در درس خارج فقه
آیت‌الله وحیدخراسانی: اقرار و اعتراف در زندان اعتبار ندارد
اگر شخصی تهدید شود، اقرار او اثر ندارد
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: آیت‌الله العظمی وحید خراسانی، روز گذشته در ضمن مباحث درس خارج فقه خود اعلام كرد: اقرار و اعتراف كسی كه در زندان است، اعتبار ندارد و اگر قاضی صرفا به استناد آن قضاوت كند و حكمی دهد، آن قاضی از اهلیت و صلاحیت قضاوت ساقط میشود. همچنین اگر شخصی تهدید شود، اقرار او اثر ندارد.
به گزارش آینده، آیت‌الله وحید كه در ماه‌های اخیر درباره «قاعده ید» بحث می‌كند، در جلسه روز دوشنبه (6/10/89) به نقل این روایت كه از سوی بزرگترین مفسران و محدثان اهل سنت نقل شده و در كتاب‌هایی مانند مناقب خوارزمی، ذخائرالعقبی ثبت شده، پرداخت:
زنی باردار در نزد خلیفه دوم اقرار به زنا كرد و خلیفه دستور داد تا او را رجم كنند. حضرت امیر علیه‌السلام با اطلاع از این ماجرا، به خلیفه فرمود: تو بر خود این زن قدرت و سلطنت داری و بر او حكم می‌كنی، ولی تقصیر طفلى كه در شكم دارد چیست و چرا او را به قتل می‌رسانی؟ «هذا سلطانک علیها فما علی ما فی بطنها؟!» خلیفه پاسخ داد: او زناكار است! على علیه السلام فرمود: مگر نشنیدى كه رسول خدا فرمود: كسى كه پس از بلا و گرفتاری اعتراف می‌كند، مورد حد قرار نمی‌گیرد: «اما سمعت رسول‌الله (ص): "لا حد علی معترف بعد بلاء"؟! »بالاخره خلیفه آن زن معترف را آزاد كرد و گفت: عجزت النساء ان تلد مثل على بن ابیطالب لولا على لهلک عمر. (زنان عاجزند كه فرزندى مانند على بن ابیطالب بزایند اگر على نبود عمر هلاک می‌گشت.)
این مرجع تقلید سپس افزود: كسی كه در حبس است، اقرارش اعتبار ندارد. قاضی‌ای كه به چنین اقراری قضاوت كند، از اهلیت قضا ساقط است. اگر تهدیدی هم وجود داشته باشد، آن اقرار اثر ندارد.
گفتنی است مقام معظم رهبری نیز در خطبه های مهم عید سعید فطر با فاقد حجیت دانستن اقرار متهم درباره دیگران، اقرار متهم درباره خود را در «دادگاه» حجت دانسته و محكومیت را صرفا بر اساس روشهای اثبات جرم در قوانین اسلامی ممكن دانسته و اظهار كرده بودند:
اینكه در دادگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها - كه در تلویزیون هم پخش می‌شد - از قول یک متهمى چیزى راجع به یک كس دیگرى گفته میشود، من این را بگویم كه این، شرعاً حجیت ندارد. بله، متهم هرچه درباره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى خود در دادگاه بگوید، این حجت است. اینكه بگویند در دادگاه درباره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى خودش اگر اعترافى كرد، حجت نیست، این حرف مهملى است، حرف بى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ارزشى است؛ نه، هر اقرارى، هر اعترافى، شرعاً، عرفاً و در نزد عقلا در یک دادگاه در مقابل دوربین، در مقابل بینندگان میلیونى كه متهم علیه خود بكند، این اعتراف مسموع است، مقبول است، نافذ است؛ اما علیه دیگرى بخواهد اعترافى كند، نه، مسموع نیست.
فضا را نباید از تهمت و از گمان سوء پر كرد. قرآن كریم میفرماید: «لو لا اذ سمعتموه ظنّ المؤمنون و المؤمنات بانفسهم خیرا»؛ وقتى میشنوید كه یكى را متهم میكنند، چرا به همدیگر حسن ظن ندارید؟ تكلیف دستگاه اجرائى و قضائى به جاى خود محفوظ است. دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى اجرائى باید مجرم را تعقیب كنند، دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى قضائى باید مجرم را محكوم و مجازات كنند؛ با همان روشى كه ثابت میشود و در قوانین اسلامى و قوانین عرفى ما هست و هیچ هم در این زمینه نباید كوتاه بیایند؛ اما مجازات مجرم كه از طرق قانونى جرم او ثابت شده است، غیر از این است كه به گمان، به خیال، به تهمت، یكى را متهم كنیم، بدنام كنیم، توى جامعه دهن به دهن بگردانیم. اینكه نمیشود.
آفتاب: آیت‌الله العظمی وحید خراسانی، روز گذشته در ضمن مباحث درس خارج فقه خود اعلام كرد: اقرار و اعتراف كسی كه در زندان است، اعتبار ندارد و اگر قاضی صرفا به استناد آن قضاوت كند و حكمی دهد، آن قاضی از اهلیت و صلاحیت قضاوت ساقط میشود. همچنین اگر شخصی تهدید شود، اقرار او اثر ندارد. به گزارش آینده، آیت‌الله وحید كه در ماه‌های اخیر درباره «قاعده ید» بحث می‌كند، در جلسه روز دوشنبه (6/10/89) به نقل این روایت كه از سوی بزرگترین مفسران و محدثان اهل سنت نقل شده و در كتاب‌هایی مانند مناقب خوارزمی، ذخائرالعقبی ثبت شده، پرداخت:
زنی باردار در نزد خلیفه دوم اقرار به زنا كرد و خلیفه دستور داد تا او را رجم كنند. حضرت امیر علیه‌السلام با اطلاع از این ماجرا، به خلیفه فرمود: تو بر خود این زن قدرت و سلطنت داری و بر او حكم می‌كنی، ولی تقصیر طفلى كه در شكم دارد چیست و چرا او را به قتل می‌رسانی؟ «هذا سلطانک علیها فما علی ما فی بطنها؟!» خلیفه پاسخ داد: او زناكار است! على علیه السلام فرمود: مگر نشنیدى كه رسول خدا فرمود: كسى كه پس از بلا و گرفتاری اعتراف می‌كند، مورد حد قرار نمی‌گیرد: «اما سمعت رسول‌الله (ص): "لا حد علی معترف بعد بلاء"؟! »بالاخره خلیفه آن زن معترف را آزاد كرد و گفت: عجزت النساء ان تلد مثل على بن ابیطالب لولا على لهلک عمر. (زنان عاجزند كه فرزندى مانند على بن ابیطالب بزایند اگر على نبود عمر هلاک می‌گشت.)
این مرجع تقلید سپس افزود: كسی كه در حبس است، اقرارش اعتبار ندارد. قاضی‌ای كه به چنین اقراری قضاوت كند، از اهلیت قضا ساقط است. اگر تهدیدی هم وجود داشته باشد، آن اقرار اثر ندارد.
گفتنی است مقام معظم رهبری نیز در خطبه های مهم عید سعید فطر با فاقد حجیت دانستن اقرار متهم درباره دیگران، اقرار متهم درباره خود را در «دادگاه» حجت دانسته و محكومیت را صرفا بر اساس روشهای اثبات جرم در قوانین اسلامی ممكن دانسته و اظهار كرده بودند:
اینكه در دادگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها - كه در تلویزیون هم پخش می‌شد - از قول یک متهمى چیزى راجع به یک كس دیگرى گفته میشود، من این را بگویم كه این، شرعاً حجیت ندارد. بله، متهم هرچه درباره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى خود در دادگاه بگوید، این حجت است. اینكه بگویند در دادگاه درباره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى خودش اگر اعترافى كرد، حجت نیست، این حرف مهملى است، حرف بى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ارزشى است؛ نه، هر اقرارى، هر اعترافى، شرعاً، عرفاً و در نزد عقلا در یک دادگاه در مقابل دوربین، در مقابل بینندگان میلیونى كه متهم علیه خود بكند، این اعتراف مسموع است، مقبول است، نافذ است؛ اما علیه دیگرى بخواهد اعترافى كند، نه، مسموع نیست.
فضا را نباید از تهمت و از گمان سوء پر كرد. قرآن كریم میفرماید: «لو لا اذ سمعتموه ظنّ المؤمنون و المؤمنات بانفسهم خیرا»؛ وقتى میشنوید كه یكى را متهم میكنند، چرا به همدیگر حسن ظن ندارید؟ تكلیف دستگاه اجرائى و قضائى به جاى خود محفوظ است. دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى اجرائى باید مجرم را تعقیب كنند، دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى قضائى باید مجرم را محكوم و مجازات كنند؛ با همان روشى كه ثابت میشود و در قوانین اسلامى و قوانین عرفى ما هست و هیچ هم در این زمینه نباید كوتاه بیایند؛ اما مجازات مجرم كه از طرق قانونى جرم او ثابت شده است، غیر از این است كه به گمان، به خیال، به تهمت، یكى را متهم كنیم، بدنام كنیم، توى جامعه دهن به دهن بگردانیم. اینكه نمیشود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۰۶:۵۸ - ۱۳۸۹/۱۰/۰۸
پاسخ
بفرمایند اگر کسی را مجبور کردند در دادگاه اعتراف کند تکلیف چیست؟ 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید