آسوده باشید، جنگی در کار نیست!
در میان این دو کشور، عراق و لبنان قرار دارند که سیاست های آنها در قبال این دو با یکدیگر در تضاد است. ایران در این شرایط دولت مهم تر قدرتمندتری از تمامی کشورهای عرب در مجموع است ولی سوریه تنها تصور می کند که در عراق و لبنان نقش مهمی دارد. در روزهای آینده اوضاع تغییر خواهد کرد و در هفته های پیش رو نقشه جدیدی از منطقه رسم خواهد شد. در این مقطع ایران بزرگترین فاتح جنگ امریکا در عراق خواهد بود و علاوه بر کسب نفوذ در داخل عراق، ظرفیت هسته ای خود را نیز تثبیت خواهد کرد.
در چند ماه آینده این موضوع کاملا ثابت می شود که تصمیمات «بزرگ» منطقه از دست عرب ها خارج است و دلیل آن هم اشتباهات رهبران آنهاست و اینکه زبان عربی زبان بازیگران اصلی خاورمیانه نیست و ترکی، فارسی و عربی در این مرحله از اهمیت برخور دارند.
بحث هایی که در میان سران دولت ها در حاشیه نشست اخیر سازمان ملل انجام شد، عموما حول محور ایران و رئیس جمهوری آن و نیز سوریه بود. موضوعات مورد بحث در مورد ایران هسته ای ولی در مورد روسیه تحقیقاتی بود چرا که هنوز هم تحقیقات در مورد ترور رفیق حریری، نخست وزیر سابق لبنان در سوریه ادامه دارد. اگر دست داشتن سوریه در ترور حریری ثابت شود چه اتفاقی رخ می دهد؟ این سوالی بود که بسیاری از آنهایی که در نیویورک حضور داشتند مطرح کردند و پاسخ هایی که به آن داده شد کاملا متفاوت بود.
این قضیه اکنون ذهن بسیاری را در جهان عرب به خود مشغول کرده و برخی از آنها به ناگاه فهمیدند که زمان اندیشیدن در این مورد فرا رسیده است. سپس همه به این نتیجه رسیدند که نباید اجازه دهند سوریه تبدیل به عراقی دیگر شود و مورد مجازات قرار گیرد هر چند رژیم آن در قضیه مذکور دست داشته باشد زیرا ثبات سوریه سهم عمده ای در منافع و نگراین های کشورهای منطقه و جهان دارد.
محاسبات نادرست سران سوری تنها محدود به لبنان نمی شود بلکه در عراق هم ادامه یافته است. اگر سوریه در جنگ اول خلیج فارس به امریکا و کشورهای عرب نپیوسته بود، عرب ها بودند که توازن قدرت منطقه را حفظ می کردند. سوریه می دانست که شرکت در جنگ به معنای از میان بردن برابری نظامی عراق در برابر اسرائیل است ولی از آنجا که ایران را متحد خود می دانست، خود را درگیر این جنگ کرد.
اکنون کسانی که از رابطه ایران ـ سوریه در ارتباط با عراق آگاه هستند، می دانند که ایران و سوریه به علت مواضع مختلف در مورد عراق با یکدیگر تفاهم ندارند. سوریه خواهان مقاومت نظامی است تا تجربه امریکا را در عراق ناموفق نشان دهد و از این جهت از شکست جنگ امریکا در عراق استقبال می کند. در مقابل ایران از موفقیت امریکا در تجربه عراق حمایت می کند زیرا کاملا در جهت منافع ایران است.
ارزیابی های جنگ دوم خلیج فارس در بعد خارجی آن به نفع ایران و اسرائیل بود. کارت عراق در این روزها از بزرگترین امتیازات ایران است به ویژه پس از آنکه دولتی متمایل به ایران در عراق روی کار آمد و ایران توانست در عراق حضور غیر رسمی پیدا کند. امروز ایران در عراق است و این موضوع مخالف تصور امریکا مبنی بر کنترل دولت عراق در آینده است. ایران در حال حاضر بازیگری دائمی در صحنه عراق بشمار می رود ولی امریکا تنها تاثیراتی گذرا داشته است. ایران چه با منظور و چه بر اثر پیامدهای اشتباهات امریکا، در عراق حضور دارد و این موضوع در همه زمینه ها از استراتژی گرفته تا برنامه هسته ای تهران و قدرت منطقه ای تاثیر گذار بوده است.
همان امریکایی که از جنگ صدام علیه ایران حمایت کرده و او را مسلح کرد تا باور کند امریکا بهترین دوست اوست، الان جنگی را برپا کرده تا از صدام حسین خلاصی یافته و عراق و قدرت منطقه را دودستی به ایران تحویل دهد. ایران گذشته از هر کسی که در آن حکومت کند، کشوری زبردست در مذاکرات سیاسی است و از این جهت مواجهه نظامی میان ایران و امریکا روی نخواهد داد. شورای امنیت هم تحریمی علیه ایران اعمال نخواهد کرد و در این راستا نه تنها تهران به تحقیقات هسته ای خود پایان نمی دهد بلکه اسراییل نیز تاسیسات هسته ای ایران را مانند کاری که دو دهه پیش در عراق کرد، هدف قرار نخواهد داد.
ایران هم چنین کارت نفت را در دو زمینه بهای آن و نیازهای انرژی چین و هند در دست دارد و این مساله در واقع اتحادی است که بر مبنای احتیاج بنا شده است. تهران با چین که خریدار نفت آن است متحد شده و دیگر نیازی ندارد اروپا را به تغییر موضع راضی کند. تهران به واقع می داند که چگونه در برابر امریکا موضع گیری کند زیرا همین کشور بود که موجب برقراری حکومتی در عراق شد که منافع کنونی و آتی ایران را تامین می کند. ایران به همین ترتیب از معادلات سیاسی جهان مطلع است و می داند که در مورد چه مسائلی هیچ مصالحه ای در کار نیست و در چه مواردی باید از خود گذشت نشان دهد.
ایران ظرفیت هسته ای، عراق و نفت را در دسته بندی نخست قرار می دهد و اختلافات آن با اسراییل هم چنان ادامه دارد اما باید دانست که موضع تهاجمی در برابر ایران خط قرمزی است که نمی توان از آن گذر کرد. اگر اروپا و امریکا تضمین دهند که اسراییل را از هر گونه حمله ای به ایران باز دارند، تهران هم حاضر خواهد شد از حمایت حزب الله در لبنان دست بردارد. این موضوع تنها امتیاز کوچک ایران است و بهایی است که باید در برابر معامله ای بزرگ با این کشور پرداخت کرد زیرا ایران عراق را در اختیار دارد و می تواند امریکا را در آنجا با مشکلات عدیده ای مواجه سازد.
در حال حاضر عراق جایزه امریکا و انگلیس به ایران است و سبب شده ایران قادر باشد موقعیت هسته ای خود را حفظ کند. ایران تبدیل به بازیگری هسته ای شده و این واقعیتی است که همه باید در آینده آنرا بپذیرند. عرب ها که در زمان های متفاوت موجب آغاز جنگ هایی در عراق شده بودند، اکنون معترض بوده و از اوضاع جدیدی که پیش آمده شکایت دارند.
روزها و هفته های آینده شگفتی هایی را برای آنهایی به دنبال خواهد داشت که با جنگ ها و ترورهای خود تاریخ اسفبار عرب را رقم زده اند و با نام اینکه می خواهند در قدرت بمانند و در واقع برای خدمت به رهبران خاصی این کار را انجام دادند و بهای امنیتی را پرداختند که اکنون از خارج وارد شده و در داخل عراق ایجاد نمی شود.
