اروپا: استراتژی خروج یا شکست؟
آفتاب‌‌نیوز : 
اما حق ایران برای غنی سازی اورانیوم در چارچوب NPT تضمین شده است و همان طور که در قطعنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز آمده، این گام را می توان یک اقدام داوطلبانه و غیر الزام آور و اعتماد ساز به حساب آورد.
پیشتر در ماه آوریل نیز، اتحادیه اروپا ،پیشنهاد ایران برای حفظ میزان محدودی از سانتریفوژهای تحت بازرسی آژانس بین المللی انرژی اتمی را رد کرده بود. اما رد این پیشنهاد، ناشی از بی اعتمادی اروپا به ایران یا عدم اطمینان به بازرسیهای آژانس نبود؛ بلکه حاکی از تلاش اروپا برای اجتناب از مواجهه با امریکا بود زیرا امریکا پیشتر تاکید کرده بود هر معامله ای که نهایتا منجر به دستیابی ایران به چرخه سوخت هسته ای شود را نخواهد پذیرفت .
این موضع کاخ سفید در ماه آوریل سال جاری میلادی به طور واضح بیان شد و جورج بوش رئیس جمهور امریکا هم اعلام کرد:« ما در مورد غنی سازی اورانیوم نمی توانیم به ایرانیها اطمینان کنیم. آنها نباید اجازه غنی سازی داشته باشند.»
اروپا که عملا از تحمل فشار امریکا ناتوان مانده است سعی دارد با استراتژی تاخیری و بلوف، راهی برای خروج از این مخمصه پیدا کند ولی نهایتا تقصیر را هم برگردن ایران بیندازد.
اتحادیه اروپا در این راستا توانسته بهترین سپر بلا را برای خود بتراشد: محمود احمدی نژاد. اروپا به هنگام ارائه پیشنهاد خود به ایران در اوایل ماه اوت می دانست که نهایتا رد این پیشنهاد از سوی ایران به ایجاد بحران برای دولت ایران منجر خواهد شد.
اکنون نمی توان مسئله اعتماد اروپا به ایران را مطرح کرد زیرا اینجا مسئله اعتماد اروپا به آژانس بین المللی انرژی اتمی و بازرسان این سازمان مطرح است.
در واقع اروپا با رد پیشنهاد ایران که می توانست به اجتناب از مواجهه با واشنگتن منجر شود، از تجربه عراق هم درس نگرفت. اکنون استراتژی خروج اتحادیه اروپا شکست خورده و اروپاییها مجبورند به راه حلی روی آورند که حقوق ایران در چارچوب معاهدهNPT را نقض نکند.
در این شرایط مسئله تقارن مطرح است. گامهای ایران و مشوقهای اروپا تنها در صورتی که با هم تلفیق شود نتیجه بخش خواهد بود. اروپا به جای آنکه از ایران بخواهد حق غنی سازی خود را در مقابل ارائه تضمین های امنیتی لازم و سوخت از سوی اروپا کنار بگذارد، باید این خواسته را در مقابل ارائه تضمین های امنیتی لازم و سوخت هسته ای به ایران مورد توجه قرار دهد.
اگر اتحادیه اروپا از ترس امریکا بخواهد از چنین راه حل هسته ای اجتناب کند، آنگاه آژانس بین المللی انرژی اتمی می تواند از کشورهایی که شجاعت گرفتن حق خود در مجامع جهانی را دارند کمک بگیرد.
اما حق ایران برای غنی سازی اورانیوم در چارچوب NPT تضمین شده است و همان طور که در قطعنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز آمده، این گام را می توان یک اقدام داوطلبانه و غیر الزام آور و اعتماد ساز به حساب آورد. پیشتر در ماه آوریل نیز، اتحادیه اروپا ،پیشنهاد ایران برای حفظ میزان محدودی از سانتریفوژهای تحت بازرسی آژانس بین المللی انرژی اتمی را رد کرده بود. اما رد این پیشنهاد، ناشی از بی اعتمادی اروپا به ایران یا عدم اطمینان به بازرسیهای آژانس نبود؛ بلکه حاکی از تلاش اروپا برای اجتناب از مواجهه با امریکا بود زیرا امریکا پیشتر تاکید کرده بود هر معامله ای که نهایتا منجر به دستیابی ایران به چرخه سوخت هسته ای شود را نخواهد پذیرفت .
این موضع کاخ سفید در ماه آوریل سال جاری میلادی به طور واضح بیان شد و جورج بوش رئیس جمهور امریکا هم اعلام کرد:« ما در مورد غنی سازی اورانیوم نمی توانیم به ایرانیها اطمینان کنیم. آنها نباید اجازه غنی سازی داشته باشند.»
اروپا که عملا از تحمل فشار امریکا ناتوان مانده است سعی دارد با استراتژی تاخیری و بلوف، راهی برای خروج از این مخمصه پیدا کند ولی نهایتا تقصیر را هم برگردن ایران بیندازد.
اتحادیه اروپا در این راستا توانسته بهترین سپر بلا را برای خود بتراشد: محمود احمدی نژاد. اروپا به هنگام ارائه پیشنهاد خود به ایران در اوایل ماه اوت می دانست که نهایتا رد این پیشنهاد از سوی ایران به ایجاد بحران برای دولت ایران منجر خواهد شد.
اکنون نمی توان مسئله اعتماد اروپا به ایران را مطرح کرد زیرا اینجا مسئله اعتماد اروپا به آژانس بین المللی انرژی اتمی و بازرسان این سازمان مطرح است.
در واقع اروپا با رد پیشنهاد ایران که می توانست به اجتناب از مواجهه با واشنگتن منجر شود، از تجربه عراق هم درس نگرفت. اکنون استراتژی خروج اتحادیه اروپا شکست خورده و اروپاییها مجبورند به راه حلی روی آورند که حقوق ایران در چارچوب معاهدهNPT را نقض نکند.
در این شرایط مسئله تقارن مطرح است. گامهای ایران و مشوقهای اروپا تنها در صورتی که با هم تلفیق شود نتیجه بخش خواهد بود. اروپا به جای آنکه از ایران بخواهد حق غنی سازی خود را در مقابل ارائه تضمین های امنیتی لازم و سوخت از سوی اروپا کنار بگذارد، باید این خواسته را در مقابل ارائه تضمین های امنیتی لازم و سوخت هسته ای به ایران مورد توجه قرار دهد.
اگر اتحادیه اروپا از ترس امریکا بخواهد از چنین راه حل هسته ای اجتناب کند، آنگاه آژانس بین المللی انرژی اتمی می تواند از کشورهایی که شجاعت گرفتن حق خود در مجامع جهانی را دارند کمک بگیرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید