دولت چگونه به سال همت مضاعف و کار مضاعف توجه می‌کند

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب - حمیدرضا طهماسبی‌پور(صنعت‌ومعدن) حدود یک هفته بحث داغ تعطیلی در تمام محافل رسمی و غیررسمی گل انداخته بود و مردم تعطیلی‌دوست ایران‌زمین جملگی پیگیر این نکته بودند که سه روز تعطیلی در مجلس نهایی می‌شود یا نه؟همه از هم می‌پرسیدند و با شعفی تاسف‌برانگیز پیگیر بودند که بدانند چند روز تعطیل می‌شود. وقتی هم رای‌گیری برای سه روز تعطیلی دوبار به تعویق افتاد با ناراحتی خاصی در جامعه شنیدیم که مردم گلایه‌دار شدند که چرا تکلیف‌مان روشن نمی‌شود! 

انگار که حقی از ایشان ضایع شده باشد و اتفاقی حیاتی برای کشور رخ نداده است. 

جای تاسف است اما این سوی ماجرا مردمی هستند که از کار فراری‌اند و تعطیلی را به هر قیمتی می‌پسندند و نمی‌گویند در چنین ایامی با هزینه‌های کمرشکن امروزی چه راهی جز در خانه ماندن برای اکثریت باقی مانده که اینقدر برای تعطیلی حرص و جوش می‌زنند؟ 

اما در سمت دیگر ماجرا، وسوسه‌ساز دایمی است که پیشتاز در تعطیل‌سازی و نشر فرهنگ کارگریزی است. در این سو دولت با وجود عقب‌ماندگی‌های کشور که با تاکید ویژه مقام معظم رهبری مبنی‌بر همت و کار مضاعف روبه‌رو است، دوباره بدون توجه به قوانین موجود کشور با رویکردی خودسرانه، شنبه (روز بعد از عید فطر) را تعطیل اعلام کرد تا مشخص شود به منویات رهبری برای همت مضاعف پای‌بندی کافی را ندارد چه رسد به اینکه به کار مضاعف و شرایط آن پای فشار باشد. 

از سوی دیگر هم ماجرای درگیری‌های قانونی دولت و مجلس مطرح است که رهبر انقلاب در جمع مسوولان نظام به ایشان توصیه فرمودند که اختلاف بر سر موضوعات قانونی علنی نشود و موضوع در سطوحی داخلی‌تر حل شود اما بار دیگر دولت با تعطیل کردن یک روز (خارج از عرف قانونی) نشان داد که توجهی به این گفته رهبر نداشته و منتظر رای مجلس نمانده است. 

به هر سو دولت زمانی که مجلس برای بررسی جا‌به‌جایی تعطیلی‌ها (و نه افزایش تعطیلی) اقدام می‌کرد گمانه‌زنی‌ها نشان می‌داد که این موضوع به سال‌جاری نخواهد رسید، خود محور یک روز کاری را از بین برد و بیش از یک‌هزار میلیارد تومان دیگر را به اقتصاد ملی تحمیل کرد تا مشخص شود به رای‌گیری مجلس و تصمیم نمایندگان مردم بی‌اعتناست و میل به تعطیلی‌اش بیشتر از کار است. 

این اقدام دولت فارغ از کم‌توجهی به دو گفته رهبر معظم انقلاب، حاوی مسایل گوناگون دیگری نیز هست که خود داستانی است پرماجرا چراکه اگر بخواهیم رقم دقیق زیان اقتصادی کشور از چنین تعطیلی‌هایی را بیابیم با کاری محاسباتی و سخت روبه‌رو هستیم اما همین نکته کافی است که بدانیم با تقسیم میزان تولید ناخالص کشور به ایام کار رسمی کشور، می‌توانیم بگوییم سال‌جاری میزان هزینه تحمیلی هر روز تعطیلات اضافه معادل یک‌هزار و 262 میلیارد تومان است. 

حال نگاهی هم به تقویم سال 89 بیندازید و ببینید که طی 25 روز تعطیلی رسمی سال که با احتساب جمعه‌ها به 74 روز می‌رسد چه هزینه‌ای بر کشور تحمیل شده است. 

با تاسف بیشتر احتمال تعطیلی دو روز بین تعطیلی‌ها را هم در نظر بگیرید که یا کشور تعطیل است یا نیمه‌تعطیل و ببینید چه بر سر اقتصاد و رشد کشور می‌آید. 

بیهوده نیست که هنوز کشور جهان سومی هستیم و از رشد واقعی بی‌بهره، بیهوده نیست که دلمان به چیزهای کوچک خوش شده و با حداقل 74 روز تعطیلی رتبه‌دار تعطیلی کشورهای دنیا می‌شویم. 

تازه فراموش نشود که در عین حال این موضوع هم وجود دارد که هر کارگر یا کارمند ایرانی در طول یک سال 30 روز مرخصی استحقاقی بگیرد تا با اضافه کردن تعطیلات رسمی و جمعه‌ها بشود 104 روز تعطیلی در سال 365 روزه! 

بعد از تمام این ماجرا‌ها اضافه کنید نکته‌ای باریک‌تر را که در ایران روزهای پنجشنبه بسیاری از اداره‌ها و موسسات دولتی تعطیل هستند و مابقی هم نیمه‌وقت کار می‌کنند. 

تازه نمی‌خواهیم این شائبه را مطرح کنیم که در میزان کار مفید کارمندان و شاغلان دولت در روزهای معمولی هم تردید‌هایی وجود دارد و مرخصی استعلاجی، تشویقی و... را نیز می‌توان به سیاهه این زیان‌ها اضافه کرد. 

در نهایت با جمع نکات تاسف‌برانگیز یادشده اینجاست که می‌توانیم درک کنیم چرا می‌گویند هر ایرانی یک‌سوم روزهای سال را در تعطیلات به سر می‌برد و در کشوری پیشرفته چون ژاپن فقط 14 روز تعطیلی است. شاید بعد از این توضیحات، باورپذیر باشد که بدانیم ایران به روایتی بعد از پرو و به قولی دیگر به تنهایی در مقام اول بیشترین تعطیلات رسمی سال در میان کشورهای جهان ایستاده و کشوری چون سنگاپور با 10 روز تعطیلی در رتبه آخر . 

اما نکته جالب‌تر این‌گونه رتبه‌بندی‌ها که به اقتصاد هم ربط دارد، نشان می‌دهد که کشورهایی چون سنگاپور، ژاپن و کشورهای کم‌تعطیلی در رده‌بندی‌های تجاری، تولید ناخالص ملی و میزان درآمد همیشه در رده‌های اول قرار دارند اما ما در تعطیلی رتبه‌دار ارشد هستیم. 

اینجاست که یاد گفته‌های دکتر نیلی می‌افتیم که اعلام کرد براساس محاسبات انجام شده، تعداد روزهای تعطیل کشور بیش از 130 روز و خسارات هر یک روز تعطیلی چهار هزار میلیارد ریال برآورد شده است. این تازه جدای از آن است که هر یک از کارکنان، کارگران و کارمندان، 30 روز هم حق استفاده از مرخصی در سال را دارند. بدون در نظر گرفتن مرخصی‌های سالانه، مجموعه شاغلانی که از نظام رسمی کاری تبعیت می‌کنند حدود 230 روز در سال کار می‌کنند.