سالینجر درگذشت
مرگ خالق ناتوردشت و فرانی و زویی در انزوا
وی در سن 91 سالگی به مرگ طبیعی درگذشت
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب - سرویس فرهنگی: جى. دى. سالینجر نویسنده معروف آمریکایى و خالق "ناتور دشت" در سن ۹۱ سالگى درگذشت.
پسر این نویسنده در بیانیه‌اى اعلام کرده‌است که سلینجر عصر چهارشنبه به مرگ طبیعى در منزل خود در نیوهمپشایر درگذشته است.
سالینجر که از نویسندگان مطرح قرن بیستم به شمار مى‌رود با اثر جاودان خود به نام "ناتور دشت" که در سال ۱۹۵۱ منتشر شد به شهرت و محبوبیت دست یافت ولى در چند دهه گذشته با پیشه کردن انزواى خود‌خواسته، به ندرت در انظار عمومى ظاهر شد.
بر اساس گزارش آسوشیتدپرس، بیش از ۶۰ میلیون نسخه از کتاب "ناتور دشت" در سراسر جهان به فروش رفته‌است. در زبان فارسی دو ترجمه‌ی متفاوت از این کتاب به ترجمه‌ی آقایان احمد کریمی حکاک و محمدعلی نجفی منتشر شده است. آخرین کتابى که از سالینجر منتشر شد مربوط به سال ۱۹۶۵ و با نام "هاپ وورث ۱۶، ۱۹۲۸" بود.
گفته می‌شود پس از مرگ این نویسنده مشهور 15 کتاب چاپ نشده از وی در منزلش پیدا شده‌است.
مروری بر زندگی‌نامه سالنیجر
در سال ۱۹۱۹ در منهتن نیویورک از پدری یهودی و مادری مسیحی به دنیا آمده است. در هجده، نوزده‌سالگی چند ماهی را در اروپا گذرانده و در سال ۱۹۳۸ هم‌زمان با بازگشت‌اش به آمریکا در یکی از دانشگاه‌های نیویورک به تحصیل پرداخته، اما آن را نیمه‌تمام رها کرد.
اولین داستان سالینجر به نام «جوانان» در سال ۱۹۴۰ در مجلهٔ استوری به چاپ رسید. چند سال بعد (طی سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ ) داستان ناتور دشت به شکل دنباله‌دار در آمریکا منتشر شد و سپس در سال ۱۹۵۱ روانهٔ بازار کتاب این کشور و بریتانیا گردید.
ناتور دشت اولین کتاب سالینجر در مدت کمی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد و بنگاه انتشاراتی «راندم هاوس» (Random House) در سال ۱۹۹۹ آن را به عنوان شصت و چهارمین رمان برتر قرن بیستم معرفی نمود. این کتاب در مناطقی از آمریکا، به‌عنوان کتاب «نامناسب» و «غیراخلاقی» شمرده شده و در فهرست کتاب‌های ممنوعهٔ دههٔ ۱۹۹۰ - منتشر شدهٔ از سوی «انجمن کتابخانه‌های آمریکا» - قرار گرفت. تقاضای زیادی برای ساختن آثار سینمایی از رمان‌هایش وجود داشته اما او با این کار مخالفت می‌کرد و مشهور است که در مقابل تهیه‌کنندگی که خواسته بود از ناتور دشت اقتباس کند گفته بود هولدون (شخصیت اصلی ناتوردشت) از سینما خوشش نمی‌آید. او در مورد انتشار داستان‌هایش نیز بسیار وسواسی بود. زمانی که بدون هماهنگی ناشری برخی از داستان‌های او را منتشر کرد، او اقامه‌ی دعوی کرد و سرانجام کتاب‌های منتشر شده را جمع‌آوری کرد.
«فرانی و زویی»، «نه داستان» (در ایران با عنوان «دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل و هشتم» (یکی از داستان‌های آن) ترجمه و منتشر شده) «تیرهای سقف را بالا بگذارید نجاران و سیمور: پیشگفتار» ، «جنگل واژگون» ، «نغمه غمگین» ، «هفته‌ای یه بار آدمو نمی‌کشه» و «یادداشت‌های شخصی یک سرباز»از جمله آثار کم‌شمارِِ سالینجر هستند. سالينجر داراي شخصيت پردازي قوي در داستانهاي خود است. او به طور خاصي خانواده گلس را كه معروفترين شخصيتهاي داستان‌های او هستند به عرصه كشاند ودر داستانهاي متفاوت از افراد اين خانواده پرده برداري كرد . خانواده‌ای كه داراي هفت بچه و نابغه‌هايی كه در يك برنامه راديويي به طور مداوم حضور دارند و در دوره‌های مختلف جز شركت‌كنندگان برنامه بچه باهوش هستند. اما در اين خانواده بزگترين برادر مرشد ديگران است و او شخصيتي است با نام سيمور. سيمور ابتدا با اشاره كوچكي در يكي از داستانهاي كوتاه با نام" یک روز خوش برای موز ماهی‌ها" حضور می‌يابد و همان‌جا پس از گفتگو با دختري كوچک به اتاق خود ميرود و خودكشي می‌كند.در فرانی و زويی نيز اشاره هايی به او می‌شود ولی در كتاب «تیرهای سقف را بالا بگذارید نجاران و سیمور: پیشگفتار» سالينجر از زبان بادی پسر دوم خانواده شروع به گسترش و بيان سيمور می‌كند. اين كه شباهت‌های زيادي بين سيمور و خود سالينجر و بادی وجود دارد كما بيش در قهرمان‌های ديگر سالينجر با خود او مشخص است. به عنوان نمونه شخصيت هولدن در ناتور دشت نيز از اين قاعده مستثنی نيست. جنبه مهم زندگی سالينجر مبهم بودن او براي منتقدان وهواداران اوست به بيان بهتر نوعی دور از دسترس بودن است به همين دليل اطلاعات زيادي در مورد زندگی روزمره و عادی او موجود نيست.
سالینجر در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۰ (میلادی) و به مرگ طبیعی در محل زندگی خود در شهر کوچک کورنیش در نیوهمپشایر درگذشت.
آفتاب - سرویس فرهنگی: جى. دى. سالینجر نویسنده معروف آمریکایى و خالق "ناتور دشت" در سن ۹۱ سالگى درگذشت. پسر این نویسنده در بیانیه‌اى اعلام کرده‌است که سلینجر عصر چهارشنبه به مرگ طبیعى در منزل خود در نیوهمپشایر درگذشته است.
سالینجر که از نویسندگان مطرح قرن بیستم به شمار مى‌رود با اثر جاودان خود به نام "ناتور دشت" که در سال ۱۹۵۱ منتشر شد به شهرت و محبوبیت دست یافت ولى در چند دهه گذشته با پیشه کردن انزواى خود‌خواسته، به ندرت در انظار عمومى ظاهر شد.
بر اساس گزارش آسوشیتدپرس، بیش از ۶۰ میلیون نسخه از کتاب "ناتور دشت" در سراسر جهان به فروش رفته‌است. در زبان فارسی دو ترجمه‌ی متفاوت از این کتاب به ترجمه‌ی آقایان احمد کریمی حکاک و محمدعلی نجفی منتشر شده است. آخرین کتابى که از سالینجر منتشر شد مربوط به سال ۱۹۶۵ و با نام "هاپ وورث ۱۶، ۱۹۲۸" بود.
گفته می‌شود پس از مرگ این نویسنده مشهور 15 کتاب چاپ نشده از وی در منزلش پیدا شده‌است.
مروری بر زندگی‌نامه سالنیجر
در سال ۱۹۱۹ در منهتن نیویورک از پدری یهودی و مادری مسیحی به دنیا آمده است. در هجده، نوزده‌سالگی چند ماهی را در اروپا گذرانده و در سال ۱۹۳۸ هم‌زمان با بازگشت‌اش به آمریکا در یکی از دانشگاه‌های نیویورک به تحصیل پرداخته، اما آن را نیمه‌تمام رها کرد.
اولین داستان سالینجر به نام «جوانان» در سال ۱۹۴۰ در مجلهٔ استوری به چاپ رسید. چند سال بعد (طی سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ ) داستان ناتور دشت به شکل دنباله‌دار در آمریکا منتشر شد و سپس در سال ۱۹۵۱ روانهٔ بازار کتاب این کشور و بریتانیا گردید.
ناتور دشت اولین کتاب سالینجر در مدت کمی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد و بنگاه انتشاراتی «راندم هاوس» (Random House) در سال ۱۹۹۹ آن را به عنوان شصت و چهارمین رمان برتر قرن بیستم معرفی نمود. این کتاب در مناطقی از آمریکا، به‌عنوان کتاب «نامناسب» و «غیراخلاقی» شمرده شده و در فهرست کتاب‌های ممنوعهٔ دههٔ ۱۹۹۰ - منتشر شدهٔ از سوی «انجمن کتابخانه‌های آمریکا» - قرار گرفت. تقاضای زیادی برای ساختن آثار سینمایی از رمان‌هایش وجود داشته اما او با این کار مخالفت می‌کرد و مشهور است که در مقابل تهیه‌کنندگی که خواسته بود از ناتور دشت اقتباس کند گفته بود هولدون (شخصیت اصلی ناتوردشت) از سینما خوشش نمی‌آید. او در مورد انتشار داستان‌هایش نیز بسیار وسواسی بود. زمانی که بدون هماهنگی ناشری برخی از داستان‌های او را منتشر کرد، او اقامه‌ی دعوی کرد و سرانجام کتاب‌های منتشر شده را جمع‌آوری کرد.
«فرانی و زویی»، «نه داستان» (در ایران با عنوان «دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل و هشتم» (یکی از داستان‌های آن) ترجمه و منتشر شده) «تیرهای سقف را بالا بگذارید نجاران و سیمور: پیشگفتار» ، «جنگل واژگون» ، «نغمه غمگین» ، «هفته‌ای یه بار آدمو نمی‌کشه» و «یادداشت‌های شخصی یک سرباز»از جمله آثار کم‌شمارِِ سالینجر هستند. سالينجر داراي شخصيت پردازي قوي در داستانهاي خود است. او به طور خاصي خانواده گلس را كه معروفترين شخصيتهاي داستان‌های او هستند به عرصه كشاند ودر داستانهاي متفاوت از افراد اين خانواده پرده برداري كرد . خانواده‌ای كه داراي هفت بچه و نابغه‌هايی كه در يك برنامه راديويي به طور مداوم حضور دارند و در دوره‌های مختلف جز شركت‌كنندگان برنامه بچه باهوش هستند. اما در اين خانواده بزگترين برادر مرشد ديگران است و او شخصيتي است با نام سيمور. سيمور ابتدا با اشاره كوچكي در يكي از داستانهاي كوتاه با نام" یک روز خوش برای موز ماهی‌ها" حضور می‌يابد و همان‌جا پس از گفتگو با دختري كوچک به اتاق خود ميرود و خودكشي می‌كند.در فرانی و زويی نيز اشاره هايی به او می‌شود ولی در كتاب «تیرهای سقف را بالا بگذارید نجاران و سیمور: پیشگفتار» سالينجر از زبان بادی پسر دوم خانواده شروع به گسترش و بيان سيمور می‌كند. اين كه شباهت‌های زيادي بين سيمور و خود سالينجر و بادی وجود دارد كما بيش در قهرمان‌های ديگر سالينجر با خود او مشخص است. به عنوان نمونه شخصيت هولدن در ناتور دشت نيز از اين قاعده مستثنی نيست. جنبه مهم زندگی سالينجر مبهم بودن او براي منتقدان وهواداران اوست به بيان بهتر نوعی دور از دسترس بودن است به همين دليل اطلاعات زيادي در مورد زندگی روزمره و عادی او موجود نيست.
سالینجر در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۰ (میلادی) و به مرگ طبیعی در محل زندگی خود در شهر کوچک کورنیش در نیوهمپشایر درگذشت.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید