‌گیرد.
کلام آخر!
اگر وزارت امور خارجه و وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی و سازمان جهانگردی دست به دست یکدیگر دهند، می‌توانیم نه تنها در کن، بلکه در همه جا به معرفی فرهنگ و هنر ایران بپردازیم. چراکه حضور فیلم‌های ایرانی در کن و نیز ثبت آن‌ها در بین آثار مختلف دنیا،خود باعث برافراشته شدن پرچم ایران در سطح جهان می‌باشد و میلیاردها نفر از موفقیت فیلم‌های ایرانی مطلع می‌شوند. چرا که کمتر پیش می‌آید این همه خبرنگار از سراسر دنیا، یکجا جمع بشوند. در کل، حضور همان موفقیت است و ما به آن رسیدیم.
