سه سال زندگی در قلب جنگل‌های آمازون/تصاویر
در این مناطق جنگلی، همه‌چیز زنده و پر روح است. عکاسی به نام "میشا والجو" سه سال است که زندگی مردم روستای "سارایاکو کیچوا" در قلب جنگل‌های آمازون در اکوادور را ثبت می‌کند.
آفتاب‌‌نیوز :
"خوزه میگوئل سانتی" در حین شکار شبانه در قایق پسر عمویش. آن‌ها در رودخانه‌های کوچک مانند "روتونو" شکار می‌کنند. زیرا حیوانات شب‌ها برای خوردن آب به‌پای رودخانه می‌آیند.
مردم روستای کیچوا به "جنگل زنده" اعتقاد دارند که در آن رودخانه‌ها، زمین، حیوانات و حتی باد به هم مرتبط‌اند. "میشا والجو" که سه سال است زندگی در این روستای بومی را ثبت می‌کند گفت: "همه‌چیز در جنگل زنده است و روح دارد. اگر چیزی را نابود کنید، عواقبش را جای دیگری مشاهده خواهید کرد." مثلاً در کنفرانس‌های خبری در انجمن‌های بین‌المللی و رسانه‌های اجتماعی.
این جامعه کوچک از این تریبون‌ها استفاده کرده‌اند تا با اکتشافات نفتی در یکی از باارزش‌ترین و متنوع‌ترین اکوسیستم‌های جهان مبارزه کنند. آن‌ها در سال 2012 پیروزی خوبی را تجربه کردند: دادگاه بین‌المللی حقوق بشر در آمریکا تصریح کرد که دولت اکوادور با اعطای امتیاز انحصاری اکتشافات نفتی بدون مشورت و نظرسنجی از مردم منطقه، به آن‌ها ظلم کرده است. دولت اکوادور از مردم پوزش خواست و به حل‌وفصل مالی رسید.
ظرفی حاوی "چیچا" در رودخانه مقدس روتونو. چیچا یک نوشیدنی سنتی است که از تخمیر گیاه "یوکا" به دست می‌آید.
زندگی در جنگل‌های اکوادور در طول جشن‌های "اویانتزا رامی" چهار گروه از مردان چندین روز برای شکار به اعماق جنگل می‌روند. طبق سنت منطقه، در آخرین روز جشن رهبر گروه شکار باید پوست، خز، پر و سر توکان‌هایی که خود و گروهش شکار کرده‌اند را همانند لباس‌به‌تن کنند. سپس این لباس‌ها به رودخانه "بوبونازا" می‌اندازند تا دوباره به "مام طبیعت" بازگردند.
"خوزه میگوئل" کنار آتش در آشپزخانه مادرش نشسته است. اکثر خانواده‌های این روستا هنوز روی آتش غذا درست می‌کنند.
اما اکنون ساکنان روستای کیچوا نگران تکرار اشتباهات گذشته هستند. یک شرکت چینی با حمایتِ دولت اکوادور در منطقه‌ای نزدیک به سرزمین آن‌ها حفاری نفت را آغاز کرده است. والجو گفت: "دولت عذرخواهی‌های خود را فراموش کرد. مردم می‌ترسند نزاع‌های شدیدی که درگذشته رخ داد دوباره تکرار شوند."
قبل از والجو، یکی از اعضای مجموعه "Runa Photos” سه سال پیش به این منطقه رفت. او مجبور بود مردم منطقه را از خیر نیت خود با خبر کند. مردم روستا درگذشته میزبان افرادی شده بودند که خود را نمایندگان سازمان‌های غیردولتی جا زده بودند. اما مشخص شد از کارکنان شرکت‌های نفتی بوده‌اند. والجو گفت: "همه آن‌ها جاسوس بودند. به همین دلیل مردم روستا خیلی احتیاط می‌کنند."
فرزندان خانواده "آراندا" با میمون و توکان‌های خانگی در حال استراحت هستند. آن‌ها در "مولینوس" زندگی می‌کنند که در منطقه سارایاکو واقع شده، اما در تقسیم‌بندی مدیریتی و اداری متعلق به آن نیست.
این عضو مجموعه "Runa Photos” گفت که برای اثبات خودش به مردم محلی، مجبور بود شرایطی که برای افراد بیگانه دارند را بپذیرد: تازه‌واردها باید دانش خود را با مردم منطقه به اشتراک بگذارند یا در کار و پروژه‌ای کمک کنند. والجو در اولین سفرش از گیاهان منطقه برای کاتالوگ گیاهان سنتی عکس‌برداری کرد.
اعضای این جوامع کوچک که زادگاهشان را برای تحصیل یا آموختن مهارت‌های مختلف ترک می‌کنند، دوباره به آنجا بازمی‌گردند تا از دانش جدید خود در راستای حفظ فرهنگ و محیطشان استفاده کنند. از توافق مالی که با دولت حاصل شد، توانستند یک بانک محلی راه‌اندازی کردند. همچنین طرحی راه‌اندازی کرده‌اند تا تمام خانه‌ها به پنل خورشیدی مجهز شوند.
بااینکه از شهر فاصله‌دارند، اما ارتباطشان با جهان بیرون قطع نشده است. یک ساختمان دولتی دارای اینترنت ماهواره‌ای و ژنراتور است و افرادی که می‌خواهند موبایل، قبلت یا لپ‌تاپ‌های خود را شارژ کنند به آنجا مراجعه می‌کنند.
والجو گفت: "ممکن است فکر کنید این ابزار جهانی تأثیر بدی بر این جوامع دارند، اما آن‌ها از آن برای مبارزات خود استفاده می‌کنند. تأثیر فرهنگ خارجی بر این جوامع بسیار جالب است و اکثر مردم، به‌خصوص جوان‌ها، در فیس‌بوک و اینستاگرام حساب کاربری دارند. به جهان غرب متصل می‌شوند و چیزهایی از فرهنگشان قرض می‌گیرند. مثلاً در حین برگزاری مهمانی، صورت‌هایشان را رنگ می‌کنند که نمادی از روح‌های تزئین شده است. اکنون کودکان صورت‌هایشان را شبیه اعضای گروه راک "Kiss” رنگ می‌کنند.
فرادید
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید