انتقاد صریح موسوی از سرگردان کردن اساتید به بهانه گزینش‌های پیاپی

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: میرحسین موسوی گفت: «اگر فردی از آینده ترس داشته باشد امنیت و آزادیش را در خارج از مرزها جستجو می‌کند. در حالی که می‌بینیم که احساس عدم امنیت در کلام دانشگاهیان هم احساس می‌شود».

به گزارش گروه سیاسی آفتاب، مهندس میرحسین موسوی گفت: «اگر بخواهیم استقلال کشور را حفظ کنیم باید تغییر رویه بدهیم. روش حاکم ره به جایی نمی‌برد».

مهندس میرحسین موسوی صبح امروز در جمع تعداد کثیری از اساتید،‌ پژوهشگران و دانشگاهیان دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی کشور در دانشکده فنی دانشگاه تهران، افزود: «داشتن برنامه و نگاه علمی به مسائل شرط پویایی است؛ در حالی که اکنون بر اساس اطلاعات و داده‌های ناقص و بدون توجه به نظریات کارشناسان و محققان عمل می‌شود». 



وی تصریح کرد: «رویه موجود منجر به تنزل سیاست‌های مفید و موثر و افزایش ترس و بی‌اعتمادی در میان مردم شده است».

موسوی اظهار داشت: «در حال حاضر تمام طرح‌های عظیم متوقف شده و منجر به کاهش توان خرید مردم، فقر، بیکاری و اعتیاد شده است. طی سال‌های اخیر ایجاد فضای بی‌اعتمادی نسبت به جوانان و جامعه سبب کاهش حضور مردم به ویژه جوانان در انتخابات شد در حالی‌که، مشارکت زیر 50 درصد مردم در انتخابات زیبنده کشور نیست».

وی تاکید کرد: «طی سفرهای استانی اولین مشکلی که مردم با من در میان می‌گذارند، مسئله اعتیاد است. حال می‌پرسم اعتیاد، تورم و بیکاری جوانان مسئله چندم دولت است»؟

موسوی در مورد اشتغال به عنوان دغدغه‌های دانشجویان و خانواده‌های آنان، افزود: «ثبات در مدیریت‌ها و حذف تغییرات سریع و نا‌به‌هنگام مدیران عامل بانکها که شاهد آن بوده‌ایم، رافع مشکل اشتغال جوانان است. با این تغییرات سریع و رفت و آمدهای زودهنگام نمی‌توان شاهد سرمایه‌ گذاری‌های خارجی در کشور بود. حتی سرمایه‌گذاران داخلی هم حاضر به سرمایه‌گذاری در کشور نخواهند بود و آنها را فرار می‌دهد. آنها سرمایه‌های خود را یا به دوبی می‌برند یا در فعالیت‌هایی صرف می‌کنند که نفعی برای مردم ندارد».

وی تاکید کرد: «راه، برگشت به مسیر عقلانی در تصمیم‌گیری‌هاست».

موسوی گفت: «اساتید دانشگاهی، قشر فرهیخته و دانشمندانی هستند که تمام دغدغه‌ها و مشکلات کشور را حفظ می‌کنند. این همان ارتباط عمیق بین دانشگاه و جامعه است».

موسوی افزود: «البته صحبت در جمع اساتید از جهتی دشوار و از جهتی آسان است. از آن درجه سخت است که تناقض صحبت‌ها را حس می‌کنند و در نتیجه تناقض، ارتباط لازم ایجاد نشده و ارتقاع برای تغییر وضع را نخواهیم یافت. آسان است از آن جهت که بنده جزو نیروهای دانشگاهی از سال 1353 بوده‌ام و حتی در دوران مسئولیتم ارتباطم را با دانشگاه حفظ کرده‌ام. چون درک و فهم و درون فهمی دانشگاه برای مملکت نیازی اساسی است». 



نخست وزیر دوران دفاع مقدس اذعان داشت: «یکی از اصلی‌ترین بحث‌هایی که در این نشست از سوی اساتید مطرح شد بحث ترس و عدم امنیت جامعه دانشگاهی است، این حس از احساس هجران سرچشمه می‌گیرد. ما در جامعه مشکل ترس را داریم، این ترس می‌تواند از عدم امنیت سرچشمه بگیرد، امنیتی که در دانشگاه و جامعه آن را نمی‌بینیم».

موسوی با تاکید بر ضرورت وجود فضای امن در جامعه دانشگاهی، گفت: «جوانان ما احساس آزادی و امنیت شغلی می‌خواهند در حالی که آینده‌ای در پیش‌ روی خود نمی‌بینند و در فضایی مبهم سرگردانند».

وی علت اصلی فرار مغزها را در همین رابطه عنوان کرد و افزود: «اگر فردی از آینده ترس داشته باشد، امنیت و آزادیش را در خارج از مرزها جستجو می‌کند. در حالی که می‌بینیم که احساس عدم امنیت در کلام دانشگاهیان احساس می‌شود».

موسوی گفت: «کافی نیست دولت امنیت داشته باشد، بلکه امنیت مردم مهمتر از امنیت دولت است. بر همین مبنا دانشجویان و اساتید باید احساس امنیت کنند».

وی گفت: «خودم عضو کادر دانشگاهی هستم و شاهدم که عده‌ای از اساتید سال‌ها در میان گروه و وزارتخانه در رفت‌ و آمدند آن هم برای گزینش‌های پیاپی. در حالی که این افراد انسانهای شریفی هستند».

موسوی به اصول متعدد قانون اساسی و سند چشم‌انداز بیست ساله کشور اشاره کرد و گفت: «در قانون اساسی و سند چشم انداز بر حقوق و کرامت انسانی تاکید شده است، اما کرامت و منزلت اساتید امروز مورد تهدید واقع شده است».

موسوی علت نبود فضای شاد و خلاقیت و نوع آوری در کشور را نبود امنیت عنوان کرد و گفت: «اگر جامعه آزاد از افسردگی و غم و رنج باشد، می‌تواند کج‌روی‌ها را رفع کند؛ که این با شرایط فعلی که نگاه امنیتی به همه چیز نظارگر است، موثر نخواهد بود. گیت‌ها بدون هیچ ضرورتی در دانشگاه‌ها ایجاد شده و باید برداشته شود. همین عدم اعتماد و اطمینان منجر به کاهش تعداد رای دهندگان به زیر 30 درصد شده است. آن هم در استان‌های مهم و بزرگ کشور».

میرحسین موسوی شعار اصلیش را عقلانی کردن تصمیمات عنوان و خاطر نشان کرد: «تمام مسیرهایی که به سمت تصمیمات کلان می‌رود می‌بایست عقلانی باشد».



وی گفت: «با وجود انحلال یک شبه و فله‌ای شوراهای مهم تصمیم ساز و تصمیم گیر عجیب نیست در برنامه‌های چهارساله توسعه سهم بودجه پژوهش به 45 صدم درصد تقلیل یابد، در حالی که در برنامه اول آن هم با وجود جنگ مقرر شد تا این سهم از 5/3 صدم درصد به یک و نیم درصد برسد. اگر تمام نیروها و اقتصاد کشور و متخصصان بسیج می‌شدند در جایگاه امروزی نبودیم».

موسوی گفت: «آیا قابل تامل نیست که بعد 30 سال از اول انقلاب و 20 سال از اولین برنامه توسعه در زمینه اقتصادی با کاهش و روند سقوط مواجه باشیم؟! علت این موضوع عدم فهم نقش علم در مدیریت و پیشرفت کشور است. به هیچ وجه ارتباط ارگانیک بین رشد علم و تصمیمات و تحقیقات وجود ندارد. یکی از تنگناها عدم استفاده از نیروهای کارآمد است».

وی با تاکید بر ضرورت هماهنگی صنعت و تحقیقات اظهار داشت: «طی 3 تا 4 سال آخر جنگ این رویه در حال ایجاد بود که بین صنعت و بخش تحقیقات دانشگاه‌ها ارتباط فراهم شود، البته شرایط آن هم محقق شد در حالی که اکنون هر چه پیش می‌رویم اثری از نهادینه شدن این موضوع نمی‌بینیم».

موسوی گفت: «مبارزه با فساد این نیست که دولت جاسوس بگذارد تا فردی را دستگیر کرده، معرفی کند سر او را بتراشند و زود بخواهند فساد را ریشه کن کند. بلکه باید زمینه و بسترهای جرم خیزی که منجر به فساد می‌شوند، شناسایی بشود. همین اقتصاد صدقه‌ای که به صورت رشوه‌ای درآمده تا رای مردم را جمع کند، فساد است».

وی منزلت اجتماعی اساتید را طی سال‌های اخیر در مرحله نزولی عنوان کرد و اظهار داشت: «بی‌توجهی به منزلت و ارزش اساتید دانشگاه عامل فساد در جامعه است».

میرحسین رفع تبیض و اقتصاد رانتی را نیازمند تغییر دانست و گفت: «امروز همه نیروهای معتقد به جامعه به تغییر اعتقاد پیدا کرده‌اند و این تغییر جز با همراهی قشرهای ضعیف و متوسط جامعه امکان پذیر نیست. البته روشن کردن اذهان مردم نیاز به نقش آفرینی دانشگاهیان به عنوان یک رسانه بزرگ دارد».

وی همچنین به ضرورت هماهنگی میان دانشگاه‌های دولتی و آزاد و غیرانتفاعی اشاره کرد و افزود: «دانشگاه‌های آزاد و غیرانتفاعی می‌باید مکمل با نظام آموزش دولتی حرکت کنند و جدایی بین آنها نباشد. با ملاحظاتی که اخیرا داشته‌ام جوی که در هیات امنای دانشگاه آزاد حاکم است، آمادگی دارد تا پیشنهادات را بررسی کند و در جهت هماهنگی بیشتر گام بردارد».