آفتابنیوز : آفتاب: رادیو امریکایی فردا در گزارشی با اشاره به اهدای بازوبند پهلوانی به محمود احمدیینژاد، نوشت: هرودوت، مورخ یونانی درباره ایرانیان می نویسد: «ایرانیان تا ۲۰ سالگی 3 چیز را می آموختند: سواری، تیرو کمان، راستگویی. کلمه پهلوان و پهلوانی، دارای ریشه پارتی است که هر فرد زورمند را منتسب به پارت یا پرتو و پهلو دانسته اند.» کشتی یا کستی نیز نام کمربند مخصوص زرتشتیان بوده که پهلوانان برای رویارویی با حریفان به کمر خود می بستند.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از رادیو فردا، در مشرق زمین، ایرانیان نخستین تمدنی بودند که تربیت بدنی را در نظام آموزشی خود گنجاندند. چینیها آن را غیر ضروری میدانستند و هندیها نیز مذموم میشمردند.
معزالدوله ازسلاطین آل بویه بود که با کیسههای زر به استقبال نبرد پهلوانان میرفت و به هر کس که پیروز میشد، انعام می داد. اما بازوبند پهلوانی هرگز دور بازوی معزالدوله و حکام بعدیاش نقش نبست.
داعیان فرقه نزاریه اسماعیلیه در مکانی سرپوشیده در دامنه الموت به سرکردگی حسن صباح، به کشتی و تمرینهای جنگی میپرداختند.
قرن هشتم با نام «پوریای ولی» آراسته شده و جامعه ورزشی ایران هنوز او را پیر و مراد ورزش در تاریخ ایران میدانند. ترویج آموزههای پهلوانی در عصر پوریای ولی شدتی دو چندان یافت.
پهلوان بیک قمری، پهلوان مزاقی، پهلوان مفرد قلندر (که داستانهای جالبی از او در ادبیات کلاسیک ایران وجود دارد) و پهلوان محمد از جمله نخبگان قرن بودند که با وجود آنها، هیچگاه بازوبند پهلوانی به دور بازوی سلاطین بسته نشد.
هیچگاه به اندازه دوران سلطنت ناصرالدینشاه، پهلوانان ارج و قرب نداشتهاند. ناصرالدین شاه عاشق تماشای رقابت پهلوانان بود و هرگاه بساط پهلوانی در میدان ارک چیده میشد، میآمد و ساعتها رزمیدن پهلوان محبوبش یعنی پهلوان یزدی را نظاره کند.حتی ناصرالدینشاه هم که بارها بانی بسته شدن بازوبند پهلوانی دور بازوی پهلوان یزدی، پهلوان اکبر خراسانی و پهلوان محمد عبدل بود، بهرغم رضایت خود پهلوانان که همگی او را تکریم میکردند، هیچ وقت بازوبند پهلوانی را دور بازوی خودش نبست.
در سال ۱۳۱۳ «جشن هزاره فردوسی» در اغلب شهرهای ایران برگزار شد. این جشن در تهران در دو نوبت انجام گرفت. نوبت اول به میان داری پهلوان حاج سید حسن رزاز در میدان جلالیه و نوبت دوم به میان داری پهلوان حاج میرزا محمود شریف.
هیچ سند و مدرکی دال بر بستن بازوبند دور بازوی رضاشاه در تاریخ وجود ندارد.
آیتالله هاشمی رفسنجانی و علی اکبرناطق نوری بیشتر از سایر مسئولان اقدام به بستن بازوبند بر بازوی پهلوانان کردهاند. اما آنها نیز هرگز بهصورت نمادین، صاحب بازوبند نشدند.