مرهمی بر زخم های دو ملت
آفتاب‌‌نیوز : 
دیوانه تکریتی آن روزها و روزهای پس از آن، هنگامی که بمب های شیمیایی را نه تنها بر سر جوانان ایرانی که بر سر مردان و زنان هموطنش می ریخت – هر چند او بی وطن تر از آن بود که هم وطنی داشته باشد و با حامیان غربی اش و به یاد آنها شاید، شادنوشی می کرد، هرگز باور نداشت که روزی باید پاسخگوی بازماندگان جنایات خود باشد.
صدام سال ها بر جان و مال مردمان کشوری حکم راند که در هراس از اعدام های دسته جمعی و کشتارهای ناغافل جرات مخالفت نداشتند. مخالفین یا سرکوب شده و محبوس در سیاه چاله های قرون وسطایی رژیم بعثی روزگار می گذراندند و یا اجسادشان بردارها فراز شده بود و اگر آن قدر بخت یار بودند که گریزی از کینه کور جانی بعثی بیابند جلای وطن کرده بودند.
جانی تکریتی، اکنون ماه هاست که در زندان یاران دیروز و دشمنان قسم خورده امروز به سر می برد. دیکتاتور جهان روزی که در برابر دوربین های جهانیان از سیاه چاله ای مخوف تر از آنچه که مخالفانش تجربه کرده بودند، چونان حیوانی ترسان و هراسان بیرون کشیده شد، افسانه اش شکست.
صدام که روزگاری خود را سردار قادسیه می خواند و در رویای جنون آمیز گسترش امپراطوری بعثی خود بود، در آخرین روزهای آزادی اش، به دور از غرور و نخوت همیشگی در سوراخی تاریک، از هراس خشم مردمانی که سال ها خود را «پدر» آنها خطاب کرده بود، بر خود می لرزید.
جانی تکریتی شاید در سیاه چاله ای که خود را در آن به تبعیدی خود خواسته فرستاده بود، فرصتی برای اندیشیدن نیافته بود، اما در سلول زندان و در سکوت خفت بار ماه های اسارت شاید فرصت اندیشیدن یافته باشد، فرصتی برای بازخوانی جنایاتی که در دوران سیاه حضور خود بر مسند قدرت مرتکب شد و صدها هزار و شاید میلیون ها خانواده ایرانی، عراقی و حتی کویتی را میهمان سوگی تمام ناشدنی کرد.
ایران و عراق، دوشادوش یکدیگر زخم های حضور دیوانه ای در قدرت را بر تن دارند، زخم هایی که هنوز هم با دیدن آوارگانی که شهرهایشان آماج حملات بعثی ها شده بود و آزادگانی که سال ها در سیاه زندان های بعثی با شکنجه های قرون وسطایی، فریاد استقامت سردادند، جانبازانی که حضورشان افشاگر جنایات بی شمار دیکتاتور عراقی است و نام و یاد شهدایی که زینت بخش هر کوی و برزنی شده اند، هم چنان تازه مانده است. زخم هایی که شاید حتی مجازات بعثی جانی هم نتواند مرهمی بر آنان باشد، اما می تواند اطمینانی باشد برای توقف و عدم تکرار چنین جنایاتی.
عکس :فارس
دیوانه تکریتی آن روزها و روزهای پس از آن، هنگامی که بمب های شیمیایی را نه تنها بر سر جوانان ایرانی که بر سر مردان و زنان هموطنش می ریخت – هر چند او بی وطن تر از آن بود که هم وطنی داشته باشد و با حامیان غربی اش و به یاد آنها شاید، شادنوشی می کرد، هرگز باور نداشت که روزی باید پاسخگوی بازماندگان جنایات خود باشد. صدام سال ها بر جان و مال مردمان کشوری حکم راند که در هراس از اعدام های دسته جمعی و کشتارهای ناغافل جرات مخالفت نداشتند. مخالفین یا سرکوب شده و محبوس در سیاه چاله های قرون وسطایی رژیم بعثی روزگار می گذراندند و یا اجسادشان بردارها فراز شده بود و اگر آن قدر بخت یار بودند که گریزی از کینه کور جانی بعثی بیابند جلای وطن کرده بودند.
جانی تکریتی، اکنون ماه هاست که در زندان یاران دیروز و دشمنان قسم خورده امروز به سر می برد. دیکتاتور جهان روزی که در برابر دوربین های جهانیان از سیاه چاله ای مخوف تر از آنچه که مخالفانش تجربه کرده بودند، چونان حیوانی ترسان و هراسان بیرون کشیده شد، افسانه اش شکست.
صدام که روزگاری خود را سردار قادسیه می خواند و در رویای جنون آمیز گسترش امپراطوری بعثی خود بود، در آخرین روزهای آزادی اش، به دور از غرور و نخوت همیشگی در سوراخی تاریک، از هراس خشم مردمانی که سال ها خود را «پدر» آنها خطاب کرده بود، بر خود می لرزید.
جانی تکریتی شاید در سیاه چاله ای که خود را در آن به تبعیدی خود خواسته فرستاده بود، فرصتی برای اندیشیدن نیافته بود، اما در سلول زندان و در سکوت خفت بار ماه های اسارت شاید فرصت اندیشیدن یافته باشد، فرصتی برای بازخوانی جنایاتی که در دوران سیاه حضور خود بر مسند قدرت مرتکب شد و صدها هزار و شاید میلیون ها خانواده ایرانی، عراقی و حتی کویتی را میهمان سوگی تمام ناشدنی کرد.
ایران و عراق، دوشادوش یکدیگر زخم های حضور دیوانه ای در قدرت را بر تن دارند، زخم هایی که هنوز هم با دیدن آوارگانی که شهرهایشان آماج حملات بعثی ها شده بود و آزادگانی که سال ها در سیاه زندان های بعثی با شکنجه های قرون وسطایی، فریاد استقامت سردادند، جانبازانی که حضورشان افشاگر جنایات بی شمار دیکتاتور عراقی است و نام و یاد شهدایی که زینت بخش هر کوی و برزنی شده اند، هم چنان تازه مانده است. زخم هایی که شاید حتی مجازات بعثی جانی هم نتواند مرهمی بر آنان باشد، اما می تواند اطمینانی باشد برای توقف و عدم تکرار چنین جنایاتی.
عکس :فارس
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید