کد خبر: ۱۰۲۱۳۴
تاریخ انتشار : ۰۷ تير ۱۳۸۹ - ۱۲:۱۹
به مناسبت 8 تیر، روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میكروبی

آیت‌الله هاشمی‌ رفسنجانی: كاربران سلاح‌های اتمی انسان‌های ظالم و آسیب‌دیدگان آن انسان‌های مظلوم می‌باشند

نگاه ایران به مواد شیمیایی و اتمی، استفاده صلح‌آمیز می‌باشد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: - سرویس سیاسی: آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام به مناسبت 8 تیر، روز مبارزه با سلاح‌های شیمیای و میکروبی، دیدگاه‌های خود را در این مورد منتشر کرده است.

 به گزارش آفتاب، متن کامل رئیس مجلس خبرگان رهبری، در این خصوص به شرح زیر است:

بشریت كه گل سرسبد مخلوقات خداوند در كارگاه آفرینش است، تنها مخلوق در میان مخلوقات بی‌شمار است كه شباهت‌هایی با خالق خویش دارد و شاید همین مسأله بود كه وقتی ملائک با جمله «أتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء» از خالق جهان توضیح خواستند، خداوند در پاسخ فرمود: «انّی اعلم ما لا تعلمون» 

در میان همه صفات دانش و «ابداع» نزدیک‌ترین وجه شباهت انسان با خداوند است كه «بدیع السموات والارض» می‌باشد و بشر نیز در طول حیات خویش از نخستین مراحل تكوین تاكنون، براساس همین توانایی كه خدا در نهادش نهاد، در جهت بهبود زندگی فردی و اجتماعی دست به توسعه دانش، ابداعات و اختراعات زد و یكی از خیره‌كننده‌ترین پیشرفت‌های بشری، علوم مربوط به شیمی است كه در سابق «كیمیا» خوانده می‌شد. 

علمی كه دستاوردهای آن برای تداوم حیات بشری ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است، اما حس كنجكاوی، ضرورت دفاع و بازدارندگی و بالاتر از همه، روحیه زیاده‌طلبی در وجود بعضی از انسان‌ها و جوامع موجب شده متأسفانه قدم در راهی گذارند كه موجبات اضطراب و نگرانی و در بعضی از مقاطع تاریخی باعث سلب سلامت و حیات هم‌نوعان خود شده‌اند. 

سلاح‌های شیمیایی و میكروبی كه اخیراً سلاح‌های اتمی نیز به آنها اضافه شده و از آنها به «سلاح‌های كشتار جمعی» تعبیر می‌شود و كاربرد غیرانسانی آنها، باعث شده است كه بشریت با همه نیازهایی كه به استفاده‌های صلح‌آمیز آنها دارد، صراحتاً فریاد می‌زند كه این خطرها را مهار كنید. 

نگاهی از سر تأمل به تاریخ استفاده از این نوع سلاح‌ها، نشان می‌دهد كه كاربران آنها انسان‌های ظالم و آسیب‌دیدگان آن انسان‌های مظلوم می‌باشند. قدرت‌های استكباری و استعماری و اذناب آنان كه سیطره خویش بر ملت‌ها و تداوم حیات خود را بر پایه ارعاب و تهدید نهاده‌اند و در این راه چه وسیله‌ای بهتر از سلاح‌های شیمیایی، میكروبی و اتمی است كه می‌تواند علاوه بر قتل نفس و ویرانگری، تا نسل‌های متمادی انسان‌های مریض و علیل به بار آورد؟! همان كاری كه آمریكا در جنگ جهانی دوم بر سر مردم مظلوم و بی‌دفاع دو شهر ناكازاكی و هیروشیما آورده است. 

همیشه در كنار اندیشه‌ای افراطی و تفریطی، تفكرات اعتدالی هم وجود دارد تا عده‌ای – هرچند قلیل- در كنار انسان‌ها، كشورها و قدرت‌های زورگو و زورمدار، با عنوان عقلای قوم قدم بردارند كه اگر قرار باشد مصداقی برای این نكته آورده شود، باید به مخالفان گسترش سلاح‌های شیمیایی و اتمی و موافقان برچیده شدن این نوع سلاح‌ها از همه جای جهان اشاره شود. 

