آفتاب: محققان دانشگاه هاروارد و موسسه فناوري ماساچوست توانستهاند براي اولين بار رفتار يك ميمون را با يك درخشش ساده نور آبي تغيير دهند.
به گزارش ايسنا، در اين پژوهش جديد دانشمندان با استفاده از شيوهاي موسوم به «اپتوژنتيك» توانستهاند يك مانع مهم را در مسير استفاده از رويكردهاي مبتني بر نور براي درمان بيماريهاي عصبي و رواني مانند پاركينسون و افسردگي از ميان بردارند.
شيوه اپتوژنتيك از گروهي از پروتئينها موسوم به «Channelrhodopsin» استفاده ميكند كه به طور طبيعي در ديواره خارجي برخي از جلبكها وجود داشته و از ويژگي خاص فعال شدن با نور برخوردارند.
اين دستاورد در سال 2005 توسط گروهي از دانشمندان استنفورد به دست آمد كه موفق شدند اين پروتئين را درون سلولهاي مغز پستانداران قرار داده و با روشن كردن چراغهاي كاشته شده در مغز حيوان، اين سلولها را بسوزانند. همچنين اين پروتئين در هر سلول مغزي قابل قرار گرفتن است كه به دانشمندان اجازه ميدهد تا بر بخشها يا عملكردهاي خاص تمركز كنند.
محققان در اين پژوهش به تغيير ديناميك حركات چشم ميمون با قرار دادن و فعال كردن پروتئين حساس به نور در سلولهايي از مغز كه در حركات چشم دخيل هستند، پرداختند.
در اين آزمايش، ميمونها در برابر يك نمايشگر رايانه قرار گرفته و بايد حركات جهشي چشم را در برابر يك هدف ظاهر شده بر روي صفحه به نمايش ميگذاشتند. دانشمندان دريافتند كه هنگامي كه نور آبي روشن ميشد، اعصاب داراي اين پروتئين فعال شده و حركت چشم ميمون بر روي هدف بسيار سريعتر از قبل ميشد.
محققان همچنين با استفاده از تصويربرداري كاربردي از مغز در زمان تحريك سلولها با نور آبي دريافتند كه تنها مناطقي كه در برابر نور آبي قرار داشتند، فعال شده بودند.
اين كشف توانست راه را براي يك انقلاب كوچك در علم اعصاب هموار كند. اين دانشمندان براي اولين بار توانستند گونه هاي خاص سلولي را با دقت بسيار زياد فعال كنند. در تئوري، اين شيوه به دانشمندان اجازه ميدهد تا هر سيستم مغزي را به شيوه دلخواه تنظيم كنند. براي مثال اگرچه نور آبي، برخي از سلولها را از كار مياندازد، اما نور زرد را ميتوان براي خاموش كردن گروه ديگري از سلولها استفاده كرد.
دانشمندان از اين شيوه براي درمانهاي احتمالي پاركينسون و افسردگي در موشها استفاده كردهاند. البته هنوز معلوم نيست كه اين شيوه بر روي انسانها نيز جواب بدهد چرا كه انسان از مغز پيچيدهتري برخوردار است.