آفتابنیوز : آفتاب: حسن فاتحی در
وبلاگ خود نوشت: آیتالله هاشمیرفسنجانی بخاطر پست و مقام، شخصیت بزرگ خود را هزینه نمیکند.
سال 89 از ابعادی برای آیتالله هاشمیرفسنجانی سال آزمایش در برابر هیاهو و حقانیت بود، از یک طرف جریان سازماندهی شده عریض و طویل صوری که تنها اقتدارش به باندگرائیهای سازماندهیشده غیراخلاقی برمبنای اصل زروزور وتزویر میباشد... تا توانستند براین مرد بزرگ یورش بردند، و بیحیائیها را تا بدانجا پیش بردند که مدعیان ارزش! بر دختر وی هتاکیهای غیراخلاقی کردند و از طرفی در آستانه تعیین اعضای هیأت رئیسه مجلس خبرگان رهبری، به چنان اقدامات جاهلانهای متوسل شدند، تا آیتالله هاشمیرفسنجانی را با رقیبتراشیهای خود به چالش بکشند.
ولی آیتالله هاشمیرفسنجانی با تدبیر و سعهصدری که مختص اوست، هم با سکوتش در مقابل هتاکین و هم با درایتش در مجلس خبرگان، توهم نفوذ و آسیب جریان هیاهو ... را معالجه نمود.
با شروع سال جدید، جریان افراط، سرمست از هیاهوهای سازماندهی شده بر مدار التهابآفرینیهای گذشته خود، تصور مینمود که توانسته آیتالله هاشمیرفسنجانی را بایکوت نماید، و دیگر آیتالله هاشمیرفسنجانی طرفدار عقلانیت دینی نخواهد بود!
ولی پیام تسلیت آیتالله هاشمی رفسنجانی به مناسبت ارتحال حاج میر اسماعیل موسوی، باز آب سردی بر وجود التهابی افراطیون ریخت، تا باور نمایند که آیتالله هاشمیرفسنجانی بیش از 7 دهه از عمرش را با رویای جاه و مقام سپری نکرده که حالا از ترس از دست دادن پست و مقام، بخواهد دینش را وجهالمعامله نماید.
آیتالله هاشمیرفسنجانی باشخصیت بزرگ خود، بهخوبی میداند چه کسانی برای انقلاب اسلامی و در راه ارزشهای والای اسلامی جانفشانیها کردهاند، هاشمی رفسنجانی با این همه تجربه میداند که فرصتطلبی و هیاهو و موجسواری با تلاشهای خالصانه و مومنانه مردان خدایی، زمین تا آسمان فرق دارد.
آیتالله هاشمی رفسنجانی میداند که مرام پهلوانی و مردانگی با مرام قهرمانی صوری و نامردمی فرسنگها فاصله دارد، و با علم به توهم روزافزون جریان هیاهو، حتی درروز سخت مومنین، کنار آنها میماند و با پیام خود و باجملات سترگ خود ثابت میکند که اسلام ناب محمدی(ص) درکنار سختیهای خود مبارزان نستوه و خدایی نیز دارد که همواره مدافع منطق اعتدال و عقلانیت بودهاند.
ما آذریها یک ضربالمثل معروف داریم بدین مضمون "نمک خورده نباید نمکدان بشکند" و بر مبنای همین شعور فرهنگی خود نیز عادت نداریم نان به نرخ روز بخوریم و اگر نمکی از کسی نیز نخوردیم ولی متوجه شدیم که فردی مظلوم واقع شده است تاپای جان از مظلوم حمایت میکنیم ولی راستی چرا برخی بیانصافها نه تنها خدمات این خاندان را نادیده میگیرند بلکه با فراموشی روانزاد خود ثابت مینمایند که نون و نمکی را نیز که خوردهاند پایمال نمودهاند؟!