شرایط امروز، مشابه زمان ملی شدن نفت است
امریکا تجربه انگلیس را تکرار نکند
آفتاب‌‌نیوز : 
در آن زمان، انگلیس، مسئله نفت ایران را در چالشی ملی قرارداد که بعدها به ضرر دولت انگلیس تمام شد. اکنون هم در خواست امریکای مبنی بر وارد کردن سوخت هسته ای به ایران به جای تولید آن، تقریبا همان واکنش را در ایران به همراه خواهد داشت.
خواسته امریکا، موجب خواهد شد که ایران به مصرف کننده صرف در بازار هسته ای تبدیل شود و این به هیچ وجه مورد پسند ایرانیان نیست. زیرا آنها می دانند که نباید در مورد تامین منابع و انرژی به خارجیها اعتماد کنند.
در سال 1975 میلادی، ایران ده در صد از نیروگاه غنی سازی اورانیوم یورودیف فرانسه را به قیمت یک میلیارد دلار خریداری کرد اما با این وجود، تاکنون از خارج هیچ اورانیومی دریافت نکرده است. یک کمپانی آلمانی هم که قرار بود برای ساخت نیروگاه هسته ای بوشهر مشارکت کند تحت فشار امریکا از این جریان دست کشید.
در زمان جنگ ایران و عراق، واشنگتن هم سعی کرد از دستیابی ایران به قطعات تسلیحات امریکایی جلوگیری کند و در مقابل، به کمک به عراق و فروش تکنولوژی هواپیماهای شناسایی روی آورد.
بنابراین با توجه به این سابقه تاریخی، حساسیت ایرانیها بی دلیل به نظر نمی رسد.
اما این فقط بخشی از مشکلات امریکا با ایران است. واشنگتن همچنان ایران را به استفاده از برنامه هسته ای به عنوان پوششی برای ساخت بمب اتمی متهم می کند؛ اما حتی آژانس بین المللی انرژی اتمی هم نتوانست دلیلی برای اثبات این مسئله پیدا کند.
اما اکنون ثابت شده است که آلودگی یافته شده روی تجهیزات ایران، منشا خارجی داشته و بر روی تجهیزات خریداری شده از روسیه و پاکستان دیده شده است و با این ترتیب، صحت اظهارات مقامات ایرانی تایید شده است.
واقعیت آن است که ایران به راهی برای مقابله با دشمنان خود احتیاج دارد. دغدغه های امنیتی ایران، کاملا قابل توجیه و مشروع هستند. ایران در منطقه ای قرار گرفته که کاملا میان نیروهای امریکایی و پایگاههای امریکایی محصور است. بی ثباتی در قفقاز، آسیای مرکزی، افغانستان و عراق هم به این نگرانیها دامن می زند. اگر سلاح های هسته ای پاکستان به دست تروریستها بیفتد، ایران در درجه اول مورد تهدید قرار خواهد گرفت.
همسایگان عرب ایران هم در زمان جنگ ایران و عراق نشان دادند که قابل اعتماد نیستند. در آن زمان، عراق ایران را با موشکهای اسکاد و سلاح های شیمیایی هدف قرار داده بود ولی اعراب در مقابل آن ساکت ماندند. واقعیت آن است که ایران نمی تواند تنها به داشتن بازدارندگی متعارف هسته ای بسنده کند و به همین جهت، نمی تواند به واردات تسلیحات متکی باشد.
به همین دلیل است که مقامات ایرانی می خواهند بازدارنده دیگری را هم در اختیار داشته باشند. در آن صورت. حمایت ملی از برنامه های هسته ای هم افزایش خواهد داشت. اکنون زمان آن فرا رسیده که امریکا بداند به جای تهدید کردن ایران، باید به دیپلماسی آرام روی آورد.
در آن زمان، انگلیس، مسئله نفت ایران را در چالشی ملی قرارداد که بعدها به ضرر دولت انگلیس تمام شد. اکنون هم در خواست امریکای مبنی بر وارد کردن سوخت هسته ای به ایران به جای تولید آن، تقریبا همان واکنش را در ایران به همراه خواهد داشت. خواسته امریکا، موجب خواهد شد که ایران به مصرف کننده صرف در بازار هسته ای تبدیل شود و این به هیچ وجه مورد پسند ایرانیان نیست. زیرا آنها می دانند که نباید در مورد تامین منابع و انرژی به خارجیها اعتماد کنند.
در سال 1975 میلادی، ایران ده در صد از نیروگاه غنی سازی اورانیوم یورودیف فرانسه را به قیمت یک میلیارد دلار خریداری کرد اما با این وجود، تاکنون از خارج هیچ اورانیومی دریافت نکرده است. یک کمپانی آلمانی هم که قرار بود برای ساخت نیروگاه هسته ای بوشهر مشارکت کند تحت فشار امریکا از این جریان دست کشید.
در زمان جنگ ایران و عراق، واشنگتن هم سعی کرد از دستیابی ایران به قطعات تسلیحات امریکایی جلوگیری کند و در مقابل، به کمک به عراق و فروش تکنولوژی هواپیماهای شناسایی روی آورد.
بنابراین با توجه به این سابقه تاریخی، حساسیت ایرانیها بی دلیل به نظر نمی رسد.
اما این فقط بخشی از مشکلات امریکا با ایران است. واشنگتن همچنان ایران را به استفاده از برنامه هسته ای به عنوان پوششی برای ساخت بمب اتمی متهم می کند؛ اما حتی آژانس بین المللی انرژی اتمی هم نتوانست دلیلی برای اثبات این مسئله پیدا کند.
اما اکنون ثابت شده است که آلودگی یافته شده روی تجهیزات ایران، منشا خارجی داشته و بر روی تجهیزات خریداری شده از روسیه و پاکستان دیده شده است و با این ترتیب، صحت اظهارات مقامات ایرانی تایید شده است.
واقعیت آن است که ایران به راهی برای مقابله با دشمنان خود احتیاج دارد. دغدغه های امنیتی ایران، کاملا قابل توجیه و مشروع هستند. ایران در منطقه ای قرار گرفته که کاملا میان نیروهای امریکایی و پایگاههای امریکایی محصور است. بی ثباتی در قفقاز، آسیای مرکزی، افغانستان و عراق هم به این نگرانیها دامن می زند. اگر سلاح های هسته ای پاکستان به دست تروریستها بیفتد، ایران در درجه اول مورد تهدید قرار خواهد گرفت.
همسایگان عرب ایران هم در زمان جنگ ایران و عراق نشان دادند که قابل اعتماد نیستند. در آن زمان، عراق ایران را با موشکهای اسکاد و سلاح های شیمیایی هدف قرار داده بود ولی اعراب در مقابل آن ساکت ماندند. واقعیت آن است که ایران نمی تواند تنها به داشتن بازدارندگی متعارف هسته ای بسنده کند و به همین جهت، نمی تواند به واردات تسلیحات متکی باشد.
به همین دلیل است که مقامات ایرانی می خواهند بازدارنده دیگری را هم در اختیار داشته باشند. در آن صورت. حمایت ملی از برنامه های هسته ای هم افزایش خواهد داشت. اکنون زمان آن فرا رسیده که امریکا بداند به جای تهدید کردن ایران، باید به دیپلماسی آرام روی آورد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید