تهدید بدتر است یا رشوه دادن؟

«همان قدر که پول دادن و خریدن آرای نمایندگان مذموم و زشت است، به همان میزان تهدید و ارعاب نمایندگان برای رأی دادن مطابق میل تهدیدکنندگان زشت است. چرا اگر کسی به نماینده‌ای پول دهد تا به نفع او رأی دهد را محکوم می‌کنیم ولی در مقابل هنگامی که نماینده‌ای را تهدید می‌کنند که مطابق میل آنان رأی دهد، سکوت می‌کنیم؟ اتفاقاً تهدید کردن بسیار بدتر از رشوه دادن است.»

آفتاب‌‌نیوز :

«مجلس شورای اسلامی زیر انواع و اقسام تهدیدهای پیامکی و غیر آن در نهایت لایحه شفافیت مالی را تصویب کرد. اهمیت این تصویب چه بود؟ یک وجه آن پذیرش FATF و باز کردن راه برای اصلاح نظام بانکی (حداقل در بخشی از این نظام) و نبستن راه تعامل و مراودات مالی با جهان بود. ولی شاید وجه داخلی آن نیز اهمیت بیشتری داشت؛ به این معنا که گروه‌های فشار که به احتمال فراوان از سوی صاحبان درآمدهای سیاه حمایت می‌شوند، به تهدید و ارعاب نمایندگان مشغول شدند و حتی با ارسال پیامک آنان را از تصویب چنین لایحه‌ای منع کردند؛ در حالی که می‌دانیم، تصویب و رد لایحه را نباید با تشویق و تنبیه یا رشوه و ارعاب پیش برد. همان قدر که پول دادن و خریدن آرای نمایندگان مذموم و زشت است، به همان میزان تهدید و ارعاب نمایندگان برای رأی دادن مطابق میل تهدیدکنندگان زشت است. چرا اگر کسی به نماینده‌ای پول دهد تا به نفع او رأی دهد را محکوم می‌کنیم ولی در مقابل هنگامی که نماینده‌ای را تهدید می‌کنند که مطابق میل آنان رأی دهد، سکوت می‌کنیم؟ اتفاقاً تهدید کردن بسیار بدتر از رشوه دادن است.

رأی نمایندگان به لایحه پیشنهادی مجلس نشان داد که در امور اساسی و آن‌ چه با منافع ملی کشور در ارتباط است، نتوانسته‌اند اکثریت نمایندگان را ترغیب کنند یا از طریق تهدید آنان را مرعوب کنند. آن‌ چه در جریان این رسیدگی بدتر از هر چیز دیگری بود، استفاده از ابزار تهدید علیه نمایندگان بود؛ به طوری که نمایندگان را مجبور کرد تا رأی‌گیری را غیر علنی کنند. این فضای تهدید و ارعاب بدتر از هر چیز دیگر است و هنگامی که آزادی عمل را از نمایندگان سلب کنیم، نتیجه همین وضعی می‌شود که می‌بینیم. مشکل اینجاست که اگر مجلس در رأس امور است، به تعبیر دیگر نمایندگان مجلس نیز باید قدرتمندترین افراد در حوزه قانون‌گذاری و نظارت و اظهار نظر باشند، پس چگونه است که کسان دیگری هستند که می‌توانند نمایندگان را تهدید کنند و از آنان بخواهند که مطابق نظر آنان رأی دهند؟ این همان مشکل کلیدی است که بخشی از نیروهای غیر رسمی خود را در مقام بالاتر از نمایندگان و مجلس تعریف کرده‌اند؛ باید پشت صحنه این واقعیت را نیز شفاف کرد.

اکثریت نمایندگان مجلس در حالی که تحت تأثیر تهدیدات قرار داشتند، به لایحه شفافیت و البته در فضایی غیر شفاف و تهدیدآمیز رأی دادند. اکنون نوبت شورای نگهبان است که با ضرورت حقوقی و مستدل نظر دهد و تحت تأثیر این تهدیدات قرار نگیرد. هر چند متأسفانه یکی از اعضای محترم آن شورا، پیشتر و در روزهای اخیر در این مورد اظهار نظر کرده است که این اظهار نظر شائبه بی‌طرف نبودن را در تصمیم نهایی ایجاد می‌کند. با این حال امیدواریم که شورای مذکور همان طور که با برجام برخورد کرد و مصالح ملی را برتر از ملاحظات دیگر قرار داد، در این مورد نیز مطابق قواعد شناخته شده حقوقی و رویه جاری نظر دهد.»

منبع: روزنامه شهروند

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/002J1y