مخالفت با گسترش سلاح‌های كشتار جمعی مانند زشت بودن دروغ و دزدی در همه فرهنگ‌ها، حتی كم‌فرهنگ‌ترین كشورها رسوخ كرده و امروز كشوری نیست كه شعار آن را با شور و حال ندهد، اما از قدیم گفته‌اند كه «به عمل كار برآید، به سخنرانی نیست.» چرا كه همگان می‌دانند روحیه انسانی، حتی در كمترین حالت انصاف، با قتل و غارت مخالف است. 

خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران كه پس از سقوط ژاندارم تهدید منطقه، یعنی حكومت پهلوی، در بهترین كشور دنیا از لحاظ فرهنگ دینی با مردم هوشمند و جغرافیایی استراتژیک تأسیس شد. در طول 8 سال جنگ تحمیلی كه رژیم بعث عراق با چراغ سبز غرب، فجیع‌ترین جنایات را در خطوط مقدم و پشت جبهه ایران مانند سردشت و حتی در حق مردم بی‌گناه خویش در حلبچه مرتكب می‌شد، جمهوری اسلامی ایران علی‌رغم توانایی در ساخت و به‌كارگیری سلاح‌های شیمیایی هرگز به خود اجازه نداد كه پا را از دایره انسانیت فراتر بگذارد و اصولاً نوع نگاه مسئولان و مردم ایران اسلامی به مواد شیمیایی و اتمی، استفاده صلح‌آمیز می‌باشد و خوب می‌داند كه اگر از این دانش و تكنولوژی در جهت رفاه اجتماعی گام بردارد، مهمترین و اساسی‌ترین قدم در راه فتح دل‌هاست و اگر دل‌های مردم یک جامعه با حكومت و حاكمان خویش همراه شوند، قوی‌ترین پشتیبانان خواهند بود و خطرناک‌ترین حكومت‌ها برای قدرت‌های استعماری، كشورهایی هستند كه در دانش‌های روز به استقلال رسیده باشند كه درآن صورت بدون كمترین خون‌ریزی، چنان بر دل‌های مردم دنیا حكومت می‌كنند كه از هر نوع سلاح مخرّب عمیق‌تر خواهد بود. مسأله‌ای كه امروزه قدرت‌های غربی را آزار می‌دهد و در این راه هرگونه كنش و واكنش را برای خود توجیه می‌نمایند. 

القای «انحراف ایران از مسیر صلح‌آمیز فعالیت‌های هسته‌ای» كه این روزها ترجیع‌‌بند كشورهای مستكبر و مجامع بین‌المللی تحت سیطره آنهاست، از این وحشت نشأت می‌گیرد و چون ایران اسلامی پیشرفته و توسعه‌یافته را برنمی‌تابند، هرگونه دروغ را برای خود توجیه می‌كنند. وگرنه ایران علاوه بر اثبات تفكرات انسانی خویش در دفاع مقدس، در طول سال‌های پس از آن نیز، همكاری‌های همه‌جانبه- حتی فراتر از قانون در امضای كنوانسیون- در راه اعتمادسازی حركت كرده است. 

نكته جالب در این كش و قوس‌های سیاسی، ادعای خیرخواهی قدرت‌هایی است كه سابقه تاریخی شرّ آنان تا به حال دامن بسیاری از كشورها مانند ژاپن، ویتنام، فلسطین، لبنان، افغانستان و عراق را گرفته است و كار را به جایی رسانده‌اند كه مسئول رسمی آمریكا وقیحانه ایران را تهدید به استفاده از سلاح‌های اتمی می‌نماید. 

ما می‌گوییم «رطب خورده منع رطب كی كند؟»! كشوری كه آشكارا در گفتار و رفتار چنین است، چگونه می‌تواند منادی صلح در مخالفت با گسترش سلاح‌های شیمیایی، میكروبی و اتمی باشد. 

به هر حال اهمیت این موضوع در نام‌گذاری یک روز در تقویم ملت‌ها خود را نشان می‌دهد و می‌طلبد تا به‌گونه‌ای عمل كنیم كه ابتدا داشتن این نوع سلاح‌ها را از فرهنگ منافع حیاتی این كشورها حذف كنیم تا پس از آن در جهت جهان عاری از سلاح‌های كشتار جمعی قدم برداریم. تا زمانی كه چنین باشد، هر كشوری در جهت حفظ منافع حیاتی خویش گام برمی‌دارد. 

والسلام
بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین