مسعود فراستی: پسر دلفینی ۲ مرا یاد انیمیشن‌های دوست داشتنی انداخت
دومین قسمت از انیمیشن پسر دلفینی ساخته محمد خیراندیش، از سوم اسفند ماه گذشته روی پرده رفته و تا به حال بیشتر از ۳۱ میلیارد تومان فروش داشته است. این انیمیشن با سرمایه‌گذاری ۵۰ درصدی شرکت‌های خارجی ساخته شده و به گفته تهیه‌کننده قرار است نسبت به فصل اول اکران‌های خارجی بیشتری در سینما‌های کشور‌های مختلف و همچنین پلتفرم‌ها داشته باشد.
در قصه قسمت دوم این انیمیشن شاهد یک سفر دریایی هستیم که در مسیر آن شخصیت‌های جدید اضافه می‌شوند و شخصیت قهرمانان تغییر می‌کند. محمد خیراندیش در گفت و با مسعود فراستی از جزییات بیشتری در باره این انیمیشن صحبت کرده است:
مسعود فراستی، شبیه انیمیشن‌هایی که دوست دارم
پسر دلفینی من را یاد انیمیشن‌هایی انداخت که دوست دارم. رنگ فیلم و اندازه قاب‌ها به نظرم خوب بود.
چیزی که از انیمیشن‌های ایرانی در یادم است، انیمیشن‌های کانون پرورش فکری بود که اساسا روشنفکری بود و بعد هم دیگر به تعطیلی کشیده شد. با این که پسر دلفینی را کامل ندیده‌ام،، اما آن را دوست داشتم و از این که ساخته شده خوشحالم.
به نظر من فیلمنامه نویسی برای انیمیشن بسیار سخت است. یک پشت عجیب و غریب از انیمیشن‌های جهان می‌خواهد و ریشه‌هایی که در این سرزمین باشد. به اضافه این که باید فیلمنامه نویسی بلد باشی. به نظرم فیلمنامه فقط خلق موقعیت نیست. مهم این است که چطور این موقعیت به حرکت و قصه و روایت تبدیل شود.
یکی از موفقیت‌های انیمیشن‌ها ادامه هایشان است. این ادامه را باید از حالا پیش بینی کرد. در مورد این انیمیشن هم در این دو قسمت شخصیت‌ها برای مخاطب کودک آشنا شده‌اند و به نظرم باید سومین قسمت هم ساخته شود.
محمد خیراندیش، نویسنده و کارگردان، بازگشت انیماتور‌ها
پسر دلفینی اکران گسترده‌ای از کره جنوبی تا آمریکا داشت و سود خیلی خوبی هم به دست آمد. در جلسه‌ای که در شروع ساخت هر فیلم با بچه‌ها می‌گذارم، می‌گویم توجه داشته باشید که ما یک کارگر هستیم. بخش زیادی از این حرفه صنعت است، صنعت هم باید پولش را برگرداند. سینمای ما متاسفانه به پول درآوردن از تولید عادت کرده است و دیگر فروش برایش مهم نیست. در پسر دلفینی، اما ما حتی تغییراتی داشتیم که واقعا دوستش نداشتم، ولی به نفع فروش فیلم از دید هنری خودم گذشتم. واقعا به عنوان محصولی به آن نگاه کردم که باید سودش را برگرداند.
ما سبک زندگی ایرانی خلیج فارس را از آبادان در خوزستان گرفته تا سیستان و بلوچستان در این انیمیشن نمایش دادیم. از گویش، موسیقی، ژنتیک شخصیت ها، پوشش و کهن الگو‌های ایران باستان.
انیماتور‌های ما از نظر فنی و هنری قوی هستند و جذب استودیو‌های خوب دنیا می‌شوند. کرونا هم البته باعث شد این ارتباط پررنگ‌تر شود.
یک تیم بزرگ روی این انیمیشن کار کردند. نیمی از عوامل پسر دلفینی ۱ از ایران رفتند و برای قسمت دوم گروه جدید آوردیم. قصدمان هم این نبود که قسمت دوم فقط یک دنباله باشد. می‌خواستیم سرحال‌تر باشد. من و محمد شکوهی با هم فیلمنامه را نوشتیم و قصد داشتیم در روایت کار نسبت به قسمت اول پیشرفت داشته باشیم.
اتفاق خوبی که در پسر دلفینی ۲ رخ داد مهاجرت معکوس بود. چند نفر از سرپرست‌های خوب ما وقتی پسر دلفینی یک را دیدند، متوجه شدند می‌توان این جا پیشرفت کرد و الان به ایران برگشته‌اند و کار می‌کنند. البته همچنان با تعداد کسانی که از ایران رفته‌اند، قابل مقایسه نیست،، اما جزو اولین بار‌هایی بود که این اتفاق می‌افتاد.
از ابتدای نگارش ساخت این فیلم یک سال و نیم طول کشید که در دنیا یک رکورد است. بچه‌ها گاهی حتی تا ساعت ۶ صبح بیدار بودند برای این که کار به جشنواره فجر و شرکت ترکیه‌ای که شریک بود، برسد.
یک پخش کننده روس قرارداد خوبی با ما داشت که بر اساس آن در روسیه و کشور‌های حوزه قفقاز یک اکران موفق داشتیم. هرچند به جنگ روسیه و اکراین برخورد. ما با کشور‌های مختلف برای اکران قرارداد بستیم و در این قرارداد‌ها خیلی از مسائل را مشخص کردیم. پیش از هر چیز باید ترجمه خوب باید ضمانت می‌دادند و حتی روی صداپیشه‌هایی هم که انتخاب می‌کردند، نظارت داشتیم. در خیلی از کشور‌ها هم بومی سازی کردیم. مثلا دو موسیقی را که در فیلم وجود داشت، در خیلی از کشور‌ها با سازندگان همان کشور‌ها دو باره ساختیم. مثلا آهنگ‌ها را در نسخه‌های عربی و ترکی در همان کشور‌ها ساختیم.
در چین و فرانسه به وی او دی‌ها به شکل قانونمند اعلام کرده‌اند که اگر ۶۰ درصد انیمیشن خارجی پخش می‌کنید، باید ۴۰ درصد هم انیمیشن داخلی منتشر کنید. برای همین خود پلتفرم‌ها برای ساخت انیمیشن سرمایه گذاری می‌کنند. دولت باید به این شکل به هنرمند کمک کند، نه این که بگوید چه چیزی بساز و چه چیزی نساز.
قرار نبود قسمت دوم پسر دلفینی ساخته شود، اما سرمایه گذار خارجی پیشنهاد داد و ما هم این کار را کردیم. اما الان بچه‌هایی که پسر دلفینی دو را می‌بینند، از من می‌خواهند سومین قسمت را بسازم. اما نمی‌دانم استودیو این قصد را دارد یا خیر.
برای قسمت اول پسر دلفینی هم شروین حاجی پور را می‌خواستیم. او سبک دوست داشتنی دارد و می‌خواستیم به جز کودکان نوجوانان و جوانان را هم جذب کنیم و گستره مخاطب بیشتری داشته باشیم. اما برای قسمت یک او اجازه انتشار موسیقی نداشت. ولی در قسمت دوم وقتی مشخص شد مشکل قانونی ندارد، پیگیری کردیم و شروین حاجی پور به کار اضافه شد.
