دیزل قطار یزد ـ تهران به دلیل فرسودگی آتش گرفت
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: شب گذشته قطار ساعت 19:50 دقیقه یزد به مقصد تهران، یک ساعت پس از خارج شدن از ایستگاه یزد و نرسیده به ایستگاه میبد دچار حریق شد.
در ساعت 21 شب گذشته مسافران واگن‌های نزدیک به لوکومتیو این قطار شاهد شعله‌ور شدن آتش از لوکومتیو بودند و پس از آن صدای دویدن پرسنل قطار به سمت لوکومتیو، راننده لوکومتیو قطار را نگه می‌دارد، صدای همهمه پرسنل حاکی از آن‌است که دیزل قطار آتش گرفته‌است. پرسنل قطار آتش را خاموش می‌کنند، کسی در بی‌سیم می‌گوید: آرام آرام تا ایستگاه بعد می‌رویم.
استرس مسافران را به راه‌روهای قطار کشانده‌است، مهمانداران سعی می‌کنند در میان دوندگی‌هایشان پاسخ مسافران را با "چیزی نیست"، "طبیعی است"، "زود درست می‌شود" و جملاتی از این قبیل بدهند، لوکوموتیوران قطار را روشن می‌کند، شعله‌های آتش باز شعله‌ور می‌شود و باز همان همهمه‌ها(!) رئیس قطار تصمیم می‌گیرد قطار را در همان‌جا نگه دارد تا یک دیزل جدید از یزد برسد، این یعنی بیش از یک ساعت ماندن در میان کویر تا رسیدن دیزل جدید.
یکی از پرسنل قطار می‌گوید: این اتفاق طبیعی‌است، از هر چند سفر یک‌بار دیزل قطارها مشکل پیدا می‌کند، او می‌گوید: اما معمولا این اتفاق آنقدر خطرناک نیست که احساس کنیم جان کسی به‌خطر بیفتد، او اضافه می‌کند: شش سال که مهماندار قطار هستم اما تاکنون احساس ناامنی نکرده‌ام.
اما مسافران قطار جور دیگری فکر می‌کنند، آنها لباس‌هایشان را پوشیده‌اند ساک‌هایشان را در آغوش کشیده‌اند و منتظرند تا درها باز شود و از قطار فرار کنند، گرچه قطار ایستاده است و شعله‌ها خاموش‌است اما مسافران از مهماندارها می‌خواهند درهای قطار را باز بگذارند، مسافران قطار می‌ترسند و نگرانند که چه پیش می‌آیند.
یک راننده لوکوموتیو درباره علت وقوع چنین حادثه‌ای می‌گوید: با توجه به غلظت و چربی گازوئیل و حرارت موتور اگر گازوئیل نشت کند احتمال ایجاد جرقه و آتش گرفتن دیزل می‌شود، اما از آنجایی که سیستم امنیتی دیزل بالا است با بالا رفتن حرارت یا ایجاد هر گونه مشکل دیزل بطور اتوماتیک خاموش می‌شود و با کپسول‌های اطفاء حریق سریع می‌شود وضعیت را در کنترل قرار داد.
او تاکید کرد: در این‌گونه مواقع احتمال رسیدن شعله‌های آتش به واگن‌های قطار نزدیک به صفر است، اما باید هر احتمالی را مورد توجه قرار داد.
او با اشاره به این که این اتفاق در ایران اتفاق روتینی است و مشکل خاصی را بوجود نمی‌آورد، گفت: ناوگان ریلی ایران را نباید با دیگر کشورها مقایسه کرد زیرا سطح راه‌آهن، تکنولوژی و امکانات کشورهای دیگر خیلی از ایران بالاتر است، در دیگر کشورها عموم ناوگان حمل‌ونقل عمومی ناوگان نو است، این در حالی‌ست که مشک عمده ما فرسودگی قطعات است.
این راننده لوکوموتیو ادامه می‌دهد: دیزل‌هایی که در قطارهای ما استفاده شده‌است در سال 40 و جدیدترین آنها تا سال 60 خریداری شده‌است و در تمام این سال‌ها ما تعویض نداشتیم و تنها تعمیر کرده‌ایم واین دقیقا برخلاف کشورهای دیگر است، در دیگر کشورها وقتی دیزل یا هر قطعه دیگر دچار مشکل می‌شوند، از ناوگان حذف شده و تعویض می‌شوند اما در ایران با توجه به محدودیت‌هایی که وجود دارد40 سال است که تعمیر می‌کنیم.
او می‌گوید: طبیعی است که دستگاه‌هایی که 40 سال تعمیر شده‌اند، بیشتر دچار مشکل می‌شوند و هرگز به روز اولشان باز نمی‌گردند.
سرانجام ساعت 23 دیزل از یزد رسید، قطار حرکت کرد تا در ایستگاه میبد که روشن‌است، تعمیرات نهایی انجام شود و قطاری که باید ساعت 4 صبح به‌تهران می‌رسید ساعت 6.30به تهران رسید اما دیگر زمان برای کسی مطرح نبود همه از سالم رسیدن خوشحال بودند.
آنطور که پرسنل قطار، مسافرانی که به طور مرتب با قطار سفر می‌کنند و این راننده لوکوموتیو می‌گویند، این اتفاق و اتفاقاتی از این قبیل چندسالی ست که در هر چند سفر یک بار پیش می‌آید، اما سوال این‌است که آیا پس اتفاقاتی که در ناوگان هوایی ایران افتاد، پس از مرگ‌ها و سقوط‌ها، اکنون نوبت ناوگان حمل‌و نقل ریلی است که جان انسان‌ها را بگیرد؟
در ساعت 21 شب گذشته مسافران واگن‌های نزدیک به لوکومتیو این قطار شاهد شعله‌ور شدن آتش از لوکومتیو بودند و پس از آن صدای دویدن پرسنل قطار به سمت لوکومتیو، راننده لوکومتیو قطار را نگه می‌دارد، صدای همهمه پرسنل حاکی از آن‌است که دیزل قطار آتش گرفته‌است. پرسنل قطار آتش را خاموش می‌کنند، کسی در بی‌سیم می‌گوید: آرام آرام تا ایستگاه بعد می‌رویم.
استرس مسافران را به راه‌روهای قطار کشانده‌است، مهمانداران سعی می‌کنند در میان دوندگی‌هایشان پاسخ مسافران را با "چیزی نیست"، "طبیعی است"، "زود درست می‌شود" و جملاتی از این قبیل بدهند، لوکوموتیوران قطار را روشن می‌کند، شعله‌های آتش باز شعله‌ور می‌شود و باز همان همهمه‌ها(!) رئیس قطار تصمیم می‌گیرد قطار را در همان‌جا نگه دارد تا یک دیزل جدید از یزد برسد، این یعنی بیش از یک ساعت ماندن در میان کویر تا رسیدن دیزل جدید.
یکی از پرسنل قطار می‌گوید: این اتفاق طبیعی‌است، از هر چند سفر یک‌بار دیزل قطارها مشکل پیدا می‌کند، او می‌گوید: اما معمولا این اتفاق آنقدر خطرناک نیست که احساس کنیم جان کسی به‌خطر بیفتد، او اضافه می‌کند: شش سال که مهماندار قطار هستم اما تاکنون احساس ناامنی نکرده‌ام.
اما مسافران قطار جور دیگری فکر می‌کنند، آنها لباس‌هایشان را پوشیده‌اند ساک‌هایشان را در آغوش کشیده‌اند و منتظرند تا درها باز شود و از قطار فرار کنند، گرچه قطار ایستاده است و شعله‌ها خاموش‌است اما مسافران از مهماندارها می‌خواهند درهای قطار را باز بگذارند، مسافران قطار می‌ترسند و نگرانند که چه پیش می‌آیند.
یک راننده لوکوموتیو درباره علت وقوع چنین حادثه‌ای می‌گوید: با توجه به غلظت و چربی گازوئیل و حرارت موتور اگر گازوئیل نشت کند احتمال ایجاد جرقه و آتش گرفتن دیزل می‌شود، اما از آنجایی که سیستم امنیتی دیزل بالا است با بالا رفتن حرارت یا ایجاد هر گونه مشکل دیزل بطور اتوماتیک خاموش می‌شود و با کپسول‌های اطفاء حریق سریع می‌شود وضعیت را در کنترل قرار داد.
او تاکید کرد: در این‌گونه مواقع احتمال رسیدن شعله‌های آتش به واگن‌های قطار نزدیک به صفر است، اما باید هر احتمالی را مورد توجه قرار داد.
او با اشاره به این که این اتفاق در ایران اتفاق روتینی است و مشکل خاصی را بوجود نمی‌آورد، گفت: ناوگان ریلی ایران را نباید با دیگر کشورها مقایسه کرد زیرا سطح راه‌آهن، تکنولوژی و امکانات کشورهای دیگر خیلی از ایران بالاتر است، در دیگر کشورها عموم ناوگان حمل‌ونقل عمومی ناوگان نو است، این در حالی‌ست که مشک عمده ما فرسودگی قطعات است.
این راننده لوکوموتیو ادامه می‌دهد: دیزل‌هایی که در قطارهای ما استفاده شده‌است در سال 40 و جدیدترین آنها تا سال 60 خریداری شده‌است و در تمام این سال‌ها ما تعویض نداشتیم و تنها تعمیر کرده‌ایم واین دقیقا برخلاف کشورهای دیگر است، در دیگر کشورها وقتی دیزل یا هر قطعه دیگر دچار مشکل می‌شوند، از ناوگان حذف شده و تعویض می‌شوند اما در ایران با توجه به محدودیت‌هایی که وجود دارد40 سال است که تعمیر می‌کنیم.
او می‌گوید: طبیعی است که دستگاه‌هایی که 40 سال تعمیر شده‌اند، بیشتر دچار مشکل می‌شوند و هرگز به روز اولشان باز نمی‌گردند.
سرانجام ساعت 23 دیزل از یزد رسید، قطار حرکت کرد تا در ایستگاه میبد که روشن‌است، تعمیرات نهایی انجام شود و قطاری که باید ساعت 4 صبح به‌تهران می‌رسید ساعت 6.30به تهران رسید اما دیگر زمان برای کسی مطرح نبود همه از سالم رسیدن خوشحال بودند.
آنطور که پرسنل قطار، مسافرانی که به طور مرتب با قطار سفر می‌کنند و این راننده لوکوموتیو می‌گویند، این اتفاق و اتفاقاتی از این قبیل چندسالی ست که در هر چند سفر یک بار پیش می‌آید، اما سوال این‌است که آیا پس اتفاقاتی که در ناوگان هوایی ایران افتاد، پس از مرگ‌ها و سقوط‌ها، اکنون نوبت ناوگان حمل‌و نقل ریلی است که جان انسان‌ها را بگیرد؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید