قیمت گوجه فرنگی در محله احمدی‌نژاد
آفتاب ـ محمدرضا یزدان‌پناه: منطقه نارمک، محله‌ای قدیمی و پرجمعیت در حد فاصل شرق و شمال شرق تهران است. جایی‌که «محمود احمدی‌نژاد» شهردار سابق تهران و رئیس جمهور فعلی ایران و خانواده‌اش تا همین چند ماه پیش در آن ساکن بودند و لابد براساس شناخت حاصل از سکونت چندین ساله در این منطقه بود که وقتی رئیس‌جمهور در هنگام تقدیم لایحه بودجه سال 1386 کل کشور به مجلس شورای اسلامی از سوی نمایندگان مجلس هفتم بابت گرانی‌های اخیر و به خصوص قیمت 3000 تومانی گوجه فرنگی مورد انتقاد قرار گرفت، به نمایندگان توصیه کرد که گوجه فرنگی را با قیمت کیلویی 1200 تومان از نزدیک منزل او خریداری کنند.
اما حقیقا قیمت گوجه فرنگی در نارمک و به خصوص مناطق نزدیک به میدان 72 که روزگاری نه چندان دور محل سکونت رئیس جمهور و خانواده‌اش بود و امروزه به شعبه‌ای از دفتر ارتباطات مردمی نهاد ریاست جمهوری تبدیل شده، چقدر است؟
برای آگاه شدن از این مساله، باید خیابان «گلبرگ» در شمال میدان «هفت حوض» را به سمت غرب پیاده طی کنید تا هم به نزدیکی منزل احمدی‌نژاد برسید و هم در طول مسیر قیمت گوجه فرنگی را از چهار ـ پنج میوه فروشی نسبتا بزرگی که در این خیابان قرار دارند، بپرسید.
وارد اولین مغازه میوه فروشی که می‌شوم از فروشنده قیمت گوجه فرنگی‌ها را می‌پرسم. می‌گوید: دو مدل گوجه فرنگی داریم؛ یکی که این پایینه هر کیلو 500 تومان اما این بالایی‌ها 1500 تومان. نگاهی به گوجه فرنگی‌های 500 تومانی می‌اندازم، آیا اینها واقعا قابل «خورده شدن» هستند؟
از فروشنده می‌پرسم: کسی هم این گوجه‌فرنگی‌ها را با این کیفیت از شما می‌خرد؟ می‌گوید: شاید در طول شبانه‌روز 15 کیلو از این گوجه فرنگی را بفروشیم اما گوجه فرنگی‌های 1500 تومانی را خیلی کمتر.
-قیمت گوجه‌فرنگی به نسبت هفته قبل گران‌تر شده یا ارزان‌تر؟
ـ الان سه چهار روزه که با گرم شدن هوا، گوجه فرنگی خیلی ارزان‌تر شده، هفته پیش همین گوجه فرنگی که الان کیلویی 1500 تومان قیمت داره، حداقل 2000 تومان بود. گوجه‌های 500 تومانی را هم 800 تا 1000 تومان می‌فروختیم.
نگاه مجددی به گوجه‌های 500 تومانی! می‌اندازم. تصورم این است که در یک کیلو از این گوجه فرنگی‌ها شاید بتوان 100 گرم گوجه فرنگی قابل مصرف یافت.
باقی میوه فروشی‌های خیابان گلبرگ هم شرایط مشابهی دارند. قیمت گوجه قابل مصرف چیزی بین 1200 تا 1600 تومان است اما مغازه داران تاکید می‌کنند که این قیمت‌ها در هنگام سخنان رئیس‌جمهور در مجلس مبلغی در حدود 1600 تا 2300 تومان و حتی گاه بیشتر بوده و پایین آمدن قیمت این محصول را ناشی از گرمای اخیر هوای تهران می‌دانند.
پیدا کردن منزل رئیس جمهور در نارمک کار بسیار آسانی است. از هر کسی که نشانی را بپرسید، آدرس دقیق را به شما می‌دهد. با یکی از عابران که هم گام می‌شوم می‌پرسم «آیا شما در این محله گوجه‌فرنگی می‌خرید؟»: قمیت‌ها آنقدر بالا رفته که دیگر نمی‌توان میوه خرید. دل ما به همین گوجه فرنگی و پیاز و سیب‌زمینی خوش بود که دیگر توانایی خرید آنها را هم نداریم.
سپس بدون اینکه من هیچ اشاره‌ای به سخنان رئیس‌جمهور داشته باشم، می‌گوید: منظور احمدی‌نژاد از گوجه فرنگی کیلویی 1200 تومان قیمت آن در بازار روز است که تازه نمی‌شود اصلا گوجه فرنگی‌های داخل میادین را مصرف کرد.
سخنان او که تمام می‌شود خودم را در میدان 72 نارمک می‌بینم. میدانی دنج، خلوت و کوچک که تنها ازدحام آن عبور هر از چندگاه اتومبیل‌های تعلیم رانندگی و چند نفری است که در مقابل پنجره‌ای از منزل احمدی‌نژاد ایستاده‌اند تا نامه‌های خود را به شعبه‌ای از دفتر ارتباطات مردمی ریاست جمهوری تحویل دهند.
دور تا دور میدان تنها دو مغازه کوچک چسبیده به هم وجود دارد که یکی سوپر مارکت و دیگری میوه فروشی است. با خود می‌اندیشم که لابد منظور رئیس جمهور از جایی که به نمایندگان مجلس برای خرید گوجه فرنگی از آن به قیمت کیلویی 1200 تومان، توصیه کرده بود همین میوه‌فروشی است.
داخل مغازه که می‌روم متوجه می‌شوم که چیزی در حدود 10 کیلو گوجه‌فرنگی کل دارایی این مغازه از گوجه فرنگی‌های عالم است که فکر نکنم حتی کفاف مصرف خانه‌های اطراف را بدهد چه برسد به 290 نفر از نمایندگان مجلس و خانواده‌هایشان!
صاحب میوه فروشی که پیرمردی صمیمی است می‌گوید که به علت همسایگی با رئیس جمهور تاکنون بیش از ده بار با رادیو و تلویزیون‌های خارجی مصاحبه کرده است. از او قیمت گوجه فرنگی را می‌پرسم: گوجه فرنگی قابل مصرف کیلویی 1200 تومان. البته ما گوجه فرنگی فاسد نمی‌آوریم تا پیش خلق‌الله شرمنده نشویم، همین مقدار کم گوجه فرنگی را هم خریداران می‌توانند «سوا» کنند.
بدون پرسشی ادامه می‌دهد: گرانی بیداد می‌کند. سال پیش همین روزها پرتقال تامسون را حداکثر کیلویی 600 تا 700 تومان می‌فروختم اما امسال حداقل 1000 تومان. قیمت گوجه فرنگی هم آنقدر بالا بوده که تا همین چند روز پیش اصلا برای فروش خریداری نمی‌کردیم چون وقتی گوجه‌فرنگی را از میدان بار مرکزی تهران کیلویی 2600 تومان بخریم، معلوم نیست با چه قیمتی باید آن را به دست مردم برسانیم تا شرمنده نشویم.
از فروشنده می‌پرسم: «آیا تاکنون شخص احمدی‌نژاد و خانواده‌اش از شما خرید کرده‌اند؟» پاسخ می‌دهد: تا همین چند ماه پیش چرا. اما حالا که از این محل رفته‌اند، دیگر نه. الان دیگر برای دیدن رئیس جمهور فقط صبح‌های جمعه‌ای که رئیس‌جمهور از شب قبلش به اینجا می‌آید، فرصت دارید تا پیش از رفتن او به نماز جمعه که نیم‌ساعتی با مردم خوش و بش می‌کند، احمدی‌نژاد را ببینید.
تا نزدیک‌ترین میدان میوه و تره‌بار به محل سکونت سابق احمدی‌نژاد، پیاده حدود یک ربع ساعت طول می‌کشد. میدان میوه و تره‌بار «کرمان»، مکانی که انصافا از تمام مغازه‌های بیرون از میدان می‌توان گوجه فرنگی را با قیمت ارزان‌تر تهیه کرد یعنی کیلویی 640 تومان.
هرچند که کیفیت این گوجه‌فرنگی‌ها قابل مقایسه با گوجه فرنگی‌های که در مغازه با قیمت 1200 تا 1600 تومان به فروش می‌رسند نیست اما سر فروشنده‌هایشان واقعا شلوغ‌تر است.
مشغول بحث با یکی از فروشندگان هستم که خانم مسنی متوجه می‌شود من خبرنگارم. سر درددلش باز می‌شود: آقا تورو خدا بنویسید که قیمت میوه آنقدر بالا رفته که دیگر نه می‌توان پرتغال و سیب خرید نه گوجه فرنگی. دیگر حتی به زور می‌شود پیاز و سیب‌زمینی خرید.
حال به مردمی که در اطرافم جمع شده‌اند و معلوم نیست که مخاطبشان من هستم یا دیگران و در حال اعتراض به گرانی‌ها هستند، پاسخی ندارم. از میدان تره‌بار که بیرون می‌‌آیم، کسی در گوشم زمزمه می‌کند: «بنویسید مردم اینجا احمدی‌نژاد را دوست دارند».
