ریشه دروغ را بخشکانید نه آن را بپوشانید

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: غرض از نوشتن این مطلب یک نکته بیش نیست و آن نیز در باره اخلاق و بد اخلاقی‌های انتخابات دهم و البته از زبان عالی‌ترین قدرت اجرایی کشور است.

چند روز قبل با تعدادی از اساتید و فضلای حوزه علمیه قم در محضر بزرگی از بزرگان و استوانه‌های حوزه علمیه بودیم که خود مظهر اعلای اخلاق و عرفان است. این استاد بزرگ حوزه در پاسخ نگرانی محققان حوزه درباره بد اخلاقی‌های انتخاباتی به نکته بسیار مهمی اشاره کرده و اظهار نمود: «این تلخی‌ها در اثر نبود اخلاق در جامعه است». 

وی تصریح کرد: «اخلاق در مقابل این‌گونه حوادث، مانند سد است و در صورت آمدن سیل، باید تلفات را نیز تحمل کرد».
 
استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه متاسفانه در حوزه و دانشگاه نتوانسته‌ایم سدی بسازیم، اظهار داشت: «الان این مطالبی که در خبرنامه‌ها و روزنامه‌ها [و البته سیما] مطرح و بعد نیز تکذیب می‌شود به واسطه آن است که عاطفه و اخلاق رعایت نمی‌شود».
 
وی تصریح کرد: «الان که سیل آمده باید به فکر یک سنگر موقت بود، اما باید به فکر آینده باشیم».

همو، باز هم به بیان شجاعانه (598ق) ابن ادریس صاحب کتاب «السرائر» اشاره کردند که: «اسلام را جز عمل به خبر واحد از بین نبرده است». بیان ابن ادریس چنین است؛ « چیزی جز دلیل واضح و برهان روشن را پیروی نخواهم کرد، هرگز به سمت اخبار واحد (تأیید نشده و غیر مستند) منحرف نخواهم شد. آیا اسلام را جز این نوع کجروی و انحراف به انهدام کشاند؟».[1]

سخن این استاد بزرگ حوزه همچنان در گوشم طنین داشت که شب همان روز، یعنی 13/3/88 شاهد مناظره جنجالی دو کاندیدای پر طرفدار انتخاب دهم ریاست جمهوری؛ مهندس موسوی و دکتر احمدی‌نژاد از شبکه سراسری سیما بودم. ابتدا بسیار خوشحال بودم که تمرین دموکراسی دینی در جمهوری اسلامی روند رو به پیش دارد و رسانه ملی کارگزار و عامل توسعه آن است. اما خیلی زود دچار حیرت شدم و با کمال نا باوری دوباره یاد سخن استاد اخلاق حوزه افتادم: «الان که سیل آمده باید به فکر یک سنگر موقت بود، اما باید به فکر آینده باشیم».

آری اکنون سیل آمده است. سیل پوپولیسم و رأی قاپی از مردم بی گناه با تکیه بر اخبار واحد غیر مستند و حتی شاید دروغ. آن هم از زبان عالی‌ترین قدرت اجرایی نظام جمهوری اسلامی. رئیس جمهور به خیلی‌ها حمله کرد و بی‌ آن‌که محکومیت قضایی داشته باشند آبرویشان را برد. هرکدام از این موارد البته قابل بررسی است. اما تکیه و تأکید این نوشته در خصوص یکی از این اظهارات است که ناظر به اعتبار ملی و بین‌المللی ایران است. احمدی‌نژاد در مناظره خود با میرحسین موسوی در ادعایی که برای اولین بار بر زبان می آورد گفت: «آقای بلر کتباً نامه داد و عذرخواهی کرد و گفت ما سیاست‌های‌مان را در رابطه با ایران عوض خواهیم کرد». و گفت: «این سند در وزارت خارجه ایران موجود است».

این سخن بسیار صریح است؛ رئیس جمهور رسماً در رسانه ملی و در مقابل چشمان میلیون‌ها بیننده داخلی و خارجی که رئیس صدا و سیما بالغ بر 200 میلیون نفر اعلام کرد، اظهار نمود : «آقای بلر کتباً نامه داد و عذرخواهی کرد و گفت ما سیاستهای‌مان را در رابطه با ایران عوض خواهیم کرد».

چند ساعت بعد، خبرگزاری BBC در بخش فارسی خود خبری را منتشر کرد که حاکی از تکذیب هر گونه نامه رسمی بلر، نخست وزیر دولت انگلیس به رئیس جمهور کشورمان بود.

متعاقب این تحولات سیاسی که موجب گره خوردن بی‌جهت مسائل داخلی به دولت‌های دیگر بود، رسانه‌های نزدیک به رئیس جمهور (ایرنا، فارس و رجا و...) تصویر سندی را منتشر کردند که تنها حاکی از نامه نگاری عادی و معمول سفارت بریتانیا در تهران به وزارت خارجه کشورمان بود. و نه نامه عذر‌خواهی رسمی تونی بلر، نخست وزیر بریتانیا. 

روشن است که در ادبیات سیاسی و دیپلماتیک، این دو تفاوت گسترده‌ای دارند. رسانه‌های ما را چه شده است که اخلاق حرفه‌ای خود را فراموش کرده‌اند و باب و دروازه توجیه را هر روز فراخ‌تر می‌کنند. چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟!! آیا کسب چند رأی انتخاباتی و حتی کل قدرت ریاست جمهوری این قدر ارزش دارد که با اظهارنظر حساس، بالبداهه و غیر مستند، حیثیت و اعتبار ملی و بین‌المللی یک کشور پر سابقه، انقلابی و اسلامی این چنین ارزان به چوب حراج زده شود؟

آری به نظر می‌رسد که سیل آمده است و به تعبیر آن استاد عالی مقام و دلسوز حوزه علمیه قم باید به فکر یک سنگر موقت بود، و باید به فکر آینده باشیم. ولی این سنگر موقت کجا است و کدام است؟ به نظر می‌رسد که به نفع دلسوزان نظام است که نهادهای حقوقی، قضایی و قانون اساسی را در مقابل این سیل بنیان‌کن رها نکنند و بلکه فعال نمایند و اکنون که اخلاق بر جامعه و دل افراد، حتی مقامی چون رئیس جمهور حاکم نیست و قدرت باز دارندگی اخلاق را کم کرده‌اند و صدای وجدان خاموش شده و گوش پوپولیسم از کرنای قدرت طلبی کر شده است، تنها پناه جامعه اعمال قانون برای کنترل افراط‌ها است.

اگر نهادهای قضایی و حقوقی اقتدار لازم را در کنترل این بی‌پروایی‌های اخلاقی – سیاسی اعمال نکنند، شاید فردا برای آینده جامعه ما دیر شده باشد. خیلی دیر. زیرا بیماری پوپولیسم نه تنها بر در می‌کوبد بلکه در دل و داخل نظام انتخاباتی ما رخنه و لانه کرده است. 

*  عضو هیأت علمی و دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] - ابن ادریس الحلی، السرائر، ( قم: مؤسسة النشر الاسلامی، 1410ق) ج1، ص51.
«ولا أقلد إلا الدلیل الواضح، والبرهان اللائح، ولا أعرج إلى أخبار الآحاد، فهل هدم الإسلام إلا هی».