تراژدی پارس جنوبی: چینی‌ها بجای ایرانی‌ها
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: تنها شركت ایرانی فعال در میدان آزادگان به سود رقبای چینی حذف شد.
به گزارش آینده، 4 سال پیش در چنین ایامی شركت ژاپنی اینپكس كه در سال 1382 و در پی دریافت یک وام سه میلیارد دلاری ایران از دولت ژاپن بعنوان پیمانكار اصلی طرح توسعه میدان نفتی آزادگان جنوبی قراردا بیع متقابلی به ارزش 1026 میلیون دلار با وزارت نفت منعقد نموده و 75 درصد سهام پروژه را در كنار شركت نیكو(نفت ایران انترترید) با 25 در صد سهم بدست گرفته بود، بعد از حدود سه سال تعلل و انجام برخی كارهای طراحی مقدماتی و برگزاری مناقصات اولیه پروژه و تحت تاثیر فشارهای آمریكا و ترس از تحریم‌های دور اول شورای امنیت سازمان ملل متحد، اعلام نمود كه تمایلی به ادامه همكاری و حضور در ایران ندارد و لذا با كاهش سهام خود به 10 درصد مدیریت اجرائی این طرح عظیم ملی كه از میادین مهم مشترک با كشور عراق می باشد را رها نمود.
از آن پس تا به امروز این بزرگترین میدان نفتی مشترک كشف شده در ایران كه طرف دیگر آن با عزمی جزم و استفاده از توانمندی شركت‌های معتبر بین‌المللی بدنبال سهم بیشتر از آن است، با فراز و فرودهای فراوانی كه ناشی از عدم تصمیم‌گیری درست و به‌موقع و بی‌برنامگی محض در سطح كلان وزارت نفت همراه بوده و در زیر سایه سنگین خصومت‌ها و تسویه حسابهای شخصی مدیران ارشد شركت‌های ذیربط و بروكراسی و مقررات دست و پاگیر اداری كمر خم نموده و آینده روشنی برای آن متصور نمی باشد.
تنها كار مثبتی كه در طی این 7 سال در این میدان مشترك انجام شده ساخت تاسیسات اداری و اقامتی و انبارهای موقت توسط شركت توسعه پتروایران و دستیابی به تولید روزانه 50000 بشكه نفت در تولید زودهنگام بوده كه طی دو مرحله با طراحی و اجرای مناطق نفتخیز جنوب و مشاركت و تامین مالی شركت توسعه پتروایران انجام شد لیكن متاسفانه ادامه آن از اسفند ماه سال 1388 و با تصمیم عجیب هیأت مدیره نفت برای واگذاری توسعه این میدان به یک شركت چینی عملا" متوقف گردیده و در 9 ماه گذشته هیچگونه فعالیت مثمر ثمری در این میدان مشترك انجام نشده كه جای سئوال فراوان دارد.
واگذاری توسعه این میدان با توجه به پتانسیل بالای شركت‌های ایرانی درگیر در طرح به یك شركت چینی بسیار سئوال برانگیز است زیرا شركت‌های چینی در میادین همجوار (آزادگان شمال و یادآوران) نشان داده اند كه فاقد تجربه، تخصص و سواد و مهارت كافی برای انجام این قبیل پروژه ها هستند و طرح‌های تحت مدیریت آنها از حداقل كیفیت و استاندارهای فنی و ایمنی لازم هم برخوردار نبوده و نتیجه نهائی آن نیز دقیقا" مانند سایر اقلام بنجل چینی هیچ سودی به حال ملت و مملكت نخواهد داشت.
ای كاش مدیران ارشد تصمیم گیرنده قدری به فكر منافع ملی مملكت بودند و بجای واگذاری طرح به شركت‌های چینی فاقد صلاحیت، با حمایت از شركت‌های ایرانی حاضر در منطقه كه توانائی های خود را به اثبات رسانده و در 4 سال گذشته علی‌رغم تمام كاستی‌ها انجام وظیفه نموده اند، زمینه توسعه نهائی این میدان را فراهم می‌كردند. توجه به این نكته كه طبق برنامه‌های اولیه تولید این میدان در حال حاضر باید بالغ بر 200000 بشكه باشد در حالی كه اكنون بیش از 50000 بشكه نیست، توجه و دلسوزی بیشتر مسئولین را طلب می‌كند.
به گزارش آینده، 4 سال پیش در چنین ایامی شركت ژاپنی اینپكس كه در سال 1382 و در پی دریافت یک وام سه میلیارد دلاری ایران از دولت ژاپن بعنوان پیمانكار اصلی طرح توسعه میدان نفتی آزادگان جنوبی قراردا بیع متقابلی به ارزش 1026 میلیون دلار با وزارت نفت منعقد نموده و 75 درصد سهام پروژه را در كنار شركت نیكو(نفت ایران انترترید) با 25 در صد سهم بدست گرفته بود، بعد از حدود سه سال تعلل و انجام برخی كارهای طراحی مقدماتی و برگزاری مناقصات اولیه پروژه و تحت تاثیر فشارهای آمریكا و ترس از تحریم‌های دور اول شورای امنیت سازمان ملل متحد، اعلام نمود كه تمایلی به ادامه همكاری و حضور در ایران ندارد و لذا با كاهش سهام خود به 10 درصد مدیریت اجرائی این طرح عظیم ملی كه از میادین مهم مشترک با كشور عراق می باشد را رها نمود.
از آن پس تا به امروز این بزرگترین میدان نفتی مشترک كشف شده در ایران كه طرف دیگر آن با عزمی جزم و استفاده از توانمندی شركت‌های معتبر بین‌المللی بدنبال سهم بیشتر از آن است، با فراز و فرودهای فراوانی كه ناشی از عدم تصمیم‌گیری درست و به‌موقع و بی‌برنامگی محض در سطح كلان وزارت نفت همراه بوده و در زیر سایه سنگین خصومت‌ها و تسویه حسابهای شخصی مدیران ارشد شركت‌های ذیربط و بروكراسی و مقررات دست و پاگیر اداری كمر خم نموده و آینده روشنی برای آن متصور نمی باشد.
تنها كار مثبتی كه در طی این 7 سال در این میدان مشترك انجام شده ساخت تاسیسات اداری و اقامتی و انبارهای موقت توسط شركت توسعه پتروایران و دستیابی به تولید روزانه 50000 بشكه نفت در تولید زودهنگام بوده كه طی دو مرحله با طراحی و اجرای مناطق نفتخیز جنوب و مشاركت و تامین مالی شركت توسعه پتروایران انجام شد لیكن متاسفانه ادامه آن از اسفند ماه سال 1388 و با تصمیم عجیب هیأت مدیره نفت برای واگذاری توسعه این میدان به یک شركت چینی عملا" متوقف گردیده و در 9 ماه گذشته هیچگونه فعالیت مثمر ثمری در این میدان مشترك انجام نشده كه جای سئوال فراوان دارد.
واگذاری توسعه این میدان با توجه به پتانسیل بالای شركت‌های ایرانی درگیر در طرح به یك شركت چینی بسیار سئوال برانگیز است زیرا شركت‌های چینی در میادین همجوار (آزادگان شمال و یادآوران) نشان داده اند كه فاقد تجربه، تخصص و سواد و مهارت كافی برای انجام این قبیل پروژه ها هستند و طرح‌های تحت مدیریت آنها از حداقل كیفیت و استاندارهای فنی و ایمنی لازم هم برخوردار نبوده و نتیجه نهائی آن نیز دقیقا" مانند سایر اقلام بنجل چینی هیچ سودی به حال ملت و مملكت نخواهد داشت.
ای كاش مدیران ارشد تصمیم گیرنده قدری به فكر منافع ملی مملكت بودند و بجای واگذاری طرح به شركت‌های چینی فاقد صلاحیت، با حمایت از شركت‌های ایرانی حاضر در منطقه كه توانائی های خود را به اثبات رسانده و در 4 سال گذشته علی‌رغم تمام كاستی‌ها انجام وظیفه نموده اند، زمینه توسعه نهائی این میدان را فراهم می‌كردند. توجه به این نكته كه طبق برنامه‌های اولیه تولید این میدان در حال حاضر باید بالغ بر 200000 بشكه باشد در حالی كه اكنون بیش از 50000 بشكه نیست، توجه و دلسوزی بیشتر مسئولین را طلب می‌كند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید