پشت پرده حمایت روسیه از ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
از یک سو، احتمال آن که روسیه و چین از حق وتو خود در شورای امنیت استفاده کنند وجود دارد و همین امر می تواند تهدیدات اروپا و آمریکا در خصوص اعمال تحریم علیه ایران را خنثی کند.
از سوی دیگر، مخالفت ضمنی روسیه و چین با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را نمی توان به طور قطعی، نشانه استفاده آنها از حق وتو در شورای امنیت دانست. زیرا ممکن است اهداف دیگری هم در پشت مخالفت های فعلی روسیه و چین نهفته باشد.
آمریکا، بریتانیا، چین، فرانسه و روسیه در شورای امنیت سازمان ملل متحد از حق وتو برخوردارند اما نمی توان در خصوص طرح پرونده ایران در این شورا و تصمیمات احتمالی پس از آن نظری قطعی داد زیرا مواضع روسیه و چین همواره دوپهلو و ابهام آمیز بوده است.
در همین راستا، مواضع وزارت امور خارجه روسیه مبنی بر آنکه دلیلی برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت وجود ندارد، ممکن است به قد علم کردن روسیه در مقابل خواسته آمریکا و اروپا تعبیر شود؛ هر چند که موضع برخی از کشورهای اروپایی مثل آلمان هم در خصوص ایران، به روسیه نزدیک است.
در عین حال، برخی دیپلمات ها در مسکو می گویند موضع کرملین در حمایت از ایران، نشانه عدم تمایل روسیه به از دست دادن یک متحد خوب در خاورمیانه است زیرا ایران یکی از بهترین بازارهای استفاده از فن آوری هسته ای روسیه است و مسکو چندین سال است که با هزینه ای بالغ بر یک میلیارد دلار، در ساخت نیروگاه اتمی بوشهر به ایران یاری می رساند و خود نیز از منافع اقتصادی آن بهره مند است.
در واقع، روسیه منافع اقتصادی عظیمی در ایران دارد و ارجاع پرونده شریک نزدیک خود به شورای امنیت، عملا به از دست دادن تمام این منافع و درخطر قرار گرفتن قراردادهای اقتصادی منجر خواهد شد.
روسیه در عین حال که خواهان توقف غنی سازی اورانیوم از سوی ایران است، همواره نسبت به عواقب استفاده از زور علیه ایران هشدار داده است. حتی بسیاری از دیپلمات های غربی هم می گویند سناریوی ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت آن هم در حالی که دو مخالف بزرگ یعنی روسیه و چین آن را بدرقه می کنند، در نیویورک به سناریوی مرده ای تبدیل خواهد شد اما نمی توان چندان به این مسأله امیدوار بود و در حقیقت با طناب چین و روسیه به چاه رفت.
از یک سو، احتمال آن که روسیه و چین از حق وتو خود در شورای امنیت استفاده کنند وجود دارد و همین امر می تواند تهدیدات اروپا و آمریکا در خصوص اعمال تحریم علیه ایران را خنثی کند. از سوی دیگر، مخالفت ضمنی روسیه و چین با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را نمی توان به طور قطعی، نشانه استفاده آنها از حق وتو در شورای امنیت دانست. زیرا ممکن است اهداف دیگری هم در پشت مخالفت های فعلی روسیه و چین نهفته باشد.
آمریکا، بریتانیا، چین، فرانسه و روسیه در شورای امنیت سازمان ملل متحد از حق وتو برخوردارند اما نمی توان در خصوص طرح پرونده ایران در این شورا و تصمیمات احتمالی پس از آن نظری قطعی داد زیرا مواضع روسیه و چین همواره دوپهلو و ابهام آمیز بوده است.
در همین راستا، مواضع وزارت امور خارجه روسیه مبنی بر آنکه دلیلی برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت وجود ندارد، ممکن است به قد علم کردن روسیه در مقابل خواسته آمریکا و اروپا تعبیر شود؛ هر چند که موضع برخی از کشورهای اروپایی مثل آلمان هم در خصوص ایران، به روسیه نزدیک است.
در عین حال، برخی دیپلمات ها در مسکو می گویند موضع کرملین در حمایت از ایران، نشانه عدم تمایل روسیه به از دست دادن یک متحد خوب در خاورمیانه است زیرا ایران یکی از بهترین بازارهای استفاده از فن آوری هسته ای روسیه است و مسکو چندین سال است که با هزینه ای بالغ بر یک میلیارد دلار، در ساخت نیروگاه اتمی بوشهر به ایران یاری می رساند و خود نیز از منافع اقتصادی آن بهره مند است.
در واقع، روسیه منافع اقتصادی عظیمی در ایران دارد و ارجاع پرونده شریک نزدیک خود به شورای امنیت، عملا به از دست دادن تمام این منافع و درخطر قرار گرفتن قراردادهای اقتصادی منجر خواهد شد.
روسیه در عین حال که خواهان توقف غنی سازی اورانیوم از سوی ایران است، همواره نسبت به عواقب استفاده از زور علیه ایران هشدار داده است. حتی بسیاری از دیپلمات های غربی هم می گویند سناریوی ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت آن هم در حالی که دو مخالف بزرگ یعنی روسیه و چین آن را بدرقه می کنند، در نیویورک به سناریوی مرده ای تبدیل خواهد شد اما نمی توان چندان به این مسأله امیدوار بود و در حقیقت با طناب چین و روسیه به چاه رفت.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید