اهدای «صلح نوبل» با 21 سال تاخير
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: چرخ تاريخ را نمي‌توان از حركت باز داشت اما شايد بتوان آن را براي زماني كوتاه يا بلند به وقفه انداخت. حالا چرخ تاريخ پس از 21سال براي «آنگ سان سوچي» و «برمه» به حركت درآمده است. رهبر آزادي‌خواهان برمه در نروژ است و جايزه صلحي را كه پيشتر دولت نظامي ميانمار اجازه دريافت آن را به او نداده بود، دريافت و سخنراني كرد.
الكس پسر بزرگ او 21سال پيش اين جايزه را به تمامي مردم برمه تقديم كرد و در سخنراني‌اش تنها گفت: اين جايزه مال مردم برمه است و پيروزي نهايي در پيكاري درازمدت، صلح، آزادي و دموكراسي را به برمه باز خواهد گرداند. حالا سوچي در سخنراني خود گفت: «اغلب روزهايي كه در حصر خانگي بودم، احساس مي‌كردم ديگر بخشي از اين دنيا نيستم اما كسب جايزه صلح نوبل بار ديگر به من زندگي داد؛ اينكه هستم. دريافت صلح نوبل بار ديگر مرا به جامعه بشري بازگرداند. اما مهم‌تر از همه دريافت اين جايزه بار ديگر توجه جهاني را به سمت و سوي مبارزه براي دموكراسي در برمه بازگرداند؛ اينكه ما فراموش نشده‌ايم. جنگ جهاني اول، نمادي بود از هدر رفتن نيروي جوان؛ نيروهاي بالقوه؛ جنگي كه همه نيروهاي مثبت را از سياره ما گرفت. براي چه؟ نزديك به يك قرن مي‌گذرد و همچنان جواب درخوري براي دليل شروع يك چنين جنگي پيدا نكرده‌ايم. اما آيا ما هنوز هم گناهكار نيستيم اگر به خشونت، بي‌مبالاتي، بي‌احتياطي به آينده‌مان و انسانيت كم‌توجهي كنيم؟ جنگ تنها عرصه‌اي نيست كه عدم رعايت صلح در آن منجر به مرگ شده باشد. هر كجا كه رنج در آن ناديده گرفته شده باشد، بذر نزاع و درگيري كاشته خواهد شد و دانه‌هاي جنگ و درد و رنج و تخريب و خشونت رشد خواهند كرد. ما بسيار خوشبختيم كه در عصري زندگي مي‌كنيم كه رفاه و آزادي اجتماعي و كمك به پايبندي به انسانيت جزو ملزومات شناخته مي‌شود و نه مطلوبات. من بسيار خوشبخت هستم كه در عصري زندگي مي‌كنم كه سرنوشت زندانيان براي مردم در هر كجاي دنيا نگران‌كننده است؛ عصري كه توجه به دموكراسي و حقوق بشر بيشتر شده و اين موضوع جزو حقوق اصلي همه شناخته شده است. صلح مطلق هدفي دست‌نيافتني است اما ما بايد مسير خود را در اين راستا ادامه داده و رو به سوي آن حركت كنيم. به مانند يك مسافر در صحرا كه چشم به ستاره‌‌ها در آسمان مي‌دوزد و مسير خود را پيدا مي‌كند حتي اگر به صلح مطلق دست نيابيم، چرا كه صلح مطلق در اين زمين وجود ندارد و تنها هدف ما بايد تلاشي شخصي و ملي براي دستيابي به دوستي و اعتماد باشد تا جامعه بشري خود را امن‌تر و مهربان‌تر كنيم. در نهايت اينكه، بايد تلاش كنيم تا جهان را تهي از بي‌خانمان، آواره و نااميد كنيم؛ جهاني كه ساكنان آن در هر گوشه و هر جايي از آن در صلح و آزادي زندگي مي‌كنند.»
سوچي پيش از سخنراني خود در مصاحبه با سي‌ان‌ان هم گفت: من معناي واژه صلح را به شخصه احساس كردم. صلح براي من مفهومي جز محو كردن تمامي عوامل منفي در دنيا ندارد. صلح براي من تنها به معناي پايان جنگ و خشونت نيست. صلح به معناي تمام عواملي است كه منجر به جلوگیری از جنگ و خشونت مي‌شود، عواملي چون فقر، نابرابري، تخلف...
آنگ سان سوچي، رهبر مخالفان برمه براي دريافت جايزه صلح نوبل خود روز پنجشنبه براي اولين بار پس از ۲۴ سال توانست از كشور خارج شود.
سوچي سفري دو هفته‌اي را به اروپا آغاز كرده است و قصد دارد تا در اين سفر از كشورهاي بريتانيا، سوييس، ايرلند و فرانسه ديدن كند.
او قرار است در ادامه سفر اروپايي خود به ايرلند رفته و جشن تولد 67 سالگي خود را در كنار خانواده جشن بگيرد. او روز جمعه در نشست خبري در اسلو، از مردم كشور نروژ براي كمك به مردم برمه در طي كردن آنچه كه او يك راه دشوار خواند، تشكر كرد.
سوچي در پايان گفت كه همچنان مردم برمه براي رسيدن به اصلاحات كامل با مسير دشواري روبه‌رو هستند، اما با همياري ملي بر آنها فايق خواهند آمد. جايزه صلح نوبل ۲۱ سال پيش به او اهدا شده بود اما به دليل محدوديت‌هايي كه دولت برمه براي او وضع كرده بود موفق نشده بود از كشور خارج شود و جايزه خود را دريافت كند.
سوچي در سال ۱۹۸۸ پس از سال‌ها زندگي در خارج به برمه بازگشت تا از مادرش مراقبت كند اما تصميم گرفت آنجا بماند و رهبر جنبش دموكراسي‌خواهي كشورش شود كه دهه‌ها تحت كنترل نظاميان بود. اما ديدار او با شوهرش مايكل اريس در كريسمس ۱۹۹۵ بي‌اينكه بدانند آخرين ديدار آن دو بود، چرا كه آنگ‌سان در برمه باقي ماند و شوهرش كشور را ترك كرد، ولي حكومت برمه درخواست‌هاي بعدي شوهرش براي دريافت ويزا را رد كرد.
سوچي اواخر سال ۲۰۱۰ آزاد شد. در انتخابات عمومي سال ۱۹۹۰، اتحاديه ملي دموكراسي به رهبري سوچي توانست ۵۹درصد آراي ملي و ۸۱درصد كرسي‌هاي مجلس را از آن خود كند. او كه پيش از اين انتخابات نيز در بازداشت خانگي بود، مجموعا ۱۵ سال از عمر خود را بين ژوييه سال ۱۹۸۹ تا نوامبر سال ۲۰۱۰ در حصر خانگي به‌سر برده است. او در سال ۱۹۹۲ جايزه جواهر لعل نهرو را هم به منظور تفاهم بين‌المللي از دولت هند و جايزه بين‌المللي سيمون بوليوار را از دولت ونزوئلا دريافت كرد. با اجراي فرمان آزادي آنگ سان سوچي، رهبر مخالفان دولت ميانمار و برچيده شدن ايستگاه‌هاي پليس در اطراف خانه او، دوران حصر خانگي اين برنده جايزه صلح نوبل سرانجام سپري شد و صدها نفر از حاميان خانم سوچي، او را در مقابل در منزلش مشاهده كردند. پس از پايان دوران حصر خانگي، سوچي به عنوان رهبر حزب اتحاد ملي براي دموكراسي، در انتخابات پارلماني ميانمار شركت كرد و به مجلس راه يافت.
منبع: شرق/ نسرين رضايي
آفتاب: چرخ تاريخ را نمي‌توان از حركت باز داشت اما شايد بتوان آن را براي زماني كوتاه يا بلند به وقفه انداخت. حالا چرخ تاريخ پس از 21سال براي «آنگ سان سوچي» و «برمه» به حركت درآمده است. رهبر آزادي‌خواهان برمه در نروژ است و جايزه صلحي را كه پيشتر دولت نظامي ميانمار اجازه دريافت آن را به او نداده بود، دريافت و سخنراني كرد.الكس پسر بزرگ او 21سال پيش اين جايزه را به تمامي مردم برمه تقديم كرد و در سخنراني‌اش تنها گفت: اين جايزه مال مردم برمه است و پيروزي نهايي در پيكاري درازمدت، صلح، آزادي و دموكراسي را به برمه باز خواهد گرداند. حالا سوچي در سخنراني خود گفت: «اغلب روزهايي كه در حصر خانگي بودم، احساس مي‌كردم ديگر بخشي از اين دنيا نيستم اما كسب جايزه صلح نوبل بار ديگر به من زندگي داد؛ اينكه هستم. دريافت صلح نوبل بار ديگر مرا به جامعه بشري بازگرداند. اما مهم‌تر از همه دريافت اين جايزه بار ديگر توجه جهاني را به سمت و سوي مبارزه براي دموكراسي در برمه بازگرداند؛ اينكه ما فراموش نشده‌ايم. جنگ جهاني اول، نمادي بود از هدر رفتن نيروي جوان؛ نيروهاي بالقوه؛ جنگي كه همه نيروهاي مثبت را از سياره ما گرفت. براي چه؟ نزديك به يك قرن مي‌گذرد و همچنان جواب درخوري براي دليل شروع يك چنين جنگي پيدا نكرده‌ايم. اما آيا ما هنوز هم گناهكار نيستيم اگر به خشونت، بي‌مبالاتي، بي‌احتياطي به آينده‌مان و انسانيت كم‌توجهي كنيم؟ جنگ تنها عرصه‌اي نيست كه عدم رعايت صلح در آن منجر به مرگ شده باشد. هر كجا كه رنج در آن ناديده گرفته شده باشد، بذر نزاع و درگيري كاشته خواهد شد و دانه‌هاي جنگ و درد و رنج و تخريب و خشونت رشد خواهند كرد. ما بسيار خوشبختيم كه در عصري زندگي مي‌كنيم كه رفاه و آزادي اجتماعي و كمك به پايبندي به انسانيت جزو ملزومات شناخته مي‌شود و نه مطلوبات. من بسيار خوشبخت هستم كه در عصري زندگي مي‌كنم كه سرنوشت زندانيان براي مردم در هر كجاي دنيا نگران‌كننده است؛ عصري كه توجه به دموكراسي و حقوق بشر بيشتر شده و اين موضوع جزو حقوق اصلي همه شناخته شده است. صلح مطلق هدفي دست‌نيافتني است اما ما بايد مسير خود را در اين راستا ادامه داده و رو به سوي آن حركت كنيم. به مانند يك مسافر در صحرا كه چشم به ستاره‌‌ها در آسمان مي‌دوزد و مسير خود را پيدا مي‌كند حتي اگر به صلح مطلق دست نيابيم، چرا كه صلح مطلق در اين زمين وجود ندارد و تنها هدف ما بايد تلاشي شخصي و ملي براي دستيابي به دوستي و اعتماد باشد تا جامعه بشري خود را امن‌تر و مهربان‌تر كنيم. در نهايت اينكه، بايد تلاش كنيم تا جهان را تهي از بي‌خانمان، آواره و نااميد كنيم؛ جهاني كه ساكنان آن در هر گوشه و هر جايي از آن در صلح و آزادي زندگي مي‌كنند.»
سوچي پيش از سخنراني خود در مصاحبه با سي‌ان‌ان هم گفت: من معناي واژه صلح را به شخصه احساس كردم. صلح براي من مفهومي جز محو كردن تمامي عوامل منفي در دنيا ندارد. صلح براي من تنها به معناي پايان جنگ و خشونت نيست. صلح به معناي تمام عواملي است كه منجر به جلوگیری از جنگ و خشونت مي‌شود، عواملي چون فقر، نابرابري، تخلف...
آنگ سان سوچي، رهبر مخالفان برمه براي دريافت جايزه صلح نوبل خود روز پنجشنبه براي اولين بار پس از ۲۴ سال توانست از كشور خارج شود.
سوچي سفري دو هفته‌اي را به اروپا آغاز كرده است و قصد دارد تا در اين سفر از كشورهاي بريتانيا، سوييس، ايرلند و فرانسه ديدن كند.
او قرار است در ادامه سفر اروپايي خود به ايرلند رفته و جشن تولد 67 سالگي خود را در كنار خانواده جشن بگيرد. او روز جمعه در نشست خبري در اسلو، از مردم كشور نروژ براي كمك به مردم برمه در طي كردن آنچه كه او يك راه دشوار خواند، تشكر كرد.
سوچي در پايان گفت كه همچنان مردم برمه براي رسيدن به اصلاحات كامل با مسير دشواري روبه‌رو هستند، اما با همياري ملي بر آنها فايق خواهند آمد. جايزه صلح نوبل ۲۱ سال پيش به او اهدا شده بود اما به دليل محدوديت‌هايي كه دولت برمه براي او وضع كرده بود موفق نشده بود از كشور خارج شود و جايزه خود را دريافت كند.
سوچي در سال ۱۹۸۸ پس از سال‌ها زندگي در خارج به برمه بازگشت تا از مادرش مراقبت كند اما تصميم گرفت آنجا بماند و رهبر جنبش دموكراسي‌خواهي كشورش شود كه دهه‌ها تحت كنترل نظاميان بود. اما ديدار او با شوهرش مايكل اريس در كريسمس ۱۹۹۵ بي‌اينكه بدانند آخرين ديدار آن دو بود، چرا كه آنگ‌سان در برمه باقي ماند و شوهرش كشور را ترك كرد، ولي حكومت برمه درخواست‌هاي بعدي شوهرش براي دريافت ويزا را رد كرد.
سوچي اواخر سال ۲۰۱۰ آزاد شد. در انتخابات عمومي سال ۱۹۹۰، اتحاديه ملي دموكراسي به رهبري سوچي توانست ۵۹درصد آراي ملي و ۸۱درصد كرسي‌هاي مجلس را از آن خود كند. او كه پيش از اين انتخابات نيز در بازداشت خانگي بود، مجموعا ۱۵ سال از عمر خود را بين ژوييه سال ۱۹۸۹ تا نوامبر سال ۲۰۱۰ در حصر خانگي به‌سر برده است. او در سال ۱۹۹۲ جايزه جواهر لعل نهرو را هم به منظور تفاهم بين‌المللي از دولت هند و جايزه بين‌المللي سيمون بوليوار را از دولت ونزوئلا دريافت كرد. با اجراي فرمان آزادي آنگ سان سوچي، رهبر مخالفان دولت ميانمار و برچيده شدن ايستگاه‌هاي پليس در اطراف خانه او، دوران حصر خانگي اين برنده جايزه صلح نوبل سرانجام سپري شد و صدها نفر از حاميان خانم سوچي، او را در مقابل در منزلش مشاهده كردند. پس از پايان دوران حصر خانگي، سوچي به عنوان رهبر حزب اتحاد ملي براي دموكراسي، در انتخابات پارلماني ميانمار شركت كرد و به مجلس راه يافت.
منبع: شرق/ نسرين رضايي
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید