کارزار ديپلماتيک ايران و آمريکا برای يارگيری
آفتاب‌‌نیوز : 
سفر اخير مقامات ايران به هند و پاکستان و اعزام نماينده ويژه رياست جمهوری به مالزی در همين راستاست.
در مقابل وزير امور خارجه آمريکا در واکنش به گزارش هايی در مورد احتمال مخالفت هند با ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت سريعا واکنش نشان داد و از هند و همچنين از روسيه و چين خواست که همه متحدا جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار دهند تا فعاليت ها ی هسته ای خود را متوقف کند.
بعضی از نمايندگان کنگره آمريکا حنی فراتر رفتند و هند را تهديد کردند که اگر با ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت مخالفت کند، توافق نامه اخير بين آمريکا و هند در مورد کمک آمريکا به گسترش برنامه ای هسته ای غير نظامی هند به خطر خواهد افتاد.
هند که مناسبات نزديکی با جمهوری اسلامی دارد و از سوی ديگر نمی خواهد آمريکا را که در سال های اخير روابط خود را با آن گسترش داده برنجاند، از هر دو طرف خواسته تا از مناقشه بپرهيزند و از راه گفتگو اختلافات خود را حل کنند.
بسياری از کارشناسان معتقدند که در اين کارزار ديپلماتيک آمريکا نسبت به جمهوری اسلامی در موقعيت بسيار بالاتری قرار دارد.
آمريکا شايد برای اولين بار در تاريخ جمهوری اسلامی از حمايت يکپارچه اتحاديه اروپا برای پيشبرد سياست های خود در مورد ايران برخوردار است.
اروپا نيز برخلاف موارد ديگر اختلافات با جمهوری اسلامی به نظر می رسد که در مورد موضوع هسته ای متحدانه عمل می کند.
آمريکا همچنين قدرت برتر اقتصادی، سياسی و نظامی جهان است و بسياری از کشورها نمی خواهند که با آن در بيفتند.
از سوی ديگر دولت آمريکا در ديپلماسی خود در مورد برخورد با برنامه های هسته ای ايران با ظرافت عمل می کند و در افکار عمومی جهان چنين وانمود می کند که ايران قطعنامه های آژانس را زير پا گذاشته، مذاکرات برای حل مسالمت آميز بحران هسته ای را رها کرده و برنامه ها هسته ای خود را به رغم ميل جامعه بين المللی به پيش می برد.
ايران اميد وار است که حمايت کشور های غير متعحد و کشورهای ديگری مثل برزيل و آفريقای جنوبی را جلب کند. ولی موضوع مهم اين است که همه اين کشورها در حدود يک ماه پيش همصدا با آمريکا و اروپا با صدور قطعنامه ای در اجلاس آژانس از ايران خواستند که فعاليت های هسته ای در اصفهان را متوقف کند و ايران به اين خواسته تاکنون تن نداده است.
از اين رو حتی برای اين کشور هايی که ممکن است با ايران همدردی نشان دهند، جمهوری اسلامی متمرد محسوب می شود و آنها شايد راهی ندارند جز آنکه تا موقعی که ايران اين قطعنامه را اجرا نکند با سخت گيری های آمريکا مخالفت ننشان ندهند.
بر سر کار آمدن محمود احمدی نژاد نيز که به جناح محافظه کار نزديک است ايران را برای چانه زنی در صحنه بين المللی در موقعيت ضعيف تری قرار داده است. شعار گرو ه های مهمی در اين جناح اين است که ايران بايد با غرب مذاکره نکند و برنامه های هسته ای را يک جانبه به پيش ببرد.
البته شايد باز هم آخرين اميد جمهوری اسلامی برای به تاخير انداختن ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت حضور محمود احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل در نيويورک در هفته جاری و ارائه طرح جديدی برای حل بحران هسته ای کشور باشد که قبلا قول آن را داده بود.
در آن صورت آژانس یين المللی انرژی اتمی ممکن است که در اجلاس روز نوزدهم سپتامبر خود به جای ارجاع فوری پرونده ايران به شورای امنيت يکبار ديگر از جمهوری اسلامی بخواهد که فعاليت ها ی هسته ای را در اصفهان متوقف کند و بر سر ميز مذاکره باز گردد.
آمريکا نيز ممکن است که با اين برخورد معتدل تر به طور تاکتيکی موافقت کند و بعدا جمهوری اسلامی را هر چه بيشتر در تنگنا قرار دهد. در هر صورت تصور عمومی در غرب اين است که بحران بزرگ ديگری در منطقه خاور ميانه در راه است.
سفر اخير مقامات ايران به هند و پاکستان و اعزام نماينده ويژه رياست جمهوری به مالزی در همين راستاست. در مقابل وزير امور خارجه آمريکا در واکنش به گزارش هايی در مورد احتمال مخالفت هند با ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت سريعا واکنش نشان داد و از هند و همچنين از روسيه و چين خواست که همه متحدا جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار دهند تا فعاليت ها ی هسته ای خود را متوقف کند.
بعضی از نمايندگان کنگره آمريکا حنی فراتر رفتند و هند را تهديد کردند که اگر با ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت مخالفت کند، توافق نامه اخير بين آمريکا و هند در مورد کمک آمريکا به گسترش برنامه ای هسته ای غير نظامی هند به خطر خواهد افتاد.
هند که مناسبات نزديکی با جمهوری اسلامی دارد و از سوی ديگر نمی خواهد آمريکا را که در سال های اخير روابط خود را با آن گسترش داده برنجاند، از هر دو طرف خواسته تا از مناقشه بپرهيزند و از راه گفتگو اختلافات خود را حل کنند.
بسياری از کارشناسان معتقدند که در اين کارزار ديپلماتيک آمريکا نسبت به جمهوری اسلامی در موقعيت بسيار بالاتری قرار دارد.
آمريکا شايد برای اولين بار در تاريخ جمهوری اسلامی از حمايت يکپارچه اتحاديه اروپا برای پيشبرد سياست های خود در مورد ايران برخوردار است.
اروپا نيز برخلاف موارد ديگر اختلافات با جمهوری اسلامی به نظر می رسد که در مورد موضوع هسته ای متحدانه عمل می کند.
آمريکا همچنين قدرت برتر اقتصادی، سياسی و نظامی جهان است و بسياری از کشورها نمی خواهند که با آن در بيفتند.
از سوی ديگر دولت آمريکا در ديپلماسی خود در مورد برخورد با برنامه های هسته ای ايران با ظرافت عمل می کند و در افکار عمومی جهان چنين وانمود می کند که ايران قطعنامه های آژانس را زير پا گذاشته، مذاکرات برای حل مسالمت آميز بحران هسته ای را رها کرده و برنامه ها هسته ای خود را به رغم ميل جامعه بين المللی به پيش می برد.
ايران اميد وار است که حمايت کشور های غير متعحد و کشورهای ديگری مثل برزيل و آفريقای جنوبی را جلب کند. ولی موضوع مهم اين است که همه اين کشورها در حدود يک ماه پيش همصدا با آمريکا و اروپا با صدور قطعنامه ای در اجلاس آژانس از ايران خواستند که فعاليت های هسته ای در اصفهان را متوقف کند و ايران به اين خواسته تاکنون تن نداده است.
از اين رو حتی برای اين کشور هايی که ممکن است با ايران همدردی نشان دهند، جمهوری اسلامی متمرد محسوب می شود و آنها شايد راهی ندارند جز آنکه تا موقعی که ايران اين قطعنامه را اجرا نکند با سخت گيری های آمريکا مخالفت ننشان ندهند.
بر سر کار آمدن محمود احمدی نژاد نيز که به جناح محافظه کار نزديک است ايران را برای چانه زنی در صحنه بين المللی در موقعيت ضعيف تری قرار داده است. شعار گرو ه های مهمی در اين جناح اين است که ايران بايد با غرب مذاکره نکند و برنامه های هسته ای را يک جانبه به پيش ببرد.
البته شايد باز هم آخرين اميد جمهوری اسلامی برای به تاخير انداختن ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت حضور محمود احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل در نيويورک در هفته جاری و ارائه طرح جديدی برای حل بحران هسته ای کشور باشد که قبلا قول آن را داده بود.
در آن صورت آژانس یين المللی انرژی اتمی ممکن است که در اجلاس روز نوزدهم سپتامبر خود به جای ارجاع فوری پرونده ايران به شورای امنيت يکبار ديگر از جمهوری اسلامی بخواهد که فعاليت ها ی هسته ای را در اصفهان متوقف کند و بر سر ميز مذاکره باز گردد.
آمريکا نيز ممکن است که با اين برخورد معتدل تر به طور تاکتيکی موافقت کند و بعدا جمهوری اسلامی را هر چه بيشتر در تنگنا قرار دهد. در هر صورت تصور عمومی در غرب اين است که بحران بزرگ ديگری در منطقه خاور ميانه در راه است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید