آفتابنیوز : آفتاب: سیاستها ناشی از رابطه بین ایران و پاکستان، پیامدهای متفاوتی داشته است، ولی این مردم سیستان و بلوچستان بودهاند که تاوان بسیاری از این سیاستها را متحمل شدهاند. مثلاً بسیاری از هزینههای اجتماعی، بهداشتی و فرهنگی به مردم منطقه سیستان و بلوچستان تحمیل شده است.
نماینده سیستان در مجلس شورای اسلامی، با تسلیت شهادت برادران اهل تسنن و شیعه در تاسوعای حسینی و محکوم کردن چنین رویدادهایی در استان اظهار داشت: شرایط زندگی و اشتغال در سیستان و بلوچستان سخت است. ما بارها تأیکد کردهایم که جوانان ما از بیکاری در رنج هستند و از آن سو نیز اشرار فعالند و چه بسا همین عامل سبب جذب جوانان ما شده و آنان جوانان ما را با سوءاستفاده از همین نقیصه فریب دهند.
این استاد اقتصاد کشاورزی در ادامه گفت: خود مردم هم باید به این باور برسند که آیا میخواهند پیشرفتی در استان ما رخ بدهد و در این صورت اگر پاسخشان مثبت است، باید خود مردم همکاری کرده و کمک کنند تا امنیت برقرار شود.
این نماینده اصولگرای مجلس با بیان اینکه، دستگاه دیپلماسی ایران باید به شکلی اقدام کند که پاکستان برخورد جدی و شدیدی با گروههای تروریستیاش داشته باشد، خاطر نشان کرد: اگر دستگاه دیپلماسی ایران به پاکستان فشار بیاورد، آنها ناگزیر به همکاری خواهند شد. به هر حال در همسایگی ایران هستند، ولی به نظر میرسد ما پاکستان را رها کردهایم. اگر ما انرژی بیشتری برای پاکستان بگذاریم؛ مثلاً در مرز برای مردمی که زندگی میکنند، امکاناتی فراهم می آوردیم، آیا آنها با ما همکاری نمیکردند؟
این نماینده مجلس هشتم، با بیان اینکه باید به مردم اختیار داد و از آنها مسئولیت خواست، اظهار داشت: جوانانی که در یک روستا یا یک خانواده، اقدامات شرورانه انجام میدهند یا برای مدتی طولانی ناپدید میشوند، ممکن است دست به خطرهای بزرگتری بزنند. بزرگان ما باید احساس مسئولیت کنند و پاسخگو باشند. به نظر من، فراهم کردن زمینه اجتماعی مناسب و مشارکت مردمی یکی از فاکتورهای برقراری امنیت و شاید مهمترین آن در رسیدن به موفقیت باشد.
وی در تحلیل سیاست ایران درباره پاکستان و افغانستان، گفت: دولت جمهوری اسلامی بنا به دلایلی امتیازهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زیادی به این دو کشور داده است اما تاوان آنها را مردم ما در سیستانوبلوچستان پرداخت کردهاند. بسیاری از هزینههای اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و درمانی، هم به ما تحمیل شده است. حالا اگر بپذیریم این روابط برای ما هم منافعی داشته است، این منافع عاید همه مردم ایران شده، در حالی که هزینههایش را ما متحمل شدهایم. نظر من توسعه در سیستانوبلوچستان بدون در نظر گرفتن شرایط پاکستان و افغانستان امکانپذیر نیست.
کیخا با تأکید بر این نکته که ما باید دیپلماسیمان را تقویت کنیم، افزود: شاید یک اقدام توسعهای در آن سوی مرز به مراتب اثرات توسعهای بیشتری برای ما داشته باشد؛ مثلاً ما مشترکاً با کشور پاکستان جاده میرجاوه به کویته را ساختیم و این جاده را دیدهایم در بخشی که جمهوری اسلامی ایران کار کرده است جاده بسیار خوب است و مردم راضیاند، ولی در بخشی دیگر که نزدیک 80 درصد است و پاکستان کار کرده، جاده بسیار نامناسب است و دو خودرو هم به سختی میتوانند گذر کنند. فقر هم در آن طرف بیداد میکند، مردم آنجا از داشتن جادهای مناسب هم محرومند. به نظر من، دولت میتواند کمک هایی را که به مردم پاکستان و افغانستان می کند روی مردم مرزنشین آن سوی مرز متمرکز کند تا آنها هم از توسعه بهرهمند شوند؛ مثلاً دولت میگوید در افغانستان کارهایی انجام داده است، اما اثرات توسعهای آن به کشور ما برنمیگردد.
کیخا در ادامه با انتقاد از سرمایه گذاری در کشورهای دوردست، عنوان کرد: ما باید در جاهایی سرمایهگذاری کنیم که اثرات آن به جامعه و کشورمان بازگردد و در مورد مردم مرزنشین افغانستان و پاکستان، باید این کارها را انجام دهیم. چرا در دیگر کشورها این کارها را میکنیم، چرا در بلوچستان پاکستان سرمایهگذاری نکنیم؟ در کویته یک کارخانه ریسندگی و بافندگی دیدم که میگفتند آن را دولت ایران بیش از چهل سال پیش ساخته است. میبینید که دولت ما در توسعه آنجا نقش داشته است. این کار آنها را مدیون کشور ما کرده و این در ایجاد امنیت و به دنبال آن ثبات و رشد و توسعه در کشور بسیار تأثیرگذار بود. وقتی من به دیدن این کارخانه رفتم داشتند، سولههای آن را برمیداشتند و میخواستند آنجا را تبدیل به یک دانشکده I .T کنند. حتی میگفتند در دهه 1350 مسئولین کشور هم در آنجا حضور پیدا میکردند.
آنها هدفشان برقراری ارتباط فرهنگی قوی بین مردم دو طرف بود و متأسفانه ما در این زمینه بسیار کمکاری کردهایم و این واقعیت را باید بپذیریم.