آفتابنیوز : زياد دور نرويم،اگر فقط چند صفحهی قبلي كتاب تاريخ سياسي و دفتر نتایج انتخاباتي گذشته را ورق بزنيم مصمم خواهيم شد بهجاي آنكه
"بازي سياست"، بر اقتصاد، اجتماع و حتي فرهنگمان تاثير منفي بگذارد، با "فرهنگ صحيح اجتماعي" خود دستكم براي احترام به نظر خودمان پاي صندوقهاي راي باشيم تا "حداقلها" براي كيفيت زندگي "حداكثر"ها تصميم نگيرند.
و براي اينكه تصميم بگيريم که "همه بیاييم"، لازم نيست چندان هم سياسي باشيم؛ منطقي بودن كفايت ميكند...
كافيست يادمان نرود که چه راي بدهيم و چه راي ندهيم، ريس جمهور منتخب، رييس اجرايي كشور همه ماست، درست مثل اينكه نمايندگان منتخب براي جامعه زندگي همه ما وضع قانون ميكنند و منتخبان شوراي شهرها، تصميمسازان كيفيت شهرنشيني همه شهروندانند.
حتي اگر انتخابهاي ممكن، نسبت به انتظار و عقيده مان محدود است، راي بدهيم؛ حتي اگر باورمان اين است كه "با سياست كاري نداريم" برای اقتصاد، برای فرهنگ، به خاطر اجتماع و براي كيفيت زندگي راي بدهيم.
رسالت اجتماعيمان بجاي خود، اينگونه لااقل از "خودمان" شروع كردهايم پاس داشتن حقوق شهروندي خودمان را...
اگر تصميم بگیریم "همه" بياييم و -نميگويم در تعيين سرنوشت- بخواهيم در تضمين پيشگيري از سقوط اميد و كرامت و اخلاق و عقلانيت و اقتصاد و توليد و دهها مولفه ديگر موثر بر كيفيت زندگي، فقط با مرور و تکیه بر "تجربه خودمان" صاحب نظر باشيم، "انتخاب بهتر" محقق ميشود.
آنوقت براي انتخابمان نه مناظره و مصاحبههاي "حرف" در درجه اولِ اهميت خواهد بود، نه وعدههاي "اصلاح"، نه ادعاهاي "اصول" و نه حتي كارناوالهايي از نمايش كه اين روزها كم كم گرد و خاكشان حال و هواي سياست را به ميدان جنگ شبيهتر خواهد كرد؛ هيچ كدام براي انتخاب منطقي چندان مهم نيست...
چرا كه فقط چهار سال گذشته است و هنوز حافظهي جامعه ياري ميكند براي انتخاب درست از بين "اين" و "آن"...
ابراهیم طاهرخانی کدخدایی