زنگ پايان حيات سياسى شيراك به صدا در آمد
آفتاب‌‌نیوز : 
از همين رو، شيراك، پزشك كاخ و يك راننده بدون اسكورت هميشگى به طور كاملاً غير محسوس و با فرض اين كه تنها ساعتى را در بيمارستان خواهد بود، راهى اين بيمارستان شدند وپس از انجام چند آزمايش، پزشكان توصيه مى كنند كه بهتر است وى شب را در بيمارستان تحت نظر باشد.
اما فرداى روز بعد، پزشكان نظر مى دهند كه مدت تحت نظر بودن وى بهتر است يك هفته باشد تا نتيجه آزمايش ها مشخص شود. در اين فاصله، شيراك نخست وزير خود «دومينيك دو ويلپن» را در جريان قرار مى دهد و بعد از ظهر همان روز، دوويلپن نيز در جلسه حزب او ام پ با هواداران و اعضاى خود، خبر بسترى شدن رئيس جمهورى را اعلان مى كند.
شرحى كه آمد، بخشى از مطالبى است كه در روزهاى اخير در مطبوعات فرانسه بويژه روزنامه محافظه كار «لوفيگارو» از منابع خبرى نزديك به راست گرايان در اين كشور، منتشر شده است. اما از تبعات اين عارضه عروقى كه به گفته پزشكان از ناحيه عروق مغز يا چشم رئيس جمهورى است و موجب سلب بينايى وى شد مى توان به عوارض ديگرى نيز اشاره كرد كه فراتر از شخص رئيس جمهورى رفته و جامعه سياسى فرانسه را دربرگرفته است.
۱- اين حادثه موجب شد تا آتش پنهان رقابت ميان دو شخصيت مطرح جناح راست يعنى دومينيك دو ويلپن، نخست وزير مورد توجه رئيس جمهورى فرانسه از يكسو و نيكلا ساركوزى وزير كشور كه در انديشه راهيابى به كاخ اليزه است، از سوى ديگر زبانه كشد و به رغم آتش بس قبلى بار ديگر عيان شود. دراين ميان در حالى كه دو ويلپن اساس كار و سياست خود را بر پيروى از سياست هاى شيراك بنا نهاده است، ساركوزى مى كوشد محور تلاش هاى خود را حول تبرى از سياست هاى گذشته اى مطرح كند كه موجب از دست دادن يكى پس از ديگرى خاكريزهاى اين حزب و واگذارى آن ها به رقيب شد.
۲- نكته ديگر، مطرح شدن بحث اساسى تر در مورد لزوم آگاهى به موقع مردم از وضعيت سلامتى رئيس جمهورى است. اين بحث پيشتر در دوران فرانسوا ميتران رئيس جمهورى پيشين اين كشور نيز مطرح شد . درآن زمان پزشك معالج ميتران با انتشار كتابى از بيمارى وى پرده برداشت و به موجب همين امر و به دليل افشاى اسرار بيمار از طبابت خلع شد . پس از آن، در سال ميلادى گذشته خبرى در مورد كم شنوايى ژاك شيراك منتشر شد كه اين امر نيز بار ديگر موجب بروز مباحثى درمورد پنهان نگاه داشتن اخبار سلامتى رئيس جمهورى از مردم شد و بالاخره حادثه اخير كه سبب شد مردم به جنبه هاى شخصى و سلامتى رئيس جمهورى ۷۲ ساله خود توجه بيشترى نشان دهند.
۳- نكته درخور توجه ديگر، قطعى شدن اين مطلب است كه ژاك شيراك ديگر نامزدى با اقبال براى انتخابات رياست جمهورى سال ۲۰۰۷ نخواهد بود. شيراك در سال ۲۰۰۰ به اصلاحاتى در مورد زمان رياست جمهورى و كاهش دوره آن از ۷ سال به ۵ سال تن در داد. اما وى با اين شرط به اين كار مبادرت ورزيد كه بتواند استثنائاً براى سومين دوره رياست جمهورى نيز خود را نامزد كند. به اين ترتيب در سال ۲۰۰۷ يعنى پس از ۱۲ سال دوره رياست جمهورى وى قانوناً مى تواند براى يك دوره ۵ ساله ديگر خود را نامزد كند. اما اين حادثه موجب شد كه حتى نزديكان وى نظير دوويلپن حضور رئيس جمهورى براى دوره سوم را منتفى بدانند.
۴- سرانجام اين حادثه موجب شد كه احزاب رقيب نظير حزب سوسياليست كه خود دستخوش اختلافات شديد داخلى و حتى انشعاب است، فرصت را غنيمت شمرده اند و با شعارهايى چون ضرورت برگزارى انتخابات زودرس رياست جمهورى مى كوشند وحدت را به اين حزب بازگردانند . يكى از شخصيت هاى اين حزب در اين خصوص گفت: از نظر روانى، موقعيت حاضر، فرصتى براى حزب است تا ابتكارعمل را به دست گيرد. اما در اين ميان، هر اتفاقى رخ دهد، تقريباً تمام گرايش هاى سياسى فرانسه به اين اجماع رسيده اند كه اين بيمارى، در اصل زنگ آخر دوره حيات سياسى ژاك شيراك را به صدا درآورده است.
از همين رو، شيراك، پزشك كاخ و يك راننده بدون اسكورت هميشگى به طور كاملاً غير محسوس و با فرض اين كه تنها ساعتى را در بيمارستان خواهد بود، راهى اين بيمارستان شدند وپس از انجام چند آزمايش، پزشكان توصيه مى كنند كه بهتر است وى شب را در بيمارستان تحت نظر باشد. اما فرداى روز بعد، پزشكان نظر مى دهند كه مدت تحت نظر بودن وى بهتر است يك هفته باشد تا نتيجه آزمايش ها مشخص شود. در اين فاصله، شيراك نخست وزير خود «دومينيك دو ويلپن» را در جريان قرار مى دهد و بعد از ظهر همان روز، دوويلپن نيز در جلسه حزب او ام پ با هواداران و اعضاى خود، خبر بسترى شدن رئيس جمهورى را اعلان مى كند.
شرحى كه آمد، بخشى از مطالبى است كه در روزهاى اخير در مطبوعات فرانسه بويژه روزنامه محافظه كار «لوفيگارو» از منابع خبرى نزديك به راست گرايان در اين كشور، منتشر شده است. اما از تبعات اين عارضه عروقى كه به گفته پزشكان از ناحيه عروق مغز يا چشم رئيس جمهورى است و موجب سلب بينايى وى شد مى توان به عوارض ديگرى نيز اشاره كرد كه فراتر از شخص رئيس جمهورى رفته و جامعه سياسى فرانسه را دربرگرفته است.
۱- اين حادثه موجب شد تا آتش پنهان رقابت ميان دو شخصيت مطرح جناح راست يعنى دومينيك دو ويلپن، نخست وزير مورد توجه رئيس جمهورى فرانسه از يكسو و نيكلا ساركوزى وزير كشور كه در انديشه راهيابى به كاخ اليزه است، از سوى ديگر زبانه كشد و به رغم آتش بس قبلى بار ديگر عيان شود. دراين ميان در حالى كه دو ويلپن اساس كار و سياست خود را بر پيروى از سياست هاى شيراك بنا نهاده است، ساركوزى مى كوشد محور تلاش هاى خود را حول تبرى از سياست هاى گذشته اى مطرح كند كه موجب از دست دادن يكى پس از ديگرى خاكريزهاى اين حزب و واگذارى آن ها به رقيب شد.
۲- نكته ديگر، مطرح شدن بحث اساسى تر در مورد لزوم آگاهى به موقع مردم از وضعيت سلامتى رئيس جمهورى است. اين بحث پيشتر در دوران فرانسوا ميتران رئيس جمهورى پيشين اين كشور نيز مطرح شد . درآن زمان پزشك معالج ميتران با انتشار كتابى از بيمارى وى پرده برداشت و به موجب همين امر و به دليل افشاى اسرار بيمار از طبابت خلع شد . پس از آن، در سال ميلادى گذشته خبرى در مورد كم شنوايى ژاك شيراك منتشر شد كه اين امر نيز بار ديگر موجب بروز مباحثى درمورد پنهان نگاه داشتن اخبار سلامتى رئيس جمهورى از مردم شد و بالاخره حادثه اخير كه سبب شد مردم به جنبه هاى شخصى و سلامتى رئيس جمهورى ۷۲ ساله خود توجه بيشترى نشان دهند.
۳- نكته درخور توجه ديگر، قطعى شدن اين مطلب است كه ژاك شيراك ديگر نامزدى با اقبال براى انتخابات رياست جمهورى سال ۲۰۰۷ نخواهد بود. شيراك در سال ۲۰۰۰ به اصلاحاتى در مورد زمان رياست جمهورى و كاهش دوره آن از ۷ سال به ۵ سال تن در داد. اما وى با اين شرط به اين كار مبادرت ورزيد كه بتواند استثنائاً براى سومين دوره رياست جمهورى نيز خود را نامزد كند. به اين ترتيب در سال ۲۰۰۷ يعنى پس از ۱۲ سال دوره رياست جمهورى وى قانوناً مى تواند براى يك دوره ۵ ساله ديگر خود را نامزد كند. اما اين حادثه موجب شد كه حتى نزديكان وى نظير دوويلپن حضور رئيس جمهورى براى دوره سوم را منتفى بدانند.
۴- سرانجام اين حادثه موجب شد كه احزاب رقيب نظير حزب سوسياليست كه خود دستخوش اختلافات شديد داخلى و حتى انشعاب است، فرصت را غنيمت شمرده اند و با شعارهايى چون ضرورت برگزارى انتخابات زودرس رياست جمهورى مى كوشند وحدت را به اين حزب بازگردانند . يكى از شخصيت هاى اين حزب در اين خصوص گفت: از نظر روانى، موقعيت حاضر، فرصتى براى حزب است تا ابتكارعمل را به دست گيرد. اما در اين ميان، هر اتفاقى رخ دهد، تقريباً تمام گرايش هاى سياسى فرانسه به اين اجماع رسيده اند كه اين بيمارى، در اصل زنگ آخر دوره حيات سياسى ژاك شيراك را به صدا درآورده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